Rod Stewart verwierf voor het eerst bekendheid als zanger van The Jeff Beck Group, in de late jaren zestig. Vervolgens ging hij - een schorre, door soul beïnvloede zanger met gelijkwaardige porties talent en charisma - zingen bij de rauwe kroegrockers The Faces. Tegelijkertijd begon Stewart een solocarrière, die enkele decennia omvatte en waarin hij zich waagde aan folkrock, pop, disco en jazz. Uiteindelijk wist hij The Faces te overschaduwen. Hij produceerde een verbazingwekkende reeks hitssingles en platina albums. Stewarts carrière kende meer dan één comeback. In 1993 bezorgde zijn akoestische Unplugged-performance hem hernieuwde erkenning als een smaakvol liedvertolker. Tien jaar later, en met de hulp van Clive Davis, werd hij nog bekender als gelikte crooner van orkestrale jazzstandards.
Met het verhuizen van Motown naar CBS veranderden The Jackson Five in 1975 hun naam naar The Jacksons. Bovendien werd Jermaine Jackson vervangen door het jongste broertje Randy. Het knappe was, dat de groep zich ook moeiteloos wist aan te passen aan de veranderde smaak van het publiek. Disco was het devies en de groep scoorde hit na hit. Blame It On The Boogie en Can You Feel It? zijn nog altijd onweerstaanbare discoklassiekers. De groep diende vooral als springplank voor de solocarrière van Michael, de meest talentvolle Jackson. Zijn uitgekristalliseerde mix van soul, disco en pop is al terug te horen in de muziek van The Jacksons.
Toen Mick Jagger ooit verklaarde dat hij op zijn veertigste geen Satisfaction meer wou zingen, kon hij niet vermoeden dat hij het in de 21ste eeuw nog steeds zou vertolken. Ook het maken van soloplaten kwam toen waarschijnlijk nog niet bij hem op. Toch zorgden spanningen binnen The Rolling Stones er in 1985 voor dat hij een paar van zijn beroemde rockmaatjes (waaronder Pete Townsend en Jeff Beck) uitnodigde om She’s The Boss te maken. Nieuwe wegen sloeg hij er niet mee in, maar het album rockte net zo goed als het beste late werk van de Stones. Op de twee daaropvolgende soloalbums week hij wat meer af van de Stones-formule, vooral op Wandering Spirit (1993), dat profiteerde van de bijdragen van Flea en Lenny Kravitz.
(bron: wikipedia)Yello is een Zwitserse elektronica-band, bestaand uit Dieter Meier en Boris Blank. Ze zijn het meest bekend door de nummers I Love You, Bostich en Oh Yeah. Dit laatstgenoemde nummer werd onder meer bekend doordat het in de soundtrack van de films Ferris Bueller's Day Off (1986) en The Secret of My Success (1987) werd gebruikt. Ook Vicious Games en The Race zijn bekende nummers, respectievelijk van de albums Stella (1985) en Flag (1988).
Yello werd in 1979 opgericht door... meer
De Engelse formatie Spandau Ballet behoorde samen met Duran Duran en Wham! tot de populairste popgroepen van de jaren tachtig. Ook in Nederland scoorden ze grote hits met nummers als True, Gold en Only When You Leave. De formatie ging eind jaren tachtig uit elkaar. De heren kwamen in 2009 terug voor een tournee en een album waarop ze oude klassiekers in een nieuw jasje staken.
Texaans trio dat begin jaren zeventig goede sier maakt met dampende bluesrock. Midden jaren tachtig maakt de groep een opvallende doorbraak naar het mainstreampubliek. De sound is iets gladder, maar de groep dankt de doorbraak vooral aan MTV. De zender draait de clips van de band, vooral vanwege de mediagenieke rossige puntbaarden van de bandleden én diverse langbenige blondines. Grappig detail is dat de drummer met de naam Frank Beard als enige geen lange baard draagt. Evenwel steken liedjes als Gimme All Your Lovin’ en Legs ook zonder het uiterlijk vertoon, uit boven de middelmaat. Na de eeuwwisseling is de groep minder prominent in beeld, maar dat weerhoudt het trio er niet van om onvermoeibaar de wereld over te blijven touren.
