Lionel Hampton (Louisville, 1990) begon zijn muzikale carrière als drummer, maar staat vooral bekend als meester op de vibrafoon. Door zijn werk bij
Louis Armstrong en
Benny Goodman in de jaren dertig gaf hij dit instrument een volwaardige plaats in de jazz. Vanaf 1940 begon Hampton te werken met eigen orkesten. Met zijn big bandversie van het nummer Flying Home uit 1942 scoorde hij een grote hit. Het nummer zou onlosmakelijk met hem verbonden blijven. Naast zijn virtuositeit stond Hampton bekend om zijn talent om een publiek in verregaande staat van opwinding te brengen. Zo ging het publiek tijdens een optreden van zijn orkest in de Amsterdamse Apollohal in 1954 zo tekeer dat men door de vloer zakte. Het jaar daarop maakte zijn band het zo bont in het Concertgebouw dat de politie zich genoodzaakt zag het optreden af te breken. Tot op hoge leeftijd bleef Hampton optreden, terend op zijn oude hits als Flying Home, Hey Ba Ba Re Ba en Air Mail Special.
meerToen altsaxofonist Cannonball Adderley zijn opwachting maakte in de New Yorkse jazz-scene in 1955 viel hij onmiddellijk op met zijn van blues doordrenkte toon en swingende timing. Enkele jaren later vroeg Miles Davis hem om zijn befaamde Quintet uit te breiden tot een sextet. Met deze groep nam hij het baanbrekende album Kind Of Blue op. In de jaren zestig, waarin vele jazzmuzikanten zochten naar nieuwe vormen, hield Adderley in een kwintet samen met zijn broer Nat, vol overtuiging vast aan de door gospel en blues beïnvloedde souljazz. Hits als Mercy, Mercy, Mercy (1967) brachten jazz dichter bij rockmuziek, zonder compromissen te sluiten.
Weinig drummers hebben zo’n grote invloed gehad op de populaire muziek als Gene Krupa (1909 – 1973). Krupa was de eerste die het moderne drumstel samenstelde: een combinatie van snaredrum, basdrum, hi-hat en cymbalen. Hij was ook de eerste die (in 1928) het geluid van de basdrum opnam. Krupa begon op elfjarige leeftijd met drummen. Zijn doorbraak in de jazzscene van Chicago kwam als drummer in de band van Thelma Terry. Later speelde hij in New York in de big band van Benny Goodman, voordat hij in 1938 zijn eigen groep formeerde. Krupa’s explosieve stijl beïnvloedde niet alleen jazzdrummers. Ook voor rockdrummers als Keith Moon en John Bonham was Krupa een idool.
Trompettist Clark Terry (14 december 1920- 21 februari 2015) begon zijn professionele carrière begin jaren veertig in lokale bands in zijn geboortestad St. Louis. Na de Tweede Wereldoorlog kwam hij terecht in de band van Lionel Hampton. Van 1948 tot 1951 maakte hij deel uit van het orkest van Count Basie. Daarna stapte hij over naar de big bands van Duke Ellington (1951-1959) en Quincy Jones (1960). Terry had met zijn spelopvatting grote invloed op andere trompettisten, bijvoorbeeld Miles Davis. Ook was hij een pionier van de bugel (flügel horn) in de jazz. Terry was zowel thuis in de swing als de hardbop en stond bekend om zijn techniek en goede humor. In de jaren zestig werkte hij voor de Amerikaanse omroep NBC, waar hij regelmatig optrad in de band van de Tonight Show. Hij werd ook beroemd als scat-zanger en scoorde een hit met Mumbles, dat vervolgens ook zijn bijnaam zou blijven. Na zijn periode bij NBC ging Terry aan de slag als studiomuzikant en docent en leidde hij enkele eigen bands. Hij trad over de hele wereld op tijdens festivals, speelde in clubs en nam platen op, als leider en als sideman.
