Hoewel hij vooral bekend is als televisiepresentator van het BBC-programma Later With Jools Holland, is Jools Holland van huis uit een muzikant. Hij wordt in 1958 geboren in Londen en is toetsenist en medeoprichter van de wavegroep Squeeze. Nadat hij in 1981 solo gaat, werkt hij ook al als presentator. In 1987 richt hij de Jools Holland Big Band op. Dit gezelschap evolueert in The Rhythm And Blues Orchestra. Holland speelt een breed scala aan muziekstijlen en werkte samen met bekende namen als Bono, David Gilmour, George Harrison en Sting.
meer
Het Britse trio Muse veroverde Europa stormenderhand. De drie heren met zanger/gitarist Matthew Bellamy als boegbeeld vormden hun band al op dertienjarige leeftijd. Na de prima rockplaat Showbiz (1999)brak de groep door met Origin of Symmetry (2001). De albums die volgden leken elkaar te willen overtreffen in bombast. Muse werd vanaf het begin direct vergeleken met Radiohead, vooral dankzij de opvallende gelijkenis in de stemmen van Bellamy en Radiohead-zanger Thom Yorke. Later werden bands als Rush, Pink Floyd en vooral Queen als referenties genoemd.
Gitaargroep uit de buurt van Manchester. Hoewel de groep al in 1990 werd opgericht, kwam het debuut pas in 2001 uit. Vooral in Engeland oogstte de groep van meet af aan goede kritieken. Elbow’s melancholieke muziek is hoorbaar beïnvloed door het vroege werk van Genesis en Radiohead. Met het album The Seldom Seen Kid (2008) wint Elbow de prestigieuze Mercury Prize en breekt de groep onverwacht ook door in Nederland. Blikvanger van de groep is de gezette zanger Guy Garvey. Naast zijn werk in Elbow werkt Garvey ook als radio-dj bij de BBC en als producer, onder meer van I Am Kloot.
Met hun debuutalbum Hopes And Fears (2004) begaf het Britse trio Keane zich op het terrein dat voorheen exclusief toebehoorde aan Coldplay: melancholieke Britpop met grootse melodieën. Hoewel sommigen de band een waterig aftreksel van Radiohead noemen, hebben de zorgvuldig op piano gecomponeerde liedjes van dit gitaarloze combo een kwaliteit die doet denken aan popsongschrijvers als Billy Joel en Elton John, mede door de aanstekelijke melodieën.
MGMT brak in 2008 door met Oracular Spectacular dat vol stond met instantshits als Time To Pretend en Kids. De psychedelische pop en electro was zo aanstekelijk dat het moeilijk was om niet meteen mee te dansen en te zingen. Het succes kwam Ben Goldwasser en Andrew VanWyngaarden een beetje rauw op hun dak vallen. Op Congratiolations (2010) stond daarom bewust geen materiaal dat direct toegankelijk was. Als een album datper draaibeurt beter wordt, kon echter ook de tweede plaat van het duo rekenen op een positieve respons.
(bron: wikipedia)Glen Travis Campbell (Billstown, Pike County, Arkansas, 22 april 1936 – Nashville, Tennessee, 8 augustus 2017) was een Amerikaans countryzanger en gitarist.
Glen Campbell was nummer zeven van twaalf kinderen in een arme boerenfamilie in Billstown nabij Delight in Arkansas. Op zijn vierde gaf zijn oom Boo hem een gitaar en bracht hem de eerste kneepjes bij. Toen hij zes was trad hij op voor lokale radiostations. De techniek leerde hij zichzelf; zijn meest bewonderde voorbeeld was Django Reinhardt. Op... meer
(bron: wikipedia)Bon Iver is een Amerikaanse indiefolkband. Frontman van de groep is de singer-songwriter Justin Vernon. De band bestaat daarnaast uit Sean Carey (drums, zang, piano), Michael Noyce (zang, baritongitaar, gitaar) en Matthew McCaughan (bas, drums, zang). De naam Bon Iver is afgeleid van het Franse Bon Hiver, en betekent letterlijk "goede winter". Het debuutalbum For Emma, Forever Ago kwam uit in 2008. Na de EP 'Blood Bank' in 2009, volgde nog het tweede studioalbum van de band, getiteld Bon Iver,... meer
Radiohead bestormde de Britpopscene in de vroege jaren negentig met hun luidruchtige, post-U2 versie van gitaarrock, met de hit Creep als eerste hoogtepunt. Vervolgens ontwikkelden zij hun schrijf- en productievaardigheden