Miguel Vega de la Cruz, beter bekend onder zijn artiestennaam El Niño Miguel (het jochie Miguel), was een flamencogitarist die in de jaren 70 gold als één van de meest veelbelovende artiesten uit het genre, samen met zijn collega Paco de Lucía. Toch liepen hun carrières al snel ver uiteen. Miguel werd in 1952 geboren als buitenechtelijk kind van gitarist Miguel Fernández Cortés, bijgenaamd Miguel El Tomate, die zijn vrouw en kinderen in Almería - een provincie in het Zuid-Oosten van Spanje - had achtergelaten om een nieuw leven te beginnen met een andere vrouw in de Zuid-Westelijke provincie Huelva. Dientengevolge erfde de jonge Miguel de achternamen van zijn moeder. Met een professioneel gitarist als vader ontwikkelde hij al snel een fabelachtige techniek op de gitaar.
Niño Miguel - Los pescadores
Zijn gitaarspel klinkt stukken rauwer dan die van zijn generatiegenoot Paco de Lucía, maar dat neemt niet weg dat zijn composities intens en melodieus zijn. Één van zijn bekendste werken is de Vals Flamenco (flamencowals), die op de studio-opname wordt opgefleurd door een toentertijd modieus strijkarrangement.
Niño Miguel - Vals flamenco
Hoewel zijn spel en composities hoge ogen gooien in de flamencowereld, neemt hij in zijn leven slechts twee albums op: El Niño Miguel (1975) en Diferente (1976). Rond dezelfde tijd openbaart zich bij Miguel een schizofrene stoornis, die mogelijk verband houdt met een zeer gewelddadige jeugd. Hij raakt bovendien hevig verslaafd aan de heroïne, wat het einde betekent van zijn professionele loopbaan. Als dakloze dwaalt hij decennia lang door de stad Huelva. Vele cafés hebben een gitaar voor hem liggen waar ze hem maar wat graag op laten spelen als hij weer eens aan komt waaien. Zelfs op een gitaar met slechts een paar snaren weet hij luisteraars te ontroeren. Hulp laat hij niet of nauwelijks toe. Maar na een benefietconcert in 2007, georganiseerd door collega-flamencoartiesten, verbetert zijn gezondheid voor enkele jaren. Uiteindelijk overlijdt hij in 2013.
Niño Miguel - Brisas de Huelva
Ondanks zijn bewogen leven en beperkte creatieve productie, heeft Miguel invloed gehad op vele gitaristen, waaronder zijn kleine neefje Tomatito, kleinzoon van Miguel El Tomate. Op zijn debuutplaat Barrio Negro (1991) brengt hij een eerbetoon aan zijn oom.
Tomatito - A mi tío El Niño Miguel
De levensloop van de uit Sevilla afkomstige flamencogitarist Rafael Riqueni vertoont zekere parallellen met die van Miguel. Ook hij is door mentale problemen jarenlang niet in staat op te treden en belandt om dezelfde reden zelfs enkele jaren achter de tralies, waarna hij zich knap herpakt met de prachtige plaat Parque De María Luisa (2017). Interessant genoeg brengt hij al eind jaren 80 een nummer uit dat aan Niño Miguel is opgedragen.
Rafael Riqueni - Al Niño Miguel
(JV)
