(bron: wikipedia)Osibisa is een Afro-rockband waarvan de leden afkomstig zijn uit Ghana en andere Afrikaanse en Caribische landen. Ze zijn vooral bekend van de hits Sunshine Day, Welcome Home, The Coffee Song en een coverversie van Pata pata (Miriam Makeba). Een...
meer
Fela Anikulapo Kuti is de controversiële schepper van de Afrobeat. Zijn kritische teksten (vooral gericht tegen de politici in zijn vaderland Nigeria) en zijn charismatische persoonlijkheid maakten hem tot een doelwit van de machthebbers in Nigeria. Fela noemde de Black Panthers een belangrijke invloed op zijn werk en zowel Afrikaanse als Westerse stijlen vormden een inspiratiebron voor zijn muziek. Een bezoek aan de Verenigde Staten in de jaren zestig bracht Fela in contact met jazz. Tijdens zijn optredens vulde Fela het podium met vele dansers en muzikanten die waren gestoken in opvallende glimmende kostuums. Zijn plaatopnames waren vaak marathonjams gebaseerd op een onverwoestbare groove waarover heen Fela naar hartelust zong en soleerde op zijn sax.
Orchestra Baoabab behoort tot de meest succesvolle Afrikaanse groepen. Hun ‘afro-son’, geïnspireerd op Cubaanse dansmuziek, bracht uin de jaren zeventig de heupen van West-Afrika in beweging. De groep werd opgericht in 1970 en vernoemd naar de karakteristieke baobab-boom die overal in Senegal is te vinden. Verschillende invloedrijke muzikanten passeerden de rangen van de groep. In 1987 viel de groep uiteen, omdat het Senegalese publiek liever de mbalax hoorde. Vanuit het Westen groeide de belangstelling voor de groep en in 2001 kwam het orkest weer bijeen. Het album Pirates Choiche werd één van de best verkopen Afrikaanse albums van 2001.
In de jaren tachtig groeide reggae uit tot een mondiaal fenomeen. De Jamaicanen hadden niet langer het monopolie op de muziek. Ook in Europa en Afrika stortten muzikanten zich op reggae. Alpha Blondy (Ivoorkust, 1953) kwam in 1973 voor het eerst contact met reggae toen hij in New York woonde. Nadat hij in Afrika terugkeert gaat hij opnemen onder het pseudoniem Alpha Blondy. Blondy’s muziek is sterk geënt op de rootsreggae van Bob Marley. In zijn teksten toont hij zich maatschappijkritisch (een van zijn bekendste nummers heet Apartheid Is Nazism). Aan de andere kant heeft Alpha Blondy belangstelling voor spiritualiteit, zoals blijkt uit songs als God Is One. Vanaf 2005 is Alpha Blondy namens de VN ook Ambassadeur voor de Vrede.
Youssou N’Dour is één van de absolute supersterren van Afrika. Wellicht was hij zich op jonge leeftijd al bewust van zijn toekomst want vanaf 1979 leidde hij Les Super Étoiles de Dakar (Supersterren van Dakar). Die groep was de pionier van de mbalax, de stadsmuziek van Senegal. De combinatie van pop, jazz, Cubaanse ritmes en West-Afrikaanse zang blijkt een winnende en de groep treedt veel op, uiteindelijk ook in Europa. De groeiende Westerse interesse in Afrikaanse pop zorgt ervoor dat N’Dour in 1986 een duet mag zingen op Peter Gabriel’s album So. Vanaf 1990 worden N’Dours soloalbums wereldwijd uitgebracht en ook goed ontvangen. Een duet met Neneh Cherry, 7 Seconds, wordt een hit in 1994 en luidt de definitieve doorbraak van de zanger in. N’Dour zet zich daarnaast in voor veel goede doelen.
(bron: wikipedia)Baaba Maal (Podor, 12 november 1953) is een Senegalese zanger die meer dan 15 albums uit heeft gebracht.
