De Tielman Brothers waren de absolute vaandeldragers van de indorock, een Nederlandse stroming waarin rock-’n-roll werd vermengd met krontjongmelodieën. Wanneer de gebroeders Tielman (Andy, Loulou, Ponthon en Reggie) in 1956 vanuit Indonesië naar Breda verhuizen, hebben ze een enorme muzikale bagage opgebouwd in hun vaderland. Door hun muzikale vakmanschap, exotische uiterlijk en wilde podiumshow wordt de groep al snel een sensatie, eerst in Nederland maar al snel ook over de landsgrenzen. Hun eerste single Rock Little Baby Of Mine (1958) wordt beschouwd als de eerste Nederlandse rock-‘n-rollsingle aller tijden. In Hamburg, waar de groep een vast engagement had, stonden ze in de pikorde boven latere mega-acts als The Beatles en Jimi Hendrix. Wanneer begin jaren zestig de beatrage losbarst, is het afgelopen met de op pure rock-’n-roll gerichte indobands, die de snelle veranderingen niet kunnen bijbenen. De Tielman Brothers raken in het nostalgische circuit terecht, en de band wordt in 1983 ontbonden. In 2008 komen de Tielman Brothers opnieuw in de belangstelling, als ze in het kader van 50 Jaar Nederpop worden uitgeroepen tot de grondleggers van de Nederlandse popmuziek.
meerDe Eindhovenaar Peter Koelewijn scoort met zijn band The Rockets in 1960 een enorme hit met Kom Van Dat Dak Af, de eerste Nederlandstalige rock-‘n-rollsingle ooit. Als enkele jaren de beatrage losbarst, lijkt het met de carrière van Koelewijn afgelopen te zijn. Als producer blijkt hij echter minstens zo succesvol, met artiesten als Q65 en Ronnie en de Ronnies. Dan gebeurt het onverwachte: Kom Van Dat Dak Af wordt in 1971 opnieuw een hit, een huzarenstukje dat hij met hetzelfde liedje nog twee keer zal herhalen.
In de jaren zeventig pakt hij zijn rock-’n-rollcarrière weer op, waarbij de Rockets steeds verder op de achtergrond raken. Steeds als het even minder gaat als uitvoerend artiest, pakt Koelewijn zijn carrière als producer weer op. Zo weet hij de wispelturige muziekindustrie te overleven, waarbij hij net zo gemakkelijk een introvert soloalbum aflevert (Het Beste In Mij Is Niet Goed Genoeg Voor Jou, 1977), als hitplaten maakt met artiesten als Babe, Grant & Forsyth en Helmut Lotti.
De Haagse band The Ricochets verandert in 1964 rigoureus haar brave stijl, na het bijwonen van het roemruchte optreden van The Rolling Stones in het Scheveningse Kurhaus. De bandnaam wordt veranderd in The Motions, en de sound wordt een stuk rauwer en opwindender. Toch scoort de groep - waarvan ook Robbie van Leeuwen, de latere oprichter van Shocking Blue deel uitmaakt – haar grootste hit met Wasted Words, een temerig protestnummer, afkomstig van de eerste lp. In het kielzog van The Motions komt een hele generatie succesvolle Haagse beatbands op. Na enkele jaren succes in Nederland gaat het langzaam bergafwaarts met de band. Zanger Rudy Bennett scoort enkele solohits, waaronder de Tim Hardin compositie How Can We Hang On To A Dream. In 1971 gaan The Motions definitief uit elkaar.
Nederbiet was in de jaren zestig vooral een Haagse aangelegenheid. Vanuit Amsterdam werd die hegemonie echter doorbroken door The Outsiders, één van de meest legendarische bands uit de geschiedenis van de Nederlandse beat. Meer dan de andere groepen uit die tijd heeft de band rond voorman Wally Tax een eigen geluid, en hun singles hebben de tand des tijds dan ook prima doorstaan. Naast zijn werk met de Outsiders is Tax ook actief als soloartiest, met werk dat een stuk romantischer is. In de jaren zeventig profileert Tax zich vooral als songschrijver, onder andere voor Lee Towers. Persoonlijke problemen brengen hem echter aan lager wal. Uit de Amerikaanse sixties underground is het respect voor Tax en The Outsiders groot, wat zich vertaalt in coverversies door Amerikaanse bands als The Lyres. Door een stel Amsterdamse afficianado’s wordt The Outsiders eind jaren negentig even nieuw leven ingeblazen. Drie jaar na het verschijnen van zijn soloalbum The Entertainer (2002) overlijdt Tax op 57-jarige leeftijd.
Van alle Haagse beatbands die opkomen in de jaren zestig is Q65 met voorsprong de ruigste. Niet alleen de muziek is wild en ongepolijst, ook hun losbandige groepsgedrag met veel drugsgebruik, spreekt tot de verbeelding. Al snel staan ze bekend als ‘de Nederlandse Pretty Things’. Achter de schermen houden talentvolle jonge producers als Hans van Hemert en Peter Koelewijn zich met de Haagse lefgozers bezig. De single The Life I Live (1966) is het hoogtepunt in het oeuvre van de groep. Het wordt niet voor niets decennia later door Muziekkrant OOR uitgeroepen tot ‘beste Nederlandse single ooit’. Met de stunt die de release van dit plaatje begeleidt (de band vaart zogenaamd met een rubberboot vanuit Engeland naar Nederland) haalt de Q de voorpagina’s van alle kranten. Door ruzies, dienstplicht en problemen met justitie valt de band in 1974 uit elkaar. Opvallend genoeg is het bassist Peter Vink die na de breuk als enige succesvol blijft, in groepen als Finch en The Boxx. Zanger Wim Bieler overlijdt in 2000 op 53-jarige leeftijd aan de gevolgen van een hartstilstand.
Samen met zijn schoolvriend Lennaert Nijgh was Boudewijn de Groot verantwoordelijk voor de beste Nederlandstalige luisterliedjes van de jaren zestig. Nijgh schreef de teksten, De Groot componeerde de muziek en zong. In het nummer Welterusten Mijnheer De President toonden Nijgh en De Groot zich het Nederlandse antwoord op de Amerikaanse protestgeneratie onder aanvoering van Bob Dylan. Excelleren deden ze vooral in poëtische, fraai gearrangeerde liedjes als Verdronken Vlinder en Testament. Na de succesvolle beginperiode raakten de twee gebrouilleerd. In de decennia erna stond de carrière van De Groot in het teken van twijfel, richtingloosheid en onrust. Pas aan het einde van de jaren negentig herpakte hij zichzelf met nieuw materiaal en succesvolle tournees. Zijn populariteit bleek onveranderd groot. Zijn lied Avond veroverde in 2005 de eerste plaats in de Top 100 Aller Tijden.
