Misschien dachten we in onze onschuld dat epidemieën en natuurrampen iets van vroeger waren. Inmiddels weten we wel beter. Deze cd van Camerata Trajectina eindigt met de covid-19 pandemie, inclusief toiletpapier hamsteren en hygiënische gel. Was deze productie iets later geweest, dan had men de overstromingen van juli 2021 mee kunnen nemen. De Watersnoodramp van 1953 ontbreekt uiteraard niet. Zeer
… fraai is het lied van componist Jeanne Beyerman-Walraven. Zij maakte daarbij gebruik van een aangrijpend gedicht waarin een 13-jarig meisje de zee toespreekt: ‘... je stroomt nu door straten, daar hoor je niet thuis (...) en alles van ons is van jou’. Het is verleidelijk om zo dit programma achterstevoren te beluisteren, van heden naar verleden. De Leidse buskruitramp van 1807 geeft nog wel enige herkenning, al was het maar omdat er een glansrol was weggelegd voor koning Lodewijk Napoleon. Het Watersnood-Wilhelmus uit 1881 (‘den waterland getrouwe’) was een eerbetoon aan de niet altijd zo geliefde koning Willem III. Ga je verder terug in de tijd, dan worden de herinneringen vager. De Friese muggenplaag van 1664? Ach laat ook maar, het leven gaat verder. Vroeger dienden dit soort liederen vaak als vrome vermaning. Tegenwoordig gaat het vooral om het bevestigen van saamhorigheid. (HJ)meer