Maal werd in Noord-Senegal geboren en behoort tot het volk Toucouleur, een subgroep van de Fulbe. Zijn ouders waren vissers en zijn moeder zong daarnaast ook graag voor haar plezier. Hierdoor raakte hij met a capella vertrouwd. In 1974 besloot hij in Dakar muziek te studeren. Hier ontving hij een studiebeurs voor de École nationale supérieure des beaux-arts en vertrok vervolgens voor... meer
Ali Farka Touré wordt in 1939 geboren in Timbuktu, in het noorden van Mali. Rond zijn vijftigste wordt Touré’s muziek ontdekt in Europa. Zijn hypnotiserende spel op de gitaar herinnert westerse luisteraars aan de blues en Touré wordt daarom vaak omschreven als ‘de Afrikaanse John Lee Hooker’. Net als de deltablues is Touré’s muziek echte plattelandsmuziek. In interviews geeft Ali regelmatig toe zichzelf in de eerste plaats als boer te zien. Zijn collaboraties met Ry Cooder en Toumani Diabaté leveren klassieke albums en juichrecensies op. In 2006 overlijdt Touré. Zijn zoon Vieux Farka Touré zet het muzikale werk van zijn vader voort.
(bron: wikipedia)Femi Anikulapo Kuti (Londen, 16 juni 1962) is een muzikant uit Nigeria. Hij is de oudste zoon van de legendarische Fela Kuti, grondlegger van de Afrobeat. Zijn moeder Remi verliet Fela toen Femi nog jong was en zij voedde hem op.
Hoewel Femi in Londen geboren is groeide hij op in Lagos, de voormalige hoofdstad van Nigeria. Vanaf 1977 trok Femi bij zijn vader in en speelde hij mee in diens band.
Femi voelt zich net zoals zijn vader sterk... meer
Toen Angélique Kidjo (1960) als klein meisje in het West-Afrikaanse land Benin voor het eerst in haar leven de muziek van James Brown hoorde, droomde ze direct van een carrière als zangeres. Ze kon niet weten dat ze twintig jaar later in Parijs zou wonen en daar al snel bekend stond als de beste en bekendste zangeres van haar land. In 1991 tekende ze bij Island Records waarvoor ze een paar sterke albums opnam. Kidjo toont een ruime blik als zangeres en ze injecteert haar funky afrobeat met invloeden uit rock, gospel, latin, r&b en Caribische muziek. De in New York wonende zangeres is een ware kosmopoliet die in vier verschillende talen zingt. Daarnaast werkt de zangeres als ambassadeur voor UNICEF.
Vanaf de jaren zestig groeide de Zuid-Afrikaanse zangeres Mariam Makeba uit tot dé stem die zich verzette tegen het Apartheid-regime van haar vaderland. Na een optreden in Italië besloot ze niet terug te gaan en leidde ze een zwervend bestaan over de hele wereld. Met haar teksten en muziek profileerde de zangeres zich als zwart en zelfbewust. Haar huwelijk met Black Power-voorman Stokeley Carmichael zorgde voor opschudding in de Verenigde Staten en het echtpaar verhuisde naar het West-Afrikaanse Guinee. Na de val van het Apartheid-regime werd de zangeres binnengehaald als een teruggekeerde koningin. Die aandacht én haar samenwerkingen met Harry Belafonte, Paul Simon en Nina Simone zorgden er voor dat Makeba ook in het Westen onder de aandacht van een groot publiek kwam. Ze overleed op 10 november 2008 op 76-jarige leeftijd aan in hartaanval na een optreden in Italië.