Er bestaan maar weinig muzikanten in de moderne popmuziek die werkelijk ‘geniaal’ kunnen worden genoemd, maar in het geval van Ray Charles is deze typering terecht. Zijn oorspronkelijke manier van zingen, met invloeden uit zowel gospel als popmuziek, heeft nadien talloze grote zangers geïnspireerd. In zijn lange, productieve carrière als platenartiest, die begon in 1949, was Charles misschien wel de beste vertolker van popmuziek van na de oorlog. Als begaafd pianist, songwriter en vocalist werd hij een meester in iedere stijl die hij aanpakte, zoals rhythm-and-blues, country, blues en soul. De man die onuitwisbare rhythm-and-bluesklassiekers schreef als I Got A Woman en What’d I Say overleed in 2004 als een meervoudig legende. Datzelfde jaar zorgde een opvallende acteerprestatie van Jamie Foxx, in de biografische film Ray, voor een waardig cineastisch eerbetoon.
Begaafd saxofonist, excellent trompettist, bejubeld componist en arrangeur, klarinettist en zanger: Benny Carter (1907-2003) was van vele markten thuis. Deze coryfee van het swing-tijdperk werkte als bandleider en arrangeur in New York voordat hij in 1936 naar Londen vertrok om te gaan arrangeren voor het BBC Dance Orchestra. Enkele jaren later keerde hij terug naar de VS om een eigen big band te leiden en zich vervolgens in Hollywood te vestigen als componist van filmscores en tv-thema’s. Daarnaast bleef hij schrijven voor zangers en bands, met onder meer Count Basie als gretig afnemer. Tot op hoge leeftijd bleef Carter actief als saxofonist. Zijn heldere en vibratoloze sound is op vele albums te horen.
(bron: wikipedia)Peggy Lee, artiestennaam van Norma Dolores Egstrom, (Jamestown (North Dakota), 26 mei 1920 – Bel-Air (Los Angeles), 21 januari 2002) was een Amerikaanse jazz- en popzangeres, songwriter, componist en actrice, bekend om haar verleidelijke, hese stem en gereserveerde 'coole' zangstijl. Haar bekendste nummers waren Why Don't You Do Right, Fever en Is That All There Is?.
Peggy Lee verhuisde als tiener naar Fargo, waar ze werk kreeg als zangeres bij een radiostation. Op aanraden van haar baas veranderde ze haar... meer
Ella Fitzgerald was de belangrijkste uitvoerende van het American Popular Songbook, vanwege haar onvergelijkbare kwaliteiten en zorgvuldige materiaalkeuze. Met producer Norman Granz legde ze aan verschillende componisten gewijde ‘songbooks’ op vinyl vast. Daarmee maakte Fitzgerald definitieve versies van de liederen van de belangrijkste Amerikaanse songschrijvers. Fitzgerald had een enorm stembereik en gedurende het grootste deel van haar carrière behield haar stem de jeugdige, licht vibrerende klank. Daardoor klonken haar versies opvallend fris, vooral haar ‘scat’-materiaal. Hoewel vele uitstekende artiesten haar hebben opgevolgd, zal er hoogstwaarschijnlijk nooit meer iemand opstaan die het American Songbook zo subliem vertolkt.
Trompettist en zanger Louis Armstrong is misschien wel de meest invloedrijke artiest in de geschiedenis van de jazz. Hij begon in de jaren twintig in de "hot" bands van New Orleans en was een van de eersten die solo-improvisatie in het jazzidioom integreerden. In de komende decennia veranderde zijn stijl nauwelijks, maar hij had vele volgelingen. Armstrong, die ook bekend was onder de koosnaam "Satchmo", was een van de meest geliefde figuren in de Amerikaanse populaire muziek. Zijn vruchtbare opnamecarrière, en het tijdloze karakter van zijn muziek, dragen er zorg voor dat zijn erfenis zal blijven voortbestaan.
