Op deze cd is een wel heel ongebruikelijke combinatie van celloconcerten gemaakt: geopend wordt met een concert van Friedrich Gulda (*1930), waarna vervolgd wordt met muziek van Arthur Sullivan (1842-1900). Het vijfdelige "Celloconcert" van eerstgenoemde ontstond in 1980 en bestaat zelf ook al uit een ongebruikelijke combinatie, want Gulda heeft er een curieus mengsel van rock, jazz en klassiek van
… gemaakt. In het eerste deel wordt de solist als een soort rock'n roll-ster gepresenteerd. In de hierop volgende 'Idylle' lijkt een 19de-eeuwse atmosfeer te overheersen, waarna in een uitgebreide 'Cadenza' moderne, 20ste-eeuwse speeltechnieken en effecten op de voorgrond treden. Het vierde deel, 'Menuet' voert de luisteraar terug naar de 18de-eeuwse hofcultuur, waarna men hardhandig in de 20ste eeuw wordt teruggezet in de finale, die een soort hoempa-stijl ten beste geeft, die vooral doet denken aan wat men in Duitsland zo treffend 'Bierzeltseligkeit' noemt. Het geheel doet eerder curieus dan overtuigend aan, maar wordt hier in ieder geval door cellist Martin Ostertag en het Rundfunkorchester des Südwestfunks onder leiding van Klaus Arp met verve gespeeld. Arthur Sullivan was iemand die, in tegenstelling tot Gulda, populaire en serieuze muziek tamelijk streng uit elkaar hield. Het hier opgenomen driedelige "Celloconcert" uit 1866 behoort tot zijn serieuzere werk. Het is een aardig geheel, dat echter door zijn kleine omvang en soms wat merkwaardig drukke solopartij geen al te diepe indruk nalaat, en in ieder geval in die zin toch wel wat met Gulda's concert gemeen heeft. (JvG)_meer