De grote muzikale productie en invloedrijke positie binnen de Afrikaanse reggae, kon niet voorkomen dat de Zuid-Afrikaanse reggaezanger Lucky Dube in 2007 werd doodgeschoten in zijn woonplaats Johannesburg. Het wrange was dat de maatschappijkritische Dube niet werd vermoord door zijn politieke tegenstanders, maar het slachtoffer was van een ordinaire roofoverval. Vanaf de jaren tachtig exporteerde Dube (1964) zijn rootsreggae in Engels, Afrikaans en Zulu naar alle uithoeken van de wereld. Zo groeide de zanger uit tot één van de muzikale spreekbuizen van het verzet tegen het Apartheid-regime.
(bron: wikipedia)Zuid-Afrika
Hugh Ramopolo Masekela (Witbank, 4 april 1939) is een Zuid-Afrikaans bugelspeler, zanger en componist. Naast de bugel speelt hij de trompet en de kornet.
Masekela speelde als kind piano en zong mee met grammofoonplaten. Toen hij 14 was, zag hij de film Young Man with a Horn. Hierin speelt Kirk Douglas een rol die geïnspireerd was op jazztrompettist Bix Beiderbecke. Hierop wilde Masekela ook de trompet spelen.
Hij kreeg zijn eerste trompet van aartsbisschop Trevor Huddleston. Deze was in... meer
Mulatu Astatke (1943) is een unieke figuur binnen de Ethiopische muziek. De pianist vertrok als 17-jarige student naar Londen (en later naar New York) en kwam in die steden in contact met jazz, pop en Caribische muziek. In de jaren zeventig keerde hij terug naar Ethiopië waar hij één van de belangrijkste spelers was in wat later ‘swinging Addis’ ging heten. De Ethiopische hoofdstad bruiste van muziek en de swingende ‘Ethio-jazz’ van Astatke vormde de soundtrack. Buiten Ethiopië was Astatke amper bekend. Dat veranderde toen zijn muziek in 1998 opnieuw werd uitgebracht op een Frans label. Eén van zijn nummers dook op in de film Broken Flowers (2005). Astatke toerde daarop een paar keer de wereld over waarbij de pianist ook Nederland aandeed, en nam een album op met de jonge Amerikaanse groep The Heliocentrics.
Addis Abeba klinkt als een onwaarschijnlijke plaats voor een goed nachtleven maar gedurende de jaren zeventig was de bijnaam van de Ethiopische hoofdstad ‘Swinging Addis’. Muzikanten speelden in de nachtclubs een typisch Ethiopisch mengsel van jazz, soul en lokale volksmuziek. Mahmoud Ahmed (Addis 1941) was één van de sterren van zijn tijd en nam in korte tijd een groot aantal singles op. Het Amhaars, de taal waarin hij zingt, klinkt vreemd voor Westerse oren, terwijl de swingende muzikale ondersteuning vaak wél vertrouwd klinkt. De gewelddadige machtsovername van de communistische militairen maakte een ruw eind aan Ahmeds zangcarrière. Vanaf de jaren tachtig werd de zanger herontdekt en werd zijn muziek op Europese platenlabels opnieuw uitgebracht.
Tabu-Ley Rochereau (Leopoldville 1940) is het pseudoniem van Pascal Tabou. Hij dankt zijn bijnaam aan de gelijknamige Franse veldheer uit de negentiende eeuw. Vanaf zijn zestiende speelde Rochereau in verschillende muziekgroepen en vanaf 1961 versterkte hij African Jazz, destijds de populairste groep van Congo. Twee jaar later trok hij zijn eigen plan en richtte hij een eigen orkest op, African Fiesta. Rochereau speelde een sleutelrol bij het ontwikkelen en populariseren van de soukous, het Congolese antwoord op Cubaanse muziek. Hij toonde zich een succesvol platenbaas, producer en vooral talentscout. Veel jonge artiesten passeerden de rangen van zijn groepen. De bekendste was de zangeres (en zijn latere vrouw) M’bilia Bel. Vanaf 1997 richtte Rochereau zich ook op een politieke carrière en was hij onder meer minister. Sindsdien staat zijn muzikale loopbaan op een laag pitje, al heeft de zanger wel beloofd zich weer op de muziek te storten wanneer hij met pensioen is.
