De Malinese muzikant Toumani Diabaté wordt ook wel de ‘meester op de kora’ genoemd. Diabaté stamt uit een lang geslacht van koraspelers waarvan zijn vader Sidiki Diabaté de bekendste was. Toumani zou het instrument bekend maken buiten Afrika. Hij brak in 1987 door met het album Kaira. Op latere albums bewees Diabaté een ware virtuoos te zijn die uiteenlopende stijlen makkelijk naar zijn hand zette. Opvallend zijn de succesvolle collaboraties met flamencogroep Ketama, bluesartiest Taj Mahal, de IJslandse zangeres Björk en zijn legendarische landgenoot Ali Farka Touré.
Het ongelooflijke levensverhaal van Tinariwen duikt op in elk interview met de groep. De leden van Tinariwen zijn allemaal Tuareg, het woestijnvolk dat bekend is vanwege zijn opvallende blauwe tulbanden. De Tuareg zijn een onderdrukte minderheid in verschillende Afrikaanse landen. Aanvankelijk verzette de leden zich met wapens tegen de overheersing van het regime van Mali. Het zorgde ervoor dat de bandleden voordat ze Tinariwen op zouden richten een zwervend bestaan door Algerije en Libië leidden. Bandleider Ibrahim Ag Alhabib hoorde voor het eerst een elektrische gitaar toen een vriend een cassette van Jimi Hendrix voor hem speelde. Naar verluidt was Tinariwen de eerste Tuareggroep die op elektrische gitaren speelde. De groep werd in het Westen opgepikt nadat de groep een indrukwekkend optreden gaf op het festival Au Désert midden in de Sahara.
(bron: wikipedia)Björk Guðmundsdóttir (Reykjavik, 21 november 1965) is een IJslandse zangeres en songwriter. Björk is de voormalige leadzangeres van de alternatieve-rockband The Sugarcubes en heeft sinds 1993 een solocarrière onder de naam Björk.
Björk staat bekend om haar interesse in een grote verscheidenheid aan muziekgenres, waaronder pop, jazz, alternatieve rock, elektronische en klassieke muziek. Haar muzieklabel One Little Indian deelde in 2003 mee dat Björk wereldwijd meer dan 15 miljoen albums heeft verkocht. Björk heeft in het verleden ook enkele keren... meer
De in 1950 geboren Dee Dee Bridgewater wordt gezien als één van de beste zangeressen van haar generatie. Hoewel ze al een uitgebreide en redelijk succesvolle carrière had gehad als zangeres bij big bands en op Broadway, werd ze in Amerika lange tijd over het hoofd gezien en ze verhuisde in 1986 naar Frankrijk om daar een theatershow te gaan maken. Geen onverstandige keuze, want in Parijs groeide ze uit tot een wereldster. Uiteindelijk kreeg ze ook de erkenning van het Amerikaanse publiek, toen ze in 1997 een Grammy kreeg voor haar Ella Fitzgerald tribute-album Dear Ella. Vier jaar lang hield ze zich bezig met het zingen van liedjes uit het repertoire van Fitzgerald, tot ze een opmerkelijke stap maakte en, na een reis naar Polen in 2000, een album opnam met liedjes van de Duitse componist Kurt Weil (This Is New, 2002).