Cuby & The Blizzards is een legendarische Drentse bluesband die halverwege de jaren zestig de Nederlandse muziekwereld verbijsterde met overweldigende live shows en prima plaatwerk. Opgericht door zanger Harry Muskee en gitarist Eelco Gelling groeide de band al snel uit tot de Nederlandse tegenhanger van John Mayall’s Bluesbreakers. Menig Nederlandse bluesmuzikant, onder wie de latere rockster Herman Brood, diende enige tijd bij de Blizzards, die op hun beurt de Amerikaanse bluesman Eddy Boyd en de Ierse rockzanger Van Morrison begeleidden tijdens hun Nederlandse tournees. Na vele bezettingswisselingen leek het halverwege de jaren zeventig definitief voorbij. Muskee bleef zich zonder veel succes profileren in bands als Red White ‘N Blue, Muskee Gang en Muskee. Pas in 1996 worden er weer optredens gedaan onder de naam Cuby & The Blizzards, maar die bezetting is in feite een samengestelde ‘superband’, met naast enkele oude Blizzards ook ex-leden uit andere grote Nederlandse bluesbands als Livin’ Blues, Flavium en Sweet ‘d Buster.
The Cats zijn de aartsvaders van de Volendamse muziek. Halverwege de jaren zestig begon de groep aan een ware zegetocht langs de Nederlandse hitlijsten. Met vijf nummer één hits, en talloze andere hitnoteringen, nemen ze een trotse zesde plaats in op de hitranglijst aller tijden van de Top 40, achter The Beatles, Abba, Queen, Michael Jackson en George Michael. Hun formule van goed in het gehoor liggende popliedjes met messcherpe samenzang is een inspiratie geweest voor vrijwel alle Volendamse artiesten die volgden en laat zich ook vandaag de dag nog horen in de muziek van 3JS, Nick & Simon en Jan Smit. Na enkele ‘proefscheidingen’ gaan The Cats in 1985 definitief uit elkaar. Zanger Piet Veerman was in 1987 op eigen kracht succesvol met Sailing Home. In 2006 kwam de groep nog eenmaal bij elkaar om de lancering van het omvangrijke carrièreoverzicht Those Were The Days luister bij te zetten. Op die plaat staan ook twee nieuwe nummers, geschreven met John Ewbank.
Robbie van Leeuwen is één van de meest ambitieuze en gedisciplineerde muzikanten uit de Haagse beatscene van de jaren zestig. Na in 1967 uit The Motions te zijn gestapt, stort hij zich met volle overgave op zijn nieuwe project Shocking Blue. De band gaat moeizaam van start, maar met de komst van de sexy zangeres Mariska Veres vallen de puzzelstukjes op hun plaats. Als de Amerikaanse producer Jerry Ross zich ontfermt over hun Nederlandse toptiensingle Venus gaat in 1970 ook Amerika overstag. Het is de eerste Nederlandse single die de Amerikaanse top tien weet te bereiken, en haalt uiteindelijk zelfs de eerste plaats. Er breken enkele uiterst succesvolle jaren aan. Maar in 1973 is van Leeuwen opgebrand en stapt uit de band; een jaar later stopt ook de rest er mee. Venus wordt daarna nog tweemaal een wereldhit, in versies van Stars On 45 en Bananarama. Diverse reünies volgen zonder dat het succes van weleer herhaald wordt. Begin jaren negentig komt de groep opnieuw in de belangstelling als de grungeband Nirvana voor zijn eerste single de obscure Shocking Blue-compositie Love Buzz covert.
De basis voor Ekseption wordt al eind jaren vijftig gelegd door onder anderen trompettist Rein van den Broek. Het bandje rommelt wat aan (onder een andere naam overigens) en breekt pas door als orgelvirtuoos Rick van den Linden zich in 1967 bij de groep voegt. Ekseption maakt op klassieke stukken gebaseerde progrock. Ook een flinke portie jazz wordt niet geschuwd. De band heeft een paar flinke hits als 5th (naar de Vijfde van Beethoven) en Peace Planet (naar Bachs Suite no. 2). De band groeit in een paar jaar uit tot enorme proporties, maar het succes is van korte duur. In 1973 stapt boegbeeld en muzikaal leider Rick van der Linden op en sterft Ekseption een stille dood.
Golden Earring is een instituut binnen de Nederlandse rock. Begonnen als Haags beatbandje (The Golden Earrings) begin jaren zestig, transformeerde de groep in de jaren zeventig tot een geoliede rockmachine, die als voorprogramma van The Who toerde en in 1974 een Amerikaanse top tien hit scoorde met Radar Love. Dat huzarenstukje herhaalde Golden Earring ( met ingekorte naam) nog eens met Twilight Zone (1982), maar door zich niet de Verenigde Staten te willen vestigen bleef een definitieve doorbraak uit. In de jaren negentig bewees de band opnieuw zich handig aan trends aan te kunnen passen, door aan te haken bij de akoestische Unplugged-rage die in gang was gezet door MTV. Het album The Naked Truth bracht Golden Earring in een geheel nieuw circuit: dat van de Nederlandse theaters. In het nieuwe millennium lijkt de tijd van singlehits definitief voorbij, al blijft de band een vaste waarde in het live circuit, met een optreden in het Rotterdamse Ahoy' als jaarlijks hoogtepunt.