De in 1938 geboren François Luambo Makiadi groeide op in het toenmalige Belgisch Congo. Al op twaalfjarige leeftijd stond François als gitarist op het podium. Drie jaar later nam hij zijn eerste single op. In 1955 zette hij de eerste versie op van TPOK Jazz, de band waarmee hij zijn grote successen zou boeken. In 1960 werd Belgisch Congo onafhankelijk. Door de sociale onrust die daarna uitbrak, verhuisden Franco en zijn band naar België. In 1966 keerde de band triomfantelijk terug naar het land dat nu Zaïre heette. Tournees door Afrika en Europa bevestigden de uitstekende reputatie van Franco en zijn band. In 1980 werd Franco onderscheiden door het regime met de titel Grootmeester van de Zaïrese muziek. Desondanks bleef de zanger in zijn teksten vaak kritisch op politici. Franco was één van de eerste Afrikaanse muzikanten die zijn succes ook in klinkende munt wist om te zetten. Zijn dood in 1987 dompelde Zaïre in rouw en alle radiostations speelden vier dagen lang niets anders dan Franco’s muziek.
Julius Kikumba werd in 1949 geboren in Zaïre. Vanaf zijn twintigste stond hij op het podium, aanvankelijk onder de naam Shungu Wembadio. In 1975 nam hij het pseudoniem Papa Wemba aan. Met zijn groep Viva La Musica groeide hij uit tot één van de bekendste vertolkers van de Congolese rumba. Na zijn verhuizing naar Frankrijk richtte hij een groep in Parijs, maar hij hield hij zijn vaste begeleidingsband in Kinshasa wel aan. In 1993 kwam de zanger in opspraak en werd hij er van verdacht Afrikanen illegaal naar Frankrijk te brengen. Wemba werd veroordeeld tot drie maanden in de cel. Volgens de zanger had het verblijf in de gevangenis een grote positieve invloed op zijn leven en werk.
Vanaf de jaren negentig groeide Antoine Koffi Olomide (Kinshasa, 1956) uit tot één van de populairste artiesten van Zaïre / Congo. Aanvankelijk speelde Koffi de Congolese rumba waar ook artiesten als Franco en Tabu-Ley Richelieu groot mee werden. Olomide deed ervaring op in de band van Papa Wemba. Eind jaren negentig schakelde de man met de vele bijnamen (Shakespeare Du Zaire, Large Degaire, Le Grande Mopao) over op de ndombolo. Vanwege de expliciete seksuele teksten was de ndombolo omstreden in heel Afrika. Iets wat de populariteit van de zanger alleen maar leek te helpen. Olomide viel niet alleen op door zijn enorme begeleidingsband Quartier Latin (19 m/v), maar ook door zijn opvallende kleding, karakteristieke zonnebril en voorliefde voor limousines met airconditioning. Zijn uitgesproken karakter bracht hem in de problemen met de censoren van het regime en na een vechtpartij met de politie, zwoor Olomide niet meer terug te keren naar Congo. Later kwam hij terug op dit besluit. De zanger leverde recent ook nog een bijdrage op een album van de afrosalsagroep Africando.
Nog altijd is de status van Om Kalsoum in de Arabische wereld ongeëvenaard. De zangeres werd geboren in het noorden van Egypte, mogelijk in 1898 of 1904. Haar vader was een imam en leerde zijn dochter al op jonge leeftijd de Koran te reciteren. Zo viel haar unieke stem als op jonge leeftijd op. Vanaf de jaren twintig en dertig groeide haar reputatie, mede verzorgd door de liederen die geschreven werden door haar vaste tekstschrijver Ahmed Rami. Om Kalsoum was bijzonder patriottisch en kende in de Egyptische president Nasser een grote fan. De zangeres was beroemd om haar lange optredens waarmee ze haar sterrenstatus bevestigde. Toen Kalsoum in 1975 overleed ontving ze ook een staatsbegrafenis die door maar liefst vier miljoen rouwende Egyptenaren werd bijgewoond.
