Horowitz overdreef natuurlijk wel een beetje toen hij Arturo Benedetti Michelangeli in een interview 'a bit mezhuga' (een beetje mesjogge) noemde, maar hij had in ieder geval in zoverre gelijk dat Michelangeli een enigszins zonderlinge kluizenaar onder de grote pianisten van zijn tijd was. Hij gaf geen lessen en trad zo zelden op, dat er een levendige en lucratieve handel kwam in illegaal gemaakte
… live-opnames, omdat zijn bewonderaars meer van hem wilden horen dan de al te spaarzaam verschenen officiële opnames. Het komt dan ook als een verrassing dat deze teruggetrokken levende pianist actief was als arrangeur van volksliedjes, een type werk dat over het algemeen als artistiek weinig interessant te boek staat binnen de muzikale hiërarchie. Michelangeli schreef de hier opgenomen 19 volksliedzettingen voor het Coro della SAT. De directe aanleiding hiervoor was dat hij eind jaren '40 in contact was gekomen met één van de oprichters van dit koor, Enrico Pedrotti, die Michelangeli's interesse voor dit genre wist op te wekken. Michelangeli's 'armonizzazioni' zijn, anders dan het woord doet vermoeden, veel meer dan slechts harmonisaties. Het zijn heel verfijnde arrangementen, met een fraai, maar steeds onnadrukkelijk gebruik van contrapunt en 'impressionistische' harmonieën. Alle 19 "Canti populari" zijn opgedragen aan bovengenoemd koor, dat op deze opname voor de uitvoeringen tekent, met Mauro Pedrotti als dirigent. (JvG)_meer