Earth & Fire wordt eind jaren zestig opgericht in het Haagse voorstadje Voorburg. De basis wordt gevormd door de broers Chris (gitaar) en Gerard Koerts (toetsen) maar pas met de komst van zangeres Jerney Kaagman is de succesbezetting een feit. Mede door het prominente gebruik van de mellotron heeft de muziek van Earth & Fire symfonische trekjes, al zijn de singles stuk voor stuk slim gecomponeerde popsongs. Begin jaren zeventig breidt het succes zich langzaam uit naar andere Europese landen, vooral Duitsland. Opmerkelijk is dat de pakkende singles vergezeld gaan van pretentieuze albums, geheel volgens de mode van die tijd. Halverwege de jaren zeventig lijkt de hoogtijperiode voorbij, maar dan scoort de band in 1979 alsnog de grootste hit uit zijn loopbaan: Weekend. Het blijkt een laatste oprisping, drie jaar later gaat de groep uit elkaar. Kaagman werpt zich jaren later op als vertegenwoordiger van muziekmakend Nederland, en wordt voorzitter van de muzikantenvakbond BV Pop. Later wordt ze bij een jeugdig publiek bekend als stoïcijns jurylid van de talentenjacht Idols.
(bron: wikipedia)Tee-Set was een Nederbietband uit Delft, die in de jaren zestig rhythm-and-blues en vanaf begin jaren zeventig popmuziek maakte. De belangrijkste hits van Tee Set zijn Ma belle amie uit 1969 en She likes weeds, een Nederlandse nummer 1-hit in december 1970. Componist Hans van Eijck was het muzikale brein.
De band werd in 1965 opgericht door Peter Tetteroo, Gerard Romeyn, Polle Eduard en Carry Janssen. Deze bezetting is te zien op de hoes van de eerste single Early in... meer
Met zijn donkere bos krulhaar en zwarte baard is George Baker (echte naam: Hans Bouwens) één van de meest opvallende frontmannen van de Nederlandse popmuziek. Met zijn groep George Baker Selection, in 1967 opgericht in Zaandam, wint hij al in 1970 de Zilveren Harp, een aanmoedigingsprijs voor talentvolle muzikanten. In de jaren zeventig scoort de groep een reeks hits waarvan er twee ook in het buitenland aan slaan: Little Green Bag schopt het tot de Amerikaanse hitlijst terwijl Paloma Blanca een nummer-1 hit is in Duitsland, Australië en Zweden. Vanaf 1977 gaat George Baker solo verder. In 1992 staat de groep plots weer in de spotlights wanneer Little Green Bag een prominente plaats krijgt op de soundtrack van de kaskraker Reservoir Dogs en het nummer voor een tweede keer de top-40 bereikt.
Er zijn maar weinig Nederlandse artiesten die meer charisma en energie in huis hadden dan Ramses Shaffy (1933–2009). De levenslustige liedjes die hij met zijn cabaret Shaffy Chantant zong, verwoordden het lentegevoel van de jaren zestig. De theatrale zanger / schrijver / acteur kende ook een aantal dieptepunten in zijn leven zoals zijn alcoholverslaving en een faillissement in 1970. Dat schreef hij overtuigend van zich af met nummers als We Leven Nog en Laat Me. Vanaf de jaren negentig trok Ramses zich terug uit het openbare leven, maar zijn invloed liet zich nog altijd gelden. Bekende artiesten als Maarten van Rozendaal en De Dijk zijn hoorbaar beïnvloed door Ramses.
The Bintangs (Maleis voor de 'sterren') zijn een onvervalste cultfavoriet. Ondanks twee sterke hits (Ridin' On The L&N en Travellin' In The USA), juichrecensies, optredens in Amerika en Engeland, groeit de groep nooit uit tot een bovengrondse rockfavoriet. De band wordt al in 1961 opgericht in Beverwijk door de broers Frank en Arti Kraaijeveld, de enige twee contante factoren in een bezetting die vaak van samenstelling wisselt. Het geluid van The Bintangs is uniek binnen Nederland: gruizige rhythm & blues die soms naar (hard)rock neigt. Met de komst van Gerben en Maarten Ibelings (ook broers) van het jongere Bad To The Bone krijgt de groep in 2004 een uitstekende impuls om nog jaren onverdroten door te kunnen rocken.
Het kwartet Supersister werd aan het einde van de jaren zestig opgericht in Den Haag. Muzikaal sloot de groep bij het werk van Engelse progrock-groepen uit de tijd. Een sterk element waarmee de groep zich wist te onderscheiden, was de droge humor die een vast onderdeel van hun liveshows vormde. Die humor en het feit dat drie van de vier bandleden een bril droegen, bezorgde Supersister een studentikoos imago. In 1973 vertrokken twee bandleden van het eerste uur. Het overgebleven duo trok met het volgende album Iskander meer in de richting van jazzrock. Een tegenvallende verkoop zorgde er voor dat de groep een jaar later uit elkaar viel. In 2000 kwam de groep, op verzoek van een kleine maar fanatieke fanschare die de groep vooral in de Verenigde Staten had opgebouwd, weer bij elkaar voor een succesvolle reünie.
Alquin was in de jaren zeventig één van de best gewaardeerde groepen van Nederland. De progrock van de groep wordt ook in Engeland gehoord en de Delftse groep neemt het album The Mountain Queen (1973) op met de producer van Deep Purple. Toch blijft een internationale doorbraak uit en eind jaren zeventig valt de groep uit elkaar. Een reünie in 1995 smaakt naar meer en de oude kernleden Dick Franssen (toetsen), Ferdinand Bakker (gitaar) en Job Tarenskeen (drums) treffen elkaar vaker om opnieuw muziek te maken. Met als resultaat de succesvolle comebackalbums Blue Planet (2005) en Sailors And Sinners (2009).
De twee hoofdrolspelers van Focus waren zanger/pianist/fluitist Thijs van Leer en gitarist Jan Akkerman. Niet gehinderd door bescheidenheid speelt de groep een flamboyante mix van rock en klassiek, die de groep in het topsegment van de internationale progrock plaatst. Met Sylvia scoort de groep in 1973 een flinke hit in Engeland, waarna een remake van Hocus Pocus zelfs de Amerikaanse top tien haalt. Botsende ego’s zorgen er voor dat groep uit elkaar valt en de afzonderlijke leden verder werken aan succesvolle solocarrières. In 1985 begraven Akkerman en Van Leer de strijdbijl om nog één album op te nemen, dat helaas slecht wordt ontvangen.