De omstandigheden waarin Cheikha Rimitti opgroeide, herinneren aan de harde levens van veel jazz- en bluesmuzikanten. Ze werd in 1923 als Saadi El Ghizania geboren in het noordwesten van Algerije en verloor al op jonge leeftijd beide ouders. Als kind werkte ze op het land en ze bleef daarom haar hele leven analfabeet. Via een groep rondreizende artiesten rolde ze in haar carrière als zangeres. Ze was één van de grondleggers van de raï en zong in de cafés van Oran over onderwerpen die in conservatief Algerije taboe waren. In 1952 nam ze haar eerste plaat op. Mede vanwege het omstreden karakter van haar repertoire verhuisde Rimitti in 1978 naar Frankrijk. In de jaren negentig kreeg haar loopbaan op 70-jarige leeftijd een nieuwe impuls. Met de hulp van producer Houari Talbi sijpelden er ook invloeden uit rock, blues en ambient door in haar karakteristieke geluid. In 2006 overleed ‘la mamie du raï’, twee dagen na haar laatste optreden.
De in Caïro geboren Mohamad Abdel Wahab (1902 – 1991) geldt als één van de belangrijkste twintigste-eeuwse componisten binnen de Arabische muziek. Abdel Wahab componeerde honderden liederen waarvan er een groot aantal werd uitgevoerd door de legendarische zangeres Om Kalsoum. Abdel Wahab was een ware vernieuwer. Het gebruik van Westerse instrumenten, de overname van het Westerse majeur- en mineursysteem, de harmonie, de orkestratietechniek en de toepassing van Zuid-Amerikaanse dansritmes worden allemaal aan hem toegeschreven. Het leverde hem naast lof ook veel kritiek van puristen op. Grappig detail is dat de Egyptenaar Abdel Wahab ook de volksliederen van Libië, Tunesië en de Verenigde Arabische Emiraten componeerde.
(bron: wikipedia)Abdel Halim Hafez of kortweg Abdel Halim (Arabisch: عبد الحليم حافز), alias Abdelhalim Chabana (Halwat, 21 juni 1929 - Londen, 30 maart 1977) was een populaire Egyptische zanger en acteur in de jaren 50 tot de jaren 70. Al andalib al asmar, of de bruine nachtegaal, zoals hij nog werd genoemd, wordt beschouwd als een van de grootste zangers ooit uit de Arabische wereld. De cd's en cassettes van Abdel Halim zijn tot op vandaag de best verkochte in Egypte.... meer
In de jaren zestig werd het kwartet Nass El Ghiwane ook wel ‘de Rolling Stones van Afrika’ genoemd. De groep werd opgericht in Casablanca. De groep mengde verschillende Marokkaanse muzikale tradities tot een vernieuwend geluid. Vooral de drumpatronen van de gnawa-muzikanten drukten hun stempel op het geluid van de groep. In de teksten toonde de groep zich maatschappijkritisch. Ondanks het feit dat verschillende bandleden overleden, bleven de overgebleven muzikanten stug doorgaan met de groep, die aan het begin van de 21e eeuw ook nog in Nederland speelde.
Cheb Mami werd in 1966 geboren als Ahmed Khelifati Mohammed in het Algerijnse Saida. Al op jonge leeftijd werd zijn talent onderkend toen hij in zijn woonplaats een talentenjacht won. Raï is het uitgangspunt van zijn muziek, maar Mami stond ook open voor andere muziekstijlen en genreoverschrijdende collaboraties. Zo werkte de zanger zowel met Sting en Nile Rodgers als Ziggy Marley en de Iraakse zanger Kadim Al Sahir. In 2007 raakte de zanger in opspraak omdat hij in Algerije gearresteerd werd. De aanklacht luidde dat Mami zijn ex-vriendin had gedwongen een abortus te ondergaan.
