Het opvallende vibrato van Amsterdamse zangers als Johnny Jordaan en Willy Alberti klonk in de jaren vijftig uit elke kroeg in de Jordaan. De volkse Jordanezen waren terecht fier op hun artiesten, ook al weigerden radio-omroepen deze ‘ordinaire’ muziek te draaien. Johnny Jordaan (echte naam: Johannes van Musscher) won in een 1955 de talentenjacht ‘Stem van de Jordaan’. Het eerste plaatje dat hij opnam (Bij Ons In De Jordaan) was meteen een succes. Toch zat het Johnny in zijn leven niet mee: hij groeide op in bittere armoe, verloor op negenjarige leeftijd een oog na een stoeipartij met zijn neef Carel Verbrugge (die later bekend werd onder de naam Willy Alberti), had pech in zaken en worstelde jarenlang met zijn homoseksuele gevoelens. Genoeg materiaal voor een dramaserie die in 2009 door de VPRO werd uitgezonden.
(bron: wikipedia)Cornelia Maria (Corry) Brokken (Breda, 3 december 1932 – Laren (Noord-Holland), 31 mei 2016) was een Nederlands zangeres, radio- en televisiepresentatrice en juriste (advocate en daarna rechter). Met een eerste plaats op het Eurovisiesongfestival van 1957 was ze de eerste Nederlandse die deze plek wist te bereiken. Ook won ze twee Edisons, in 1963 en in 1995.
Corry Brokken debuteerde in 1952 op de Nederlandse radio met het liedje I Apologize. Twee jaar later bracht ze haar eerste plaat uit.... meer
The Ramblers waren in de jaren dertig de meest populaire groep van Nederland. De zevenkoppige groep liet een breed publiek kennis maken met swingmuziek. Het orkest, onder leiding van dirigent Theo Uden Masman, werd in 1926 opgericht als huisband van het Amsterdamse cabarettheater La Gaité. Vanaf 1935 speelt de groep ook Nederlandstalig repertoire, meest geschreven door trompettist/pianist Jack Bulterman. De echte vlucht begon in 1933 toen The Ramblers het vaste swingorkest van de VARA werden. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd de naam, op last van de Duitsers, veranderd in Theo Uden Masman & Zijn Dansorkest. De groep bleef spelen voor de omroep, zij het dat twee joodse leden werden geroyeerd. Na de bevrijding ontving het orkest een speelverbod van een half jaar. Daarna trad de groep onder de naam US Army Band op voor Amerikaanse en Britse troepen, en groeide de populariteit weer. De bekendste liedjes zijn Dag Schatteboutje, Wie Is Loesje en Weet Je Nog Wel Die Avond In De Regen. Begin jaren zeventig trad het orkest op in het nostalgiecircuit en was de groep op tv te zien bij de Tros.
(bron: wikipedia)Will Ferdy, pseudoniem van Werner Ferdinande (Gent, 9 maart 1927 – Antwerpen, 8 november 2022), was een Vlaams zanger. Hij werd bekend met de nummers Christine, Belijdenis, De stervende, Ziede gij me gere en Het Schrijverke, gebaseerd op het gelijknamige gedicht van Guido Gezelle. Hij was een voorbeeld binnen de holebi-gemeenschap, omdat hij als eerste bekende Vlaming uit de kast kwam.
Een collega raadde Ferdinande zijn artiestennaam aan: "Kies Will, want je wil het zo graag." Werner Ferdinande werd eerst... meer
(bron: wikipedia)/
Rocco Granata (Figline Vegliaturo, 16 augustus 1938) is een Italiaanse componist, muziekproducent en zanger met een kenmerkende hese stem.
Op zijn tiende verhuisde Granata naar België. Zoals vele geïmmigreerde Italianen werkte zijn vader in de steenkoolmijn van Waterschei (Genk). Granata wilde tegen de zin van zijn vader een ander leven: als muzikant. Al heel jong speelde hij accordeon in een eigen orkestje: "The International Quintet". Hij toerde met zijn groepje in Belgisch-Limburg rond met zijn successhow Manuela. Als 18-jarige... meer
(bron: wikipedia)Marva Mollet (Vlissegem, 23 maart 1943), vooral bekend als kortweg Marva, is een Vlaamse zangeres, die tussen 1963 en 1980 erg populair was in Vlaanderen. Haar bekendste nummers zijn Een eiland in groen en blauw, Oempalapapero en Rode rozen in de sneeuw. In 1980 heeft ze zich uit de muziekindustrie teruggetrokken.
Marva werd geboren in Vlissegem en groeide op in Blankenberge. In 1963 nam ze op 20-jarige leeftijd haar debuutsingle op, getiteld Geef mij nog een kans. In 1964 huwde... meer
Wim Sonneveld was een van de belangrijkste figuren van het theater en de lichte muziek in de decennia na de Tweede Wereldoorlog. Hij werd op 28 juni 1917 geboren in Utrecht. Zijn theaterdebuut maakte hij bij Louis Davids in 1936, zeven jaar later richtte hij zijn eigen cabaretgezelschap op, waar mensen als Hetty Blok, Conny Stuart en Joop Doderer deel van uitmaakten. In de jaren die volgen boekte hij successen op radio, tv, film en het theater. Ook was hij korte tijd werkzaam in Engeland, waar hij acht televisieshows voor de BBC schreef, en Hollywood, waar hij meewerkte aan enkele films.
Baanbrekend was de gedurfde manier waarop hij in de jaren zestig het Grand Gala Du Disque presenteerde, het televisieprogramma waarin de belangrijkste Nederlandse muziekonderscheiding, de Edison, werd uitgereikt. Een van de typetjes die hij daar introduceerde was Frater Venantius, waarmee hij in 1967 een grote hit scoorde. In de jaren zeventig ging hij zich steeds meer toeleggen op het zingen van luisterliedjes, waarvan het door zijn partner Friso Wiegersma geschreven Het Dorp de bekendste zou worden. 8 maart 1974 overleed hij aan de gevolgen van een hartaanval. Wim Sonneveld werd 56 jaar.