(bron: wikipedia)Bots is een Nederlandse band die in 1974 is opgericht, toen Hans Sanders aan de Sociale academie te Eindhoven studeerde. Andere leden van het eerste uur waren Bonkie Bongaerts, Sjors van de Molengraft, Peter de Vries en Floris Teunissen van Manen. De eerste albums werden geproduceerd door Peter Koelewijn. Sanders en Koelewijn speelden daarvoor samen in de popgroep 4 pk. De nummers van de band stonden steevast in het teken van (links) politiek activisme. Zelf betitelden zij hun genre als... meer
Kayak was in de jaren zeventig het vlaggenschip van de Nederlands progrock. De groep rond toetsenist Ton Scherpenzeel werd in 1968 opgericht in Hilversum. Het werk van de band sloot aan bij dat van Engelse groepen als Yes en Genesis. Net als die laatste groep schoof Kayak ook steeds meer op van pure prog naar een meer op pop georiënteerd geluid. Starlight Dancer (1978) en Phantom Of The Night (1979) zijn de commerciële hoogtepunten van de band. In 1982 valt de groep uit elkaar maar acht jaar komt de groep weer bij elkaar voor een reünie. Dat bevalt zo goed dat Kayak weer besluit platen te maken. In 2005 verschijnt de rockopera Nostradamus: Fate Of Man.
Herman Brood is de enige echte rockster die ons land ooit kende. Een man die buiten de wet leek te staan, alles deed wat God verboden had, en zo een rolmodel werd voor iedereen die zich in een keurslijf gestopt voelde. Herman Brood leerde het vak als pianist in bluesbands, waarvan Cuby & The Blizzards de bekendste was. Met zijn band The Wild Romance groeide hij eind jaren zeventig uit tot een heus tieneridool. Hij scoorde toen ook zijn belangrijkste hits: Saturday Night, Hot Shot, Never Be Clever en zijn lijflied Rock ’n Roll Junkie. Na een mislukt avontuur in Amerika en steeds terugkerende problemen met drugs namen zijn productiviteit en inspiratie snel af. Ook toen hij zijn muzikale relevantie al lang verloren was bleef hij veelvuldig in de media opduiken. Als schilder werd hij minstens zo populair als muzikant, al werd zijn werk door de kunstcritici nauwelijks op waarde geschat. Toen zijn gezondheid door zijn jarenlange verslaving snel achteruit ging, pleegde hij in 2001 zelfmoord door van het Amsterdamse Hilton hotel te springen. Zijn leven las als een jongensboek - en de boeken die zijn boezemvriend Bart Chabot over hem schreef hadden precies die charme – maar zijn macabere einde verraadde alsnog de werkelijke tragiek van zijn leven.
Onder aanvoering van zanger, gitarist en übernerd Hans Vandenburg weet het Haagse Gruppo Sportivo, vernoemd naar een Italiaanse circusact, zich eind jaren zeventig naar de top van de Nederpop te spelen, met aanstekelijke popsingles als Hey Girl!, Rock ’n Roll en Disco Really Made It. Humor speelt een belangrijke rol in het werk van Vandenberg en veel van zijn liedjes bevatten woordgrappen of zijn persiflages op het werk van anderen. Belangrijk is de interactie tussen Vandenburg en het achtergrondkoor de Grupettes, bestaande uit Meike Touw en Josée van Ierssel. Op het hoogtepunt van het succes maakt Vandenburg de soloplaat Buddy Odor Is A Gas. De plaat flopt en als hij het kort daarop weer met Gruppo probeert is het momentum verdwenen. Als live band blijft Gruppo Sportivo onverminderd populair. Vandenburg blijft zich vermaken met allerlei zijprojecten, waarvan de Nederlandstalige band Dierenpark het langste leven beschoren is.
Ivy Green, afkomstig uit Hazerswoude (Zuid-Holland), vindt in 1975 per ongeluk de Nederlandse punk uit. Wanneer de punkgolf uit Engeland overwaait, blijkt hun gebrek aan muzikale vaardigheden juist een welkome pré te zijn. De groep brengt zijn debuutalbum uit op een groot label maar wanneer de punkgolf is overgewaaid staat de band weer op straat. Later schuift het geluid van Ivy Green op in de richting van sixtiesrock en rauwe soul. Ondanks de vele optredens in het Nederlandse clubcircuit dooft aan het begin van de jaren negentig de band als een nachtkaars uit.
(bron: wikipedia)Doe Maar was een Nederlandse popgroep, die invloeden uit onder andere ska, punk en reggae combineerde tot een eigen nederpop-geluid. De band bestond oorspronkelijk van 1978 tot 1984. Doe Maar had in die jaren vooral succes bij overwegend jeugdige fans, vooral jonge tienermeisjes. Vanaf een eerste reünie in 2000 (met nieuw album) kwam Doe Maar zo nu en dan bijeen voor concertreeksen.
Na het matig ontvangen debuut Doe Maar (uit 1979, nog zonder Henny Vrienten) haalden alle vier reguliere studioalbums... meer
Eén van de meest succesvolle popgroepen van de jaren tachtig. Hun grote hits België, Eenvoud, Vriendschap, Alles Geprobeerd en Alles Kan Een Mens Gelukkig Maken staan in het collectieve geheugen van de Nederlanders gebeiteld. De groep wordt in 1979 opgericht in Utrecht door multi-instrumentalist Henk Temming, die al snel zijn vriend en tekstschrijver Henk Westbroek bij de groep haalt. Naast het scoren van twaalf top-40 hits, behoort de winst van de Zilveren Harp (1983) tot de hoogtepunten. In 1991 valt de groep uit elkaar en Westbroek richt zich op zijn werk als radiopresentator, politicus (voor Leefbaar Utrecht) en een solocarrière. Temming is succesvol als producer. In 2001 is er een reünieconcert onder het motto ‘Al tien jaar gelukkig uit elkaar’. De samenwerking krijgt een vervolg in de albums Gekkenwerk (2008) en Liefdewerk (2011).
De hardrockgolf van de jaren tachtig is vooral een Amerikaanse aangelegenheid, maar het Nederlandse Vandenberg vormt een uitzondering. In 1983 scoort de groep rond gitarist Ad van den Berg en zanger Bert Heerink een hit met Burning Heart. De groep toert met Kiss en Ozzy Osbourne. Ad van den Berg duikt later op in Whitesnake en is tegenwoordig kunstschilder.