(bron: wikipedia)Najat Aâtabou (Khémisset (Midden-Atlas), 9 mei 1960) is een Marokkaans zangeres, tekstschrijver en componist.''''
Najat Aâtabou groeide op in een groot gezin, met vijf broers en vier zusters. Hoewel ze ervan droomde advocaat te worden, nam haar levensweg een onverwachte wending. Zingen was haar grote hobby. ’s Avonds klom de rebelse jonge vrouw stiekem uit haar slaapkamerraam om te zingen op bruiloften en schoolfeesten. Op één zo’n feest nam een toeschouwer haar gezang op op een cassettebandje.
De clandestien... meer
Khaled Hadj Brahim werd in 1960 geboren in de Algerijnse havenstad Oran. Oran is ook de geboorteplaats van de raï, de muziekstijl die Khaled vanaf de jaren tachtig succesvol exporteerde naar de rest van de wereld. In eigen land was Khaled vanwege zijn openhartige teksten omstreden. De besnorde zanger was vooral populair bij de grote Algerijnse gemeenschap in Europa. In 1986 verhuisde hij daarom naar Parijs. In 1992 schafte hij zijn bijnaam Cheb (Arabisch voor ‘jongeman’) af. Niet veel later scoorde hij een grote hit met Didi en groeide hij uit tot de bekendste ambassadeur van de raï. Zijn bijnaam ‘de koning van de raï’ werd wederom bevestigd in 1996 toen hij met Aicha weer een internationale hit wist te scoren.
Als een waarzegster haar vroeger een toekomst als wereldberoemde zangeres zou hebben voorspeld, zou Cesaria Evora (1941-2011) haar voor gek hebben verklaard. Uit een muzikale familie kwam ze echter wel, want troubadour B. Leza was haar oom. Geboren en getogen op São Vicente, lukte het Evora al op jonge leeftijd brood op de plank te brengen door in nachtclubs in de havenstad Mindelo te zingen. Maar de handel zakte in, zeker nadat Kaapverdië in 1975 onafhankelijk werd. Musici moesten emigreren of ander werk zoeken. Evora bleef in Kaapverdië om met allerhande baantjes haar familie te onderhouden. Pas in 1985 ging de toen vijfenveertigjarige zangeres weer zingen. Een incidenteel reisje naar Portugal om daar twee nummers op te nemen zou de doorstart betekenen naar een grootse internationale carrière. De in Frankrijk wonende Kaapverdiaanse producer José da Silva ontdekte haar en opende de deur naar een carrière in Europa. Evora's geniale bandleider Paulino Vieira maakte de Kaapverdiaanse muziek toegankelijker voor een internationaal publiek door aan de morna elementen toe te voegen uit de jazz, soul, latin en blues. Evora brak door met het album La Diva Aux Pieds Nus (De Diva Op Blote Voeten, 1988). Evora bezit een warme, doorleefde altstem waarmee ze luisteraars moeiteloos meesleept in een gemoedstoestand van melancholie en heimwee. (SvdP)
(bron: wikipedia)Bana, de artiestennaam voor Adriano Gonçalves (Mindelo, 5 maart 1932 – Loures Portugal, 13 juli 2013) was een Kaapverdische ballade-zanger en een vertolker van de morna-stijl.