Tony Bennett werd in 1926, in Queens, New York geboren als Anthony Dominick Benedetto. Al op jonge leeftijd trad hij op als zanger en had hij ambities om van zingen zijn beroep te maken. School, werk en de Tweede Wereldoorlog weerhielden hem er niet van deze ambitie te verwezenlijken. Die kans kreeg hij toen hij werd 'ontdekt' door Bob Hope, die hem ook adviseerde zijn naam te veranderen in Tony Bennett. In 1950 kreeg Bennett een platencontract en begin jaren vijftig waren er de eerste grote successen met diverse top 5-hits. Ondanks de populariteit van de rock-'n-roll slaagde hij erin dit succes te blijven behouden. Hij ontwikkelde zich tot een crooner in de stijl van zijn voornaamste concurrent Frank Sinatra en begon zich te interesseren voor de expressiemogelijkheden die de jazz bood.
Eind jaren zestig was er een kentering in de populariteit van Bennett en de platenverkoop daalde, maar toen eind jaren zeventig de waardering voor de traditionele 'standards' weer toenam, kwam Bennett weer volop in de belangstelling, ook van jongere generaties. Dat bewees hij met zijn succesvolle comebackalbum MTV Unplugged (1994), waarvoor hij de Grammy voor album van het jaar ontving. Bennett is een van de laatst overgeblevenen van de haast uitgestorven generatie van crooners die, gehuld in smoking en met orkest en pianist, de nummers uit het 'Great American Songbook' vertolken.
Diana Ross (Detroit, 26 maart 1944) werd beroemd als frontvrouw van The Supremes, de succesvolste meidengroep aller tijden. Het trio had aanvankelijk grote moeite om door te breken. Bij hun platenlabel Motown werden ze lange tijd de 'no-hit-Supremes' genoemd. Na de eerste hit Where Did Our Love Go (1964) ging alles in een stroomversnelling. Vijf jaar en ontelbare succesvolle singles later startte Diana Ross een solocarrière. Met Ain't No Mountain High Enough en Reach Out And Touch ging de stroom hits gewoon door. Ook als filmster brak ze door; zo speelde ze Dorothy in de verfilming van The Wiz (1973). In 1980 scoorde ze haar grootste succes met het discoalbum Diana, dat werd geproduceerd door Chic-leden Bernard Edwards en Nile Rodgers en de hits My Old Piano, I'm Coming Out en Upside Down bevat. Diana Ross is dan inmiddels uitgegroeid tot de absolute icoon van de Amerikaanse soul. Met haar platen maakte ze steeds minder indruk maar in haar live optredens bewijst ze zich tot op de dag van vandaag als een begenadigd en all-round entertainer. (MS)
Michael Jackson stond vanaf zijn vierde jaar in de schijnwerpers en werd beroemd als leadzanger van The Jackson Five, de funky discoband die hij vormde met zijn oudere broers. In de late jaren zeventig begon hij zijn solocarrière met het door Quincy Jones geproduceerde Off The Wall, wat meteen zijn eerste hitalbum was. Jackson liet vervolgens een compleet nieuw publiek kennismaken met r&b, middels het grootse Thriller (1982), een van de bestverkochte albums aller tijden. Jacksons vernieuwende videoclips, waarin zijn onnavolgbare danspasjes goed tot hun recht kwamen, domineerden al snel de vlak daarvoor opgerichte clipzender MTV. Ofschoon het succes van Thriller niet te overtreffen bleek, waren platen als Bad (1987) en Dangerous (1991) nog altijd goed voor miljoenenverkopen. Vanaf die tijd gingen de roddels en verhalen over zijn excentrieke gedrag zijn muzikale prestaties overtreffen. Na een periode waarin rechtszaken en geldproblemen zich opstapelden, bereidde Michael Jackson in 2009 een grote comeback voor. Enkele weken voor de aanvang van een uitverkochte reeks van vijftig concerten bezweek hij (vermoedelijk) aan medicijngebruik en fysieke inspanningen. The King Of Pop - de bijnaam had hij zichzelf aangemeten - werd slechts vijftig jaar oud.