Wanneer dialectrock midden jaren negentig tot volle wasdom komt, heeft Normaal - toch de oervaders van dat genre - er al twintig jaar op zitten. De groep uit de Achterhoek is gespecialiseerd in simpele en doeltreffende rock waarop het goed zuipen en ‘høken’ is. Die laatste term is een van de vele begrippen die Normaal uitvindt, en betekent zoiets als ‘feesten’. De humoristische teksten van voorman/zanger Bennie Jolink bezingen het leven op het platteland. Grote hits scoort de groep met Vrouw Haverkamp, Alie en Oerend Hard. Vanaf 2000 verzorgt de groep rond zanger/gitarist Bennie Jolink ook theatertoers waarin de groep akoestisch speelt. Ook in die discipline blijft de groep met gemak overeind.
Fatal Flowers was eind jaren tachtig het paradepaardje van de Amsterdamse gitaarrockscene. In 1987 brak de groep door naar een groter publiek: ze ontvingen een Edison Award en een optreden op Pinkpop. De albums Johnny D Is Back! (1988) en Pleasure Ground (1989) worden in het buitenland opgenomen, maar de definitieve doorbraak blijft uit en groep valt in 1990 uit elkaar. Frontman Richard Janssen gaat verder in Shine en solo onder de naam ReX.
In het universum van de Nederpop nemen The Nits een unieke positie in. De Amsterdamse groep werd in 1974 opgericht door
Henk Hofstede en Alex Roelofs. Met Roelofs’ vervanger
Robert Jan Stips (ex-
Supersister) aan boord, brengen The Nits aan het begin van de jaren tachtig een aantal prima albums uit die ook internationaal aanslaan. Hoewel The Nits in het Engels zingen, laat de groep zich vaak inspireren door Nederlandse onderwerpen. Midden jaren negentig werkt de groep onder de naam Frits samen met cabaretier
Freek de Jonge.
Urban Dance Squad, dat aanvankelijk bedoeld was als een bandje om gezellig in te jammen, groeide al snel uit tot een ware undergroundsensatie. De soepele wijze waarop de groep rock, funk en rap mengde was ongekend, zeker in het Nederland van de late jaren tachtig. Sleutelfiguren waren gitarist René van Barneveld (bijnaam: Tres Manos) en rapper Rude Boy Remmington. Ook de aanwezigheid van een turntablist (DJ DNA) was opzienbarend. De groep brak met hun debuutalbum Mental Floss For The Globe op bescheiden schaal door in de Verenigde Staten. In ieder geval genoeg om als blauwdruk te dienen voor het geluid van Rage Against The Machine. Latere albums van de groep zijn zeker de moeite waard, maar de band weet de grote (en door velen ook verwachte) internationale doorbraak uiteindelijk niet voor elkaar te boksen. De groep valt in 2000 uit elkaar. Rude Boy duikt later op in League Of X-O Gentlemen.
Ontstaan uit de resten van de Amsterdamse groep Stampei, wist De Dijk tijdens de eerste Nederlandstalige golf begin jaren tachtig zijn eerste bekendheid te vergaren. Bloedend Hart was de eerste single waarop de rock-‘n-soul van de band tot volle wasdom kwam. De Amerikaans aandoende muziek kreeg een extra dimensie door de grootsteedse, romantische teksten van voorman Huub van der Lubbe. Tot de topgroepen hoorde De Dijk, dat zich vernoemde naar de beruchte Amsterdamse straat de Zeedijk, toen nog niet. Dat kwam pas jaren later, toen de groep zich door eindeloos op te treden een loyale aanhang had verworven, wat zich vertaalde in steeds betere verkoopcijfers voor de albums en de eerste echte top 40-hit in 1987 (Mag Het Licht Uit).
Samen met The Scene behoorde De Dijk tot de voorlopers van de tweede Nederlandstalige golf in de jaren negentig. Maar ook veel van de grote namen uit die tijd (Volumia!, De Kast) wist De Dijk uiteindelijk te overleven. Door regelmatig een ‘sabbatical’ in te lassen wist de band te voorkomen dat hij in een sleur terecht kwam. In 2006 vierde de band zijn 25-jarig jubileum met de gevleugelde woorden: We Beginnen Pas.
Trockener Kecks brengt aanvankelijk hun Nederlandstalige muziek in eigen beheer uit. Mede door de energieke optredens met Rick de Leeuw als frontman, tekent de band een platencontract en bouwt het een vaste schare fans op. De band breekt rond 1990 definitief door met het nummer Met Hart En Ziel. De muziek is te omschrijven als stevige pop/rock, waarbij de teksten minstens zo belangrijk zijn. In 2001 houdt de band er, na ruim twintig jaar, mee op. Rick de Leeuw richt zich op zijn carrière als schrijver, maar brengt ook zo nu en dan een album met nieuwe liedjes uit.
The Scene was een Nederlandstalige rockband uit Amsterdam die opviel vanwege de poëtische teksten van frontman Thé Lau. De groep werd opgericht in 1979 en zong aanvankelijk vooral in het Engels. Na een lange aanloopfase brak de groep in 1991 door naar een breder publiek toen het nummer Blauw een hit werd. Een jaar later wordt de groep onderscheiden met de Popprijs. In 2002 zet Lau een punt achter The Scene en richt zich op zijn solo-activiteiten, met name als schrijver. Wanneeer begin 2013 duidelijk wordt dat Lau terminaal ziek is, komt The Scene weer bij elkaar voor een reeks afscheidsconcerten. Het wordt een zegetocht met shows op Pinkpop en in de HMH. Met het overlijden van Lau op 23 juni 2015 komt er ook een einde aan The Scene.
(bron: wikipedia)Gotcha! is een Haarlemse p-funkband die (met enige onderbrekingen) sinds 1986 actief is.