Bana begon zijn muzikale carrière tijdens de Portugese koloniale overheersing, toen hij werkte als chauffeur, klusjesman en lijfwacht (Bana was ruim 2 meter lang) voor de Kaapverdiaanse componist en performer B. Leza, de artiestennaam voor Francisco Xavier da Cruz.... meer
Zanger, tekstschrijver en multi-instrumentalist Tito Paris (1963-) kwam uit een muzikale familie die woonde in Mindelo (São Vicente). Paris en zijn gitaar waren onafscheidelijke maatjes. Hij speelde ook graag samen met zijn neef Bau, die op zijn beurt later beroemd zou worden op de cavaquinho. De multi-instrumentalist op piano, cavaquinho, drums en elektrische basgitaar deed in de nachtclubs en café's in Mindelo veel ervaring op bij gerenommeerde musici als klarinettist Luis Morais en pianist Chico Serra. Op verzoek van Bana emigreerde Paris op negentienjarige leeftijd naar Lissabon en speelde vier jaar lang basgitaar in Bana's band Voz de Cabo Verde. Hij ontpopte zich tot een veelgevraagde begeleider in Kaapverdiaanse en Portugese kringen. Zijn instrumentale debuutalbum Fidjo Maguado (1985) toonde zijn meesterschap als gitarist. Paris vormde een eigen band en de albums Dança Mi Criola (1994) en Graça de Tchega (1996) maakten hem internationaal bekend. Net als Bana opende ook Paris zijn eigen restaurant-club Enclave. Zijn tournees brachten hem van Oslo tot New York en van Louisiana tot Parijs. Paris heeft een verfijnde sensuele stijl ontwikkeld waarin hij Kaapverdiaanse genres als coladeira en funaná vermengt met salsa, bossa nova, samba, blues en soul. (SvdP)
Als er één zanger vereenzelvigd mag worden met het Afrikaanse land Angola, dan is het Bonga wel. Toch woonde de zanger een groot deel van zijn leven niet in zijn geboorteland. Op 23-jarige leeftijd vertrok hij naar Portugal om zich daar te richten op zijn sportcarrière. Nog altijd is hij Angolees recordhouder op de 400 meter hardlopen. Daarnaast zong hij, maar de kritische teksten op zijn debuutalbum zorgden ervoor dat Bonga het Portugal van dictator Salazar moest verlaten. Gedurende een aantal jaar woonde hij in Rotterdam. Na de val van Salazar en de onafhankelijkheid van Angola woonde de zanger afwisselend in Lissabon, Luanda en Parijs. Zijn unieke stijl mengt lokale Angolese stijlen als de kizomba en semba met invloeden uit West-Afrika, Brazilië en Portugal.
De in Rotterdam opgerichte groep Voz De Cabo Verde was dé pionier op het gebied van de internationale verspreiding van Kaapverdiaanse muziek. De groep bestond maar kort, van 1966 tot en met 1970, maar ook solo hebben de afzonderlijke leden veel betekend voor de Kaapverdiaanse muziek. Voz de Cabo Verde bestond uit Luis Morais (klarinet, saxofoon), Morgadinho (trompet, zang, basgitaar), Frank Cavaquinho (percussie), Toy Ramos (gitaar) en Jean da Lomba (basgitaar). Later werd de zanger Djosinha toegevoegd aan de groep en ook de pianist-organist Chico Serra. Vier jaar lang trad de groep op in de populaire Rotterdamse ballroomclub La Bonanza. Regelmatig reisde Voz De Cabo Verde af naar de Benelux, Frankrijk, Portugal, de Verenigde Staten, naar Kaapverdië en andere Portugeessprekende Afrikaanse landen. Op de talrijke albums, uitgebracht op het Rotterdamse label Morabeza, speelde de groep composities van B. Leza (Francisco Xavier da Cruz), Ti Goy (Gregório Gonçalves) en van de bandleden Morais, Morgadinho of Cavaquinho. Ook vertolkte ze internationale Amerikaanse, Engelse, Braziliaanse en Cubaanse popklassiekers. Na lange tijd kwamen in 2002 de overgebleven leden samen voor een optreden dat ook op album vastgelegd werd. Hoewel de legendarische groep Voz De Cabo Verde vanaf 1970 niet meer bestond, bleven Luis Morais en Bana deze naam gebruiken voor opnames in Lissabon met diverse jongere musici. (SvdP)