De manier waarop Jean ‘Toots’ Thielemans (1922-2016) en zijn harmonica onderdeel zijn geworden van de Nederlandse cultuur, doet haast vergeten dat hij toch echt uit België komt. Toots is in alle vormen van de Nederlandse media aanwezig, van het thema van de tv-serie
Baantjer tot de soundtrack van de film
Turks Fruit en gastoptredens bij tal van Nederlandse populaire artiesten. De reden voor zijn wereldwijde beroemdheid is simpel: Thielemans was de beste harmonicaspeler ter wereld. Vlak na de oorlog vertrok Toots naar de Verenigde Staten waar hij speelde met bijna alle grootheden uit de jazz. Onder meer
Benny Goodman,
Miles Davis,
Charlie Parker en
Stevie Wonder deden graag een beroep op Thielemans. Toch was het niet het eerste en enige instrument wat hij speelde; zo begon hij op driejarige leeftijd (!) met de accordeon en speelde op latere leeftijd gitaar. Toch is het de harmonica die hem uiteindelijk zijn faam heeft bezorgd en de lijst met gastoptredens waarbij hij zijn stijl mag demonstreren is onnoemlijk groot. In 1995 kreeg hij de Bird Award.
Hard bop-trompettist Freddie Hubbard speelde begin jaren zestig in de Jazz Messengers van Art Blakey. Daarnaast maakte hij vele eigen albums voor Blue Note, zoals Ready For Freddie en Hub-Tones en is hij te horen in opnamen van onder meer Wayne Shorter, Herbie Hancock en John Coltrane. De trompettist, die bekend stond om zijn felle sound en bravoure-spel, werd 70 jaar oud.
(bron: wikipedia)Riley Ben King (Itta Bena, 16 september 1925 – Las Vegas, 14 mei 2015), beter bekend als B.B. King, was een Amerikaanse bluesgitarist en singer-songwriter. Op 15 december 2006 ontving B.B. King de hoogste burgeronderscheiding, de Presidential Medal of Freedom. B.B King wordt gezien als een van de grootste bluesartiesten aller tijden. Het muziekblad Rolling Stone plaatste King op de derde plaats in een lijst van de honderd beste gitaristen.
Zijn bekendste hit is zijn cover van "The Thrill Is... meer
(bron: wikipedia)Zoot Sims of John Haley "Zoot" Sims (Inglewood, 29 oktober 1925 – New York, 23 maart 1985) was een Amerikaans tenor- en sopraansaxofonist.
Samen met Stan Getz en Al Cohn behoort Zoot Sims tot de saxofonisten die beschouwd kunnen worden als de succesrijkste volgelingen van de saxofoonstijl van Lester Young. In de loop van zijn carrière speelde hij met heel wat beroemde bands, waaronder die van Benny Goodman, Artie Shaw, Stan Kenton en Buddy Rich. Sims was ook een van... meer
(bron: wikipedia)Milton (Milt) Jackson (Detroit, 1 januari 1923 – New York, 9 oktober 1999) was een legendarische Amerikaanse jazz-vibrafonist, die vooral bekend werd met het Modern Jazz Quartet, een van de langst bestaande bands in de geschiedenis van de jazz. De populariteit van dit viertal muzikanten was, aldus Jackson, vooral te danken aan de manier waarop geïmproviseerd werd op klassieke muziek, wat leidde tot een combinatie van klassiek met jazz en pop.
Jackson begon op 7-jarige leeftijd als zanger. Hij zong... meer
Midden jaren vijftig was Little Richard de schrik van braaf Amerika. Met zijn bezeten pianospel, suikerspinkapsel en extreem luide stem groeide deze rock-'n-rollpionier uit tot een ware jeugdheld. Richard Penniman werd in 1932 geboren in Macon (Georgia) als derde in een gezin van twaalf. Armoede en racisme waren schering en inslag tijdens zijn jeugd. De kerk, en dan vooral de extatische gospelmuziek, boden uitkomst voor de excentrieke maar talentvolle Richard. Zijn hits uit de jaren vijftig (Tutti Frutti, Good Golly Miss Molly, Long Tall Sally) blijven tijdloze klassiekers. Little Richard had grote invloed op de generatie rocksterren na hem. John Lennon, Jimi Hendrix, James Brown en The Rolling Stones droegen hem op handen. Vanaf de jaren zeventig nam zijn populariteit af. Later in zijn loopbaan zwoer Richard de popmuziek meerdere keren af om gospels te gaan zingen.