De band had op de eerste twee albums twee frontmannen: zanger-gitarist Robadope Ro (Ro Krom) en rapper Rockattack Ten (Iwan van Amersfoort). In 1994 verliet Robadope Ro de band en begon deze 'Ro and Paradise Funk'. In 1996 (na de derde plaat) verliet ook Rockattack Ten de groep. In 2002 presenteerde Gotcha! hun comebackalbum 5.259551/2200 (zonder Ro en Ten). Twee bandleden (Ireapeat en KoenFu) verlieten Gotcha! en... meer
Het is niet veel bands gegeven door te breken met hun allereerste single. Het lukte Van Dik Hout, rockband uit Den Helder met Nederlandstalige teksten, in 1994 wel. Met het liedje Stil In Mij, afkomstig van het titelloze debuutalbum, vestigde de band zich in één klap aan de top van de Nederpop. Nog steeds scoort het nummer hoog als er weer een verkiezing van ‘beste Nederlandse single ooit’ wordt gehouden. Ook latere albums haalden stuk voor stuk respectabele noteringen, maar een vergelijkbare hit werd niet meer gescoord. Rond de millenniumwisseling werkte de band nauw samen met cabaretduo Acda & De Munnik als De Poema’s. Ondanks dat dit samenwerkingsverband twee grote hits scoorde (Mijn Houten Hart, Zij Maakt Het Verschil) gingen de wegen na de verzamelaar Best Of De Poema’s (2003) uit elkaar. Eind 2013 vierde Van Dik Hout met een tournee het twintigjarig bestaan.
Thomas Acda en Paul de Munnik leren elkaar in 1989 kennen op de Kleinkunstacademie in Amsterdam. Het duo richt zich op theater, maar wanneer hun debuut-cd met liedjes uit de voorstelling aanslaat, richt het duo zich op de muziek. Vanwege hun tweestemmige zang, herkenbare teksten en gewone-jongens-imago groeien ze al snel uit tot lievelingen van het Nederlandse publiek. De meezinger Niet Of Nooit Geweest (1998) wordt een grote hit. Daarnaast scoren Acda en De Munnik samen met Van Dik Hout onder de naam de Poema’s grote hits met Mijn Houten Hart en Zij Maakt Het Verschil.
In 2004 schuift het duo de akoestische aanpak opzij voor de wat stevigere rockopera Ren Lenny Ren. De drie albums die volgen gaan muzikaal eveneens meer de diepte in. De cd's blijven wel nog altijd gekoppeld aan een succesvol theaterprogramma. In 2014 besluiten Acda & de Munnik hun samenwerking te beëindigen, wat ze in 2015 overtuigend doen met een show in Carré.
Als de culturele ambassadeurs van Limburg struinen de bandleden van Rowwen Hèze, dat zich vernoemde naar een plaatselijke zonderling, sinds jaar en dag de Nederlandse feesttenten af. Aanvankelijk geïnspireerd door de tex-mex muziek van Flaco Jimenez en Los Lobos begint de band, die afkomstig is uit het dorpje America, begin jaren negentig met het schrijven van liedjes in het plaatselijke dialect die onverwacht goed aanslaan bij het publiek. Zanger en voorman Jack Poels ontpopt zich al snel als een getalenteerd liedjesschrijver die zowel met carnavalsrepertoire als meer zelfbespiegelend materiaal uit de voeten kan. De andere blikvanger is accordeonist Tren van Enckevort, die als producer Stevie Ann ontdekt. ' Los Limbos' , zoals de groep liefkozend wordt genoemd, geldt inmiddels als een vaste waarde in de Nederlandse muziekwereld, en laat zich met niets vergelijken.
De Amsterdamse groep Claw Boys Claw ontstaat begin jaren tachtig uit de as van de punkband The Suspenders. Het debuutalbum Shocking Shades Of Claw Boys Claw (1984) wordt binnen een dag opgenomen. Ondanks de beroerde geluidskwaliteit slaat de plaat, met invloeden van The Stooges en The Gun Club, in als een bom. Snel bouwt de band vervolgens, onder leiding van de bezielde zanger Peter te Bos, een enorme reputatie op in het Nederlandse clubcircuit. Die vertaalt zich helaas niet in een klinkende albumverkoop en in 1988 wordt de band door Polydor aan de kant gezet. In 1992 haalt de band haar revanche als de ingetogen single Rosie, van het album Sugar, een grote hit wordt. Na enkele jaren stilte komen de boys in 2008 sterk terug met het album Pajama Day.
Los Lobos uit East L.A. speelde aanvankelijk traditionele Mexicaanse muziek. Geïnspireerd door de Californische punkbeweging verlegde de band haar geluid. Begin jaren tachtig was Los Lobos een rockband om rekening mee te houden. De opgevoerde rootsrock van de band werd ingekleurd met invloeden uit conjunto en andere populaire Latijnse stijlen. Aan de hand van producer Mitchell Froom verkende Los Lobos in de jaren negentig nieuwe terreinen, zowel op tekstueel als muzikaal gebied.
De bandleden van Krezip hadden amper de stemgerechtigde leeftijd bereikt toen de groep in 2000 een grote hit scoorde met de pianoballade I Would Stay. De Tilburgse groep rondom de zusjes Jacqueline (zang/piano) en Anne (gitaar) Govaert viel op door hun spontane uitstraling, die zowel jonge als oudere muziekliefhebbers aansprak. Het Pinkpop-optreden in hetzelfde jaar leverde de groep veel nieuwe fans op. In 2004 werd de band ontslagen door haar platenmaatschappij en daarom besloot de band de single All I’m Asking For alleen als betaalbare download uit te brengen. Sony BMG pikte de groep op en met succes. Out Of My Bed, de eerste single van hun derde album, bereikte de vaderlandse top-10. In oktober 2008 komt het bericht dat Krezip zich aan het einde van het jaar opheft. Jacqueline Govaerts gaat als soloartiest verder.
Brainpower is de artiestennaam van Gertjan Mulder (1975). Hij groeide op in het Zuid-Hollandse Alphen aan de Rijn, waar hij tijdens zijn vroege jeugd in de ban raakte van hiphop. Tijdens zijn studie communicatiewetenschappen in Amsterdam vindt hij aansluiting met de hiphopscene van Amsterdam. Hij is aanvankelijk vooral actief in de marge (als journalist en organisator van feesten) maar weet zich gaandeweg ook als rapper te profileren. Zijn eerste succes proeft hij als hij meerapt op de hitsingle De Zoete Inval (Extince,1999). Later worden ook zijn eigen albums opgemerkt. Als eerste Door Merg En Brain (2000) maar de echte doorbraak komt met Verschil Moet Er Zijn (2002) en de daarvan afkomstige single Dansplaat. Brainpower heeft dan van zijn afwijkende, studentikoze uiterlijk een sterk handelsmerk gemaakt. Met zijn intelligente teksten en moderne producties is hij mede verantwoordelijk voor het volwassen worden van de nederhop.
