Dé dancemuziek van de jaren zeventig en vroege jaren tachtig, ontstaan uit een kruisbestuiving van met name funk en Philly-soul. Disco is de eerste muzieksoort die speciaal gericht is op danspubliek. Het wordt gekenmerkt door een monotone, hypnotiserende en stuwende beat met een hoofdrol voor bas en hi-hat. Ook de synthesizer is vaak van belang, zoals in de zeer herkenbare producties van Giorgio Moroder. Het genre dook eerst op in de Amerikaanse homoscene. Aan de hand van artiesten als Barry White en Donna Summer (‘The Queen Of Disco’) schoof disco in de richting van de mainstream. De soundtrack van de Saturday Night Fever (1977) kwam uit op het hoogtepunt van de rage. Disco bleef populair in Europa, vooral dankzij Duitse (Frank Farian) en Italiaanse (Giorgio Moroder) producers. De Italianen verrijken de discowereld bovendien met de gladde italo-variant. De invloed van discoartiesten op hedendaagse dance-muziek is nog steeds aanwezig. Eens in de zoveel tijd maakt disco zelfs weer een comeback als dominant popgenre.
De klassieke dansmuziek van de Arabische wereld. In Nederland vaak aangeduid als buikdansmuziek, een vertaling van het Engelse bellydance wat weer een verbastering is van het Arabische raks beledi (volksdans). In Egypte, het gidsland van deze muziek, gebruikt men de term raks sharki, wat ‘oriëntaalse dans’ betekent. De oorsprong van het genre is vaag. Al in de negentiende eeuw maken westerse bezoekers aan Egypte, Libanon en Turkije melding van de dans. Tegenwoordig is de algemene historische opvatting dat de dans werd geïntroduceerd door zigeuners die oorspronkelijk uit India kwamen. In Egypte mochten lange tijd alleen de Gawazee, een groep Roma-zigeuners, de dans opvoeren. Met de emigratie van grote groepen Grieken, Libanezen en Armeniërs naar de Verenigde Staten in de twintigste eeuw, raakte de dans en bijbehorende muziek ook geïntegreerd in de westerse wereld. De patronen van oriëntaalse dansmuziek zijn geïnspireerd op de ritmes van zigeunermuziek. Een andere kenmerk is, met name in de Turkse variant, het gebruik van vingercimbalen. Nog altijd beïnvloedt oriëntaalse dans de muziek in het Midden-Oosten en ver daarbuiten. Shakira, een Colombiaanse met Libanese wortels, maakte het dansen weer populair met haar video’s en optredens. Tegenwoordig is de oriëntaalse dans één van de meest populaire dansen in Europese dansscholen.