Frank Sinatra is een waar icoon binnen de Amerikaanse muziek. Hij definieerde de naoorlogse, verfijnde popzang en vertoefde meer dan vijftig jaar in de schijnwerpers. Na in zijn beginjaren te hebben gewerkt met Harry James, Tommy Dorsey en anderen, werd Sinatra in één klap wereldberoemd met hitalbums en Hollywoodfilms. Zijn hippe, onderkoelde voordracht was het toonbeeld van cool. Tegelijk had hij een nuchtere manier van doen waarmee hij het publiek makkelijk voor zich innam. Zijn carrière kenmerkte zich door hoge toppen en diepe dalen – de details van zijn privéleven waren niet altijd geschikt voor de openbaarheid – maar tot het einde van zijn leven toe werd bij iedere comeback de enorme loyaliteit van zijn fans alleen maar groter.
(bron: wikipedia)James Ingram (Akron (Ohio), 16 februari 1952) is een Amerikaanse soulzanger. Daarnaast bespeelt hij ook een aantal instrumenten, zoals piano, gitaar, bas en drum. Hij is tevens producer en songwriter.
In Nederland en België is Ingram bekend van onder andere het nummer Yah Mo B There, een duet met zanger Michael McDonald. Daarnaast had hij ook een duet met Patti Austin, wat Baby, come to me heette en een duet met Linda Ronstadt Somewhere Out There afkomstig uit Steven Spielbergs... meer
(bron: wikipedia)Michael McDonald (Saint Louis (Missouri), 12 februari 1952) is een Amerikaanse soulzanger en pianist.
Michael McDonald werd bekend als zanger bij Steely Dan. In 1975 sloot hij zich aan bij de Doobie Brothers, waarvan hij de muzikale koers sterk veranderde. Hij verliet deze groep in 1982 om een solocarrière te beginnen. Aanvankelijk was deze solocarrière succesvol. Zo scoorde hij in 1986 een nummer 1-hit in Nederland met Patti Labelle: 'On my Own'. Ook Sweet Freedom werd een hit. Aan het... meer
Chaka Khan (echte naam: Yvette Stevens) groeide op in een muzikale familie in een arme wijk van Chicago. Ze maakte de middelbare school niet af, maar zong in allerlei bandjes. Met de funkband Rufus brak ze door naar een groot publiek. Die groep was vooral aan het einde van de jaren zeventig bijzonder succesvol. In 1978 bracht Chaka haar eerste solo-album uit en scoorde met I'm Every Woman direct een enorme discohit. In de jaren tachtig en negentig stoeide de zangeres ook met jazz (op het album Echoes Of An Era), hiphop (onder meer in samenwerking met rapper Guru) en r&b.
Aretha Franklin is een van de belangrijkste en meest invloedrijke soulzangeressen van de twintigste eeuw. De dochter van de beroemde dominee C.L. Franklin begon in de jaren vijftig als tiener met het zingen van gospels in haar geboortestad Memphis. Later zong ze ook jazz en pop. Ze werd pas werkelijk populair in de jaren zestig met een aantal opvallende rhythm-and-blueshits op het Atlantic-label. Respect, Chain Of Fools en veel andere songs leverden haar de titel ‘Queen Of Soul’ op. Franklins krachtige en emotionele stem raakt feilloos het hart van de luisteraar. In de top 10 van beste zangeressen van de twintigste eeuw mag Aretha Franklin niet ontbreken.