De afzonderlijke leden van Bløf beginnen in Engelstalige rockbands. Bassist (en neerlandicus) Peter Slager probeert het ook in het Nederlands en met succes. De band treedt vaak op en de duizend exemplaren van het zelfuitgebrachte debuut verkopen snel uit. Aan De Kust groeit uit tot een alternatief volkslied in hun thuisprovincie Zeeland. Het album Helder (1998), en dan vooral de single Liefs Uit Londen, betekent de landelijke doorbraak voor de band. In 2001 komt drummer Chris Götte om bij een motorongeluk. Aangeslagen gaat Bløf door en wint in 2003 de Nederlandse Popprijs. De cd Umoja (2004), opgenomen met artiesten uit alle delen van de wereld, zorgt voor nieuwe impulsen in het herkenbare groepsgeluid van de band.
(bron: wikipedia)Beef is een Nederlandse band, opgericht door Pieter Both (zang), Hans Deijnen (drums) en Koen Lommerse (bas). Hiernaast behoren steeds wisselende muzikanten tot de groep.
Begin 1999 werd Beef opgericht. Eerst kregen ze een eigen radioshow The Chop Shop op de korte golf,
welke in 2000 een vervolg krijgt in liveoptredens.
De groep werd hiertoe uitgebreid met de gitaristen Twan van Gerven en Bram Wouters
en met Bas van den Biggelaar op keyboards. Hun muziek werd een mix van verschillende... meer
De Haagse band Kane groeide aan het eind van de jaren negentig uit tot de populairste Engelstalige rockband van Nederland. De grootse en meeslepende rocksongs van de charismatische zanger Dinand Woesthoff en gitarist Dennis van Leeuwen spraken een groot deel van de Nederlandse bevolking aan. Het geluid van Kane heeft een sterke verwantschap met dat van U2 en Live en met deze bands heeft Kane tevens een goede livereputatie gemeen. Ondanks dat het regelmatig rommelt in de gelederen van de groep, heeft Kane in het eerste decennium van de 21ste eeuw nog niets aan populariteit ingeboet. De groep scoort hits met Something To Say en Fearless, die beiden in de zomer van 2005 de nummer-1 positie van de top-40 behalen. In 2013 last de groep een sabbatsjaar in, een jaar later volgt het bericht dat de groep, na vijftien jaar succes, wordt opgeheven.
Fréderique Spigt is een typisch Rotterdamse zangeres, stoer en kwetsbaar tegelijk. Als frontvrouw van I've Got The Bullets proefde ze even aan het succes maar deze powerrockband was geen lang leven beschoren, ondanks het bereiken van de finale van De Grote Prijs Van Nederland. Ook de opvolger, het meer ingetogen A Girl Called Johnny, redt het niet. Spigt is echter zo'n persoonlijkheid die steeds weer een nieuwe uitlaatklep vindt voor haar talent. Ze werkt een tijdje voor praatradio, alvorens vrij onverwacht over te stappen op Nederlandstalig repertoire. Het door Huub van der Lubbe geschreven Mij Hart Kan Dat Niet Aan, een inzending voor het Nationaal Songfestival van 1998, betekent haar doorbraak naar een groot publiek, dat haar blijft volgen ook als ze steeds vaker de intimiteit van de theaters opzoekt.
De Counting Crows komen uit Californië. Spil van de groep is leadzanger Adam Duritz. Duritz zit aan het begin van zijn carrière geregeld met zichzelf in de knoop. Dat lijkt ook de belangrijkste inspiratie voor de teksten van het zestal. In 2003 duiken de Counting Crows voor het eerst op in de Nederlandse hitlijsten als ze Joni Mitchells Big Yellow Taxi in een eigentijds jasje steken. De echte doorbraak komt een jaar later wanneer Holiday In Spain – opgenomen met de Zeeuwse band Bløf – op nummer 1 komt in de top 40. Sindsdien is de band in Nederland een graag geziene podium-act.
(bron: wikipedia)Roel van Velzen (Delft, 20 maart 1978), bekend onder zijn artiestennaam VanVelzen, is een Nederlandse artiest.
Doordat zijn vader (Kor van Velzen) muzikant was, waren er bij Roel van Velzen thuis altijd muziekinstrumenten. Op zijn middelbare school, het Christelijk Lyceum Delft, zat Van Velzen in verscheidene schoolbandjes en componeerde hij jaarlijks de kerstmusical. Tijdens zijn studie Communicatie Creatief aan de Ichthus Hogeschool in Rotterdam won Van Velzen met zijn studentenband The Goldfish in 1999 de Heineken Student Music Award. Ook... meer
Anouk mag zich de succesvolste rockzangeres van Nederland noemen. Eerst zingt de in Den Haag geboren zangeres jarenlang in een achtergrondkoor. Haar carrière raakt echter in een stroomversnelling wanneer zij samen met Barry Hay (Golden Earring) enkele nummers zingt op een Haags festival. Hij vraagt of ze een single op wil nemen en Anouk tekent een platencontract. Debuutalbum Together Alone (1997), met daarop het uiterst succesvolle nummer Nobody’s Wife, slaat geweldig aan. Sindsdien is Anouk niet meer weg te denken van de Nederlandse podia en festivals. Met enige regelmaat komt ze in het nieuws door haar eigenzinnige persoonlijkheid. Maar zelfs de strubbelingen met bandleden, managers en platenbazen kunnen Anouks enorme populariteit niet aantasten.
Lange tijd leek het er op dat Nederlandse bands gedoemd waren voor altijd hun dagen te slijten in het vaderlandse clubcircuit. Het succes van de Arnhemse alternatieve gitaarband Bettie Serveert (vernoemd naar een lesboek van tennisster Bettie Stöve) gaf de Nederlandse scene aan het begin van de jaren negentig een welkome prikkel. Voortgekomen uit de as van de cultgroep De Artsen wist Bettie Serveert met het debuutalbum Palomine (1992) meteen de aandacht van de internationale pers op zich gericht. Oorspronkelijk werd de cd uitgebracht door het plaatselijke label Brinkman maar al snel was er een contract met de grootste Amerikaanse independent Matador. Meest in het oor springende elementen waren de melancholieke stem van zangeres Carol van Dijk en de snerpende gitaarpartijen van de bebrilde Peter Visser. Enigszins overvallen door het succes nam de band te weinig tijd voor de opvolger, waardoor Lamphrey (1995) ietwat tegenviel. Met de opvolgers Dust Bunnies (1997), Private Suit (2000) en Log 22 (2003) vestigde de band zich alsnog definitief bij het alternatieve rockestablishment. Al is het contract met Matador inmiddels verbroken, de groep is in Amerika nog altijd goed voor gevulde zalen.
