Pop als zelfstandig genre binnen de popmuziek is eigenlijk een kunstmatige categorie. Het omvat alles wat buiten de andere popsoorten valt, maar bezit daarmee toch min of meer eigen kenmerken. In pop ligt de nadruk op het liedje. Compositie, melodie en productie zijn belangrijker dan stijl en inhoud. Pop ligt goed in het gehoor en spreekt idealiter een massapubliek aan. Onder haar beoefenaars treffen we dan ook veel hitmakers aan, uiteenlopend van The Beatles tot Michael Jackson, en van Simon & Garfunkel tot de Spice Girls.
Schokkerige, funky muziekstijl die geconcentreerd is rond het rappen, een vocale techniek waarbij de tekst ritmisch wordt voorgedragen in plaats van gezongen. Voor de instrumentale begeleiding wordt niet zelden een beroep gedaan op samples: geluidsfragmenten, al dan niet afkomstig van bestaande platen, die bewerkt worden tot ritmetrack (beat), melodielijn of decoratie. De eerste vormen van hiphop stammen al uit de vroege jaren zeventig, maar het genre brak pas echt door in de jaren tachtig. Hiphop kent vele varianten, van de vroege electro tot latere vormen als gangstarap, g-funk en (in Engeland) grime. Osdorp Posse, Extince en De Jeugd Van Tegenwoordig zijn enkele belangrijke Nederlandse hiphop-artiesten. Nederlandstalige hiphop wordt nederhop genoemd.
Moderne variant van de soul uit de jaren zestig en zeventig. Met de opkomst van sterk door producers beheerste new jack swing (later r&b) in de jaren negentig gaat de Amerikaanse zwarte vocale muziek steeds gepolijster klinken. Langzaam ontstaat een tegenstroming van zelfbewuste jonge zwarte zangers en zangeressen die hun platen bewust organisch laten klinken en met hun zangstijl terug verwijzen naar vroege voorbeelden als Marvin Gaye, Aretha Franklin, Stevie Wonder en Otis Redding. Het verbond dat neo soul rond de millenniumwisseling aangaat met beats uit hiphop wordt hiphopsoul genoemd. Belangrijke vaandeldragers van de neo soul zijn D’Angelo, Erykah Badu, John Legend en Sharon Jones.
Combinatie van funk en jazz met hiphopbeats en latinritmes, eind jaren tachtig voortgekomen uit de clubrevival van oude jazz- en funkplaten (rare grooves). Het samplen van jazz en funk, met als doel een hook of groove voor een nieuw nummer te vinden, wordt ook wel acid jazz genoemd. Het genre was vooral populair in Engeland waar groepen als Incognito, Jamiroquai en Brand New Heavies in de jaren negentig goede sier maakten met een soepel jazzfunk-geluid. Jazzdance deelt veel stijlkenmerken met fusion en jazzrock, al is jazzdance (door het gebruik van dansbare drumloops) meer gericht op de dansvloer. Jazzdance is ook verwant aan nu-jazz, maar binnen nu-jazz meer ruimte voor elektronische instrumenten en is daardoor meer gericht op het experiment.
Nu-jazz is een mengvorm van jazz en eigentijdse elektronische (dans)muziek, die ontstond aan het eind van de jaren ’90. Typische jazzinstrumenten en jazzritmes en improvisaties van live spelende muzikanten worden gemixt met elektronische muzieksoorten als drum & bass, techno of triphop. Draaitafels, samplers en laptops maken hun opwachting in de jazz. Termen als phusion, electro-jazz, jazztronica, future jazz en electronic jazz refereren over het algemeen aan hetzelfde genre.