LaDonna Gaines begon met zingen in een kerkkoor in haar geboortestad Boston. Toch brak de Amerikaanse zangeres door in Europa toen ze in contact kwam met de Italiaanse producer Giorgio Moroder. De combinatie van Donna’s soulvocalen en de synthesizers van Moroder leverden een nieuwe muziekstijl op: disco. Daarmee was ze van grote invloed op latere stijlen als synthipop, en indirect ook house. Donna Summer scoorde een reeks hits waaronder The Hostage (1974), Love To Love You Baby (1976), I Feel Love (nummer-1 in 1977), Bad Girls (1979) en State Of Independence (nummer-1 in 1982). Het levert haar de eretitel ‘Queen Of Disco’ op. Op haar latere albums schuift Summer meer op in de richting van de muziek uit haar jeugd (soul, gospel) en keert zich meer af van haar oude, seksueel getinte repertoire. Summer overlijdt in 2012 op 63-jarige aan kanker.
Toetsenist Herbie Hancock werd op 10 april 1940 geboren in Chicago. In zijn grillige carrière verkende hij vele stijlen, waaronder elektrische en akoestische jazz, blues, gospel, funk en zelfs moderne klassieke muziek. Als een van de eerste jazzmusici wist hij optimaal te profiteren van technologische ontwikkelingen. Zo experimenteerde hij al vroeg met revolutionaire instrumenten als de Fender Rhodes, de Hohner-clavinet en de eerste synthesizers. In de loop van zijn carrière speelde Hancock met ontelbare grote namen van de jazz, zoals Donald Byrd, Miles Davis, George Benson, Wynton Marsalis en Michael Brecker. Ondanks een eenmalig hitparadesucces in 1983 - met de eerste electric boogie-single Rockit - is Hancock altijd een ongrijpbaar artiest gebleven, die zich zowel met pop, jazz als wereldmuziek bezighoudt.
Luther Vandross werd voor het eerst opgemerkt toen hij begin jaren zeventig een lied schreef voor de musical The Wiz. Het was echter zijn gouden stem die ervoor zorgde dat hij kon uitgroeien tot één van Amerika’s meest gewilde sessiezangers. Zijn essentiële bijdrage aan David Bowies soulalbum Young Americans leidde in 1976 tot zijn eerste eigen album. Vanaf dat moment waren Vandross’ wegen geplaveid met goud en platina en mocht hij diverse Grammy’s in ontvangst nemen. Vandross nam duetten op met Aretha Franklin en Mariah Carey. In 2003 werd de zanger getroffen door een hersenbloeding en lag hij enige tijd in coma. Na een lange herstelperiode leerde Vandross opnieuw zingen maar in 2005 overleed hij. De wereld verloor een unieke en soulvolle stem.
(bron: wikipedia)Michael Brecker (Philadelphia (Pennsylvania), 29 maart 1949 – New York, 13 januari 2007) was een Amerikaans jazz-saxofonist. Hij won 15 Grammy's, zowel als artiest als componist.
Michael Brecker heeft op verschillende grote jazzfestivals zijn kunsten getoond, bijvoorbeeld het North Sea Jazz Festival te Den Haag. Hij speelde jarenlang samen met zijn broer Randy in de 'Brecker Brothers'-band. Hij gaf in 2003 een masterclass in Den Haag.
Brecker overleed in 2007 als gevolge van leukemie.
Brecker is een van de meest... meer
Van twaalfjarige multi-instrumentalist en wonderkind tot baanbrekende, volwassen songschrijver en producer: Stevie Wonder behoort tot het selecte groepje popmuzikanten van wiens genialiteit iedereen overtuigd is. Zijn opnames uit de jaren zestig lieten nog geweldige rechttoe- rechtaan rhythm and blues horen. Zijn visionaire albums uit de jaren zeventig brachten pop en rhythm and blues naar onontgonnen gebied, door het samenbrengen van elektronica, reggae en ongelofelijk verfijnde melodische en harmonische progressies.