De Amerikaanse zanger Solomon Burke is een ware soullegende. Zijn pioniersrol in de soulmuziek is moeilijk te overschatten. Daarnaast was Burke, als begrafenisondernemer, predikant van een eigen kerk en met zijn opvallende podiumverschijning ook nog eens een bijzonder interessant figuur. Sinds een radiodeejay hem kroonde tot King Of Rock & Soul, trad Burke steevast op in een mantel met een kroon op. Toen hij te zwaarlijvig werd om nog staande op te treden, liet hij een troon op het podium installeren. Zijn carrière gaat terug tot het begin van de jaren zestig, toen Burke legendarische opnamen maakte voor het Atlantic-label. Als eerste zwarte artiest waagde hij zich toen aan countryrepertoire. Dat deed hij zo overtuigend dat hij na het scoren van een countryhit geboekt werd door de Ku Klux Klan. Op het podium vocht hij amusante verbale vetes uit met die andere soulzanger met koninklijke aspiraties: James Brown. Vanaf de jaren zeventig werd de zanger steeds minder succesvol en werden eerdergenoemde nevenactiviteiten steeds belangrijker. In 2002 bracht hij zijn comebackalbum Don't Give Up On Me uit. Deze cd, waarop hij liedjes zong die voor hem werden geschreven door onder anderen Elvis Costello, Tom Waits en Brian Wilson, werd erg goed ontvangen door zowel pers als publiek en bracht Solomon Burke weer volop in de belangstelling. Vlak voor een concert met De Dijk, waarmee hij een album opnam, kwam Burke te overlijden. Hij werd 70 jaar.
Herman van Veen (Utrecht, 1945) is eenn van die typisch Nederlandse kunstenaars wier werk zich bevindt op het kruispunt van theater, cabaret en luisterlied. De onvermoeibare alleskunner breekt in 1965 door met zijn theaterprogramma Harlekijn. Naast schrijver van veel liedjes, waaronder de hits Opzij en Hilversum III, is hij ook acteur, schilder en ambassadeur bij Unicef. In 1976 bedenkt Van Veen de eend Alfred Jodocus Kwak, die eerst opduikt in kinderboeken, maar in 1989 ook een eigen animatieserie krijgt. Van Veen is ook erg populair in Duitsland, waar hij onderscheiden werd met diverse prestigieuze prijzen.
Met een geheel eigen mix van inventief samplewerk en dromerige teksten, samengebald in weemoedige luisterliedjes, werd zolderkamermuzikant Erik de Jong (alias Spinvis) in 2002 vanuit het niets de bestverkopende artiest van het Amsterdamse indiepop-label Excelsior. Met een inderhaast opgetrommelde band met louter 'muzikanten op leeftijd’ - waaronder De Jongs vader en televisiepersoonlijkheid Han Reiziger - wist Spinvis ook opzien te baren in het clubcircuit. Naast zijn bezigheden als popmuzikant werkt Spinvis veel samen met andere kunstenaars in gelegenheidsprojecten, waarvan die met beatdichter Simon Vinkenoog het meeste aandacht trekt.
Het Nederlandse Within Temptation werd in 1995 opgericht door gitarist Robert Westerholt. Zijn grunt vocalen werden afgewisseld met de engelachtige zang van zijn vriendin Sharon Den Adel. Ondanks herhaaldelijke bezettingswisselingen wist de band uit Waddinxveen in de beginperiode met haar sprookjesachtige mix van metal en gothische rock indruk te maken. Zo toerde de groep in die beginperiode door Europa als voorprogramma van Orphanage en werd er opgetreden op Noorderslag en Dynamo Open Air. Bij de optredens zijn het met name de jurken van Sharon die de show stelen. Door stemproblemen van Westerholt verzorgde zij uiteindelijk in haar eentje de vocalen. Met de cd Mother Earth (2001) en vooral de single Ice Queen brak de groep definitief in Nederland door. In de zomer van 2002 stond Within Temptation op vrijwel alle grote festivals van Nederland.
Al van jongs af aan was de Nederlandse Willem Bijkerk verknocht aan de muziek van de Amerikaanse countryzanger Waylon Jennings. Zo erg, dat hij diens naam als artiestennaam aannam. De bewondering bleek wederzijds, want na het beluisteren van Waylons eerste cd single nodigde Jennings hem uit voor een bezoek aan diens studio in Nashville. Het klikte tussen de twee en een gezamenlijke tour stond in de planning. Helaas maakte het overlijden van Jennings aan diabetes in 2002 hier een vroegtijdig einde aan.Waylon was echter niet te stuiten en stuurde een demo naar het Engelse productieteam achter Duffy en James Morrison. Van het een kwam het ander en zo was zijn debuut Wicked Ways (2009) de eerste Nederlandse bijdrage aan het legendarische soullabel Motown.
In haar jeugd zingt de Almelose Ilse de Lange in verschillende plaatselijke countrybands, totdat ze in 1997 wordt binnengehaald door Warner Nederland, waarna contacten worden gelegd met de Amerikaanse vestiging in Nashville. Het contract dat ze daarmee sluit, als eerste Nederlandse countryartiest ooit, zorgt voor enorm veel publiciteit in Nederland. Het debuutalbum World Of Hurt (1999), dat ze opneemt met de Amerikaanse producer Barry Beckett, bereikt dan ook binnen de kortste keren de platina status. Na eindeloos uitstellen wordt de plaat tot grote teleurstelling van Ilse niet in Amerika uitgebracht. Op de platen die volgen verandert DeLange langzaam van typische countryzangeres naar een volwassen, mainstream rockzangeres. De populariteit van de goedlachse zangeres blijft onverminderd groot.
