Samuel Barber voltooide zijn Strijkkwartet op.11 (1936) op 26-jarige leeftijd. Die knappe prestatie ontgaat ons volledig. En wel omdat dit kwartet nou net dat ene Adagio bevat waardoor Barbers overige muziek in de schaduw werd geduwd. Tja, dan had hij het ook maar niet zo hartverscheurend mooi moeten maken. Het is muziek waarmee je de dood van een president zou kunnen bewenen, wat in het geval van
… Roosevelt en Kennedy ook is gebeurd. Filmliefhebbers zullen het herkennen, mede dankzij de soundtracks van Platoon en The Elephant Man. De roem van het Adagio begon in 1938, toen Arturo Toscanini de bewerking voor strijkorkest uitvoerde voor de radio. Barber voorzag uiteraard zelf ook dat zijn Adagio de luisteraar zou vloeren. Geen wonder dat het hem moeite kostte om het strijkkwartet dan toch nog met een derde deel af te ronden. Dan was er ook nog een innemend vierde deel, dat door de componist teruggetrokken is. Die vergeten finale werd pas in 2013 voor het eerst opgenomen. Ook op deze cd is deze meegenomen, als toegift. (HJ)meer