(bron: wikipedia)Brian McKnight (Buffalo, New York, 5 juni 1969) is een Amerikaans pop- en R&B-zanger, tekstschrijver en platenproducent. Hij werd genomineerd voor een Grammy Award voor het album Anytime.
McKnight begon zijn muzikale carrière in zijn kinderjaren, waarin hij lid was van een kerkkoor van de Zevendedagsadventisten. Daarnaast was hij bandleider op de Sweet Home High School in Amherst, New York. Aangemoedigd door zijn oudere broer Claude, stuurde McKnight een demotape op. Dit leidde ertoe dat McKnight op 19-jarige leeftijd zijn... meer
(bron: wikipedia)Josef Erich (Joe) Zawinul (Wenen, 7 juli 1932 – aldaar, 11 september 2007) was een Oostenrijks-Amerikaans jazz-toetsenist en componist.
Hij speelde een belangrijke rol bij de ontwikkeling van de jazzrock, samen met Chick Corea, Herbie Hancock, John McLaughlin en Miles Davis. Zawinul is het best bekend als oprichter van de band Weather Report met Wayne Shorter. Hij leidde ook het ensemble Zawinul Syndicate.
Hij behoorde, samen met Corea en Hancock, tot de eersten die elektrische piano's en vroege synthesizers zoals... meer
Rapper Ice-T (Los Angeles 1958, echte naam: Tracy Marrow) breekt door met het album Power (1988) waarop hij een gangsterhouding koppelt aan scherpe maatschappijkritiek. Daarmee speelt hij een sleutelrol in de ontwikkeling van de Westcoast hiphop. De omstreden rapper ligt van meet af aan onder vuur, iets wat zijn hoogtepunt bereikt met zijn song Cop Killer, dat in 1992 wordt verboden. Halverwege de jaren negentig verliest ‘Ice’ zijn meest scherpe randjes en speelt hij regelmatig de slechterik in een aantal succesvolle speelfilms. Met zijn zijproject Body Count leeft hij zijn liefde voor metal uit.
Barry White (1944), of Barry Lee zoals zijn werkelijke naam luidt, begon zijn carriere bescheiden. De zanger met de beroemde donkere stem was aanvankelijk, in de jaren zestig, vooral actief als man achter de schermen bij de carrieres van o.a. Viola Wills, The Bobby Fuller Four en The 5th Dimension. Eén van zijn succesvolste acts uit die tijd was de vrouwengroep Love Unlimited, waar hij in 1972 de klassieke single Walking In the Rain With The One I Love voor schreef en produceerde. Toen hij voor één van zijn volgende liedjes een mannelijke zanger nodig had, zong hij zelf alvast een demo in. De mensen van zijn platenmaatschappij overtuigden hem om het liedje zelf te zingen en I've Got So Much To Give (1973) werd een succes. Zijn volgende stap was een instrumentale conceptplaat van het Love Unlimited Orchestra (Rhapsody In White (1974) met de hit Love's Theme), dat eveneens een groot succes werd. In de jaren zeventig was het sensuele soulgeluid van Barry White de favoriete slaapkamermuziek van menig verliefd stel. Tijdens de uitputtende tournees laat White zich steevast begeleiden door het Love Unlimited Orchestra. In de jaren tachtig neemt een oververmoeide White gas terug, om aan het eind van dat decennium weer op te krabbelen. Hij is te horen op albums van Quincy Jones (The Secret Garden, 1990) en Big Daddy Kane (Taste Of Chocolate, 1990) en in 1992 brengt het duet met Lisa Stansfield (All Around The World) hem zowaar opnieuw in de hitlijsten. In de jaren negentig verschijnt er als vanouds kort achter elkaar een reeks albums, waarvan met name The Icon Is Love (1994) hoge verkoopcijfers haalt. Op 1 mei 2003 wordt Barry White getroffen door een zware beroerte, waardoor hij zijn spraakvermogen kwijt raakte. Op 4 juli van dat jaar overlijdt de zanger op 58-jarige leeftijd in Los Angeles aan een nieraandoening. (MS)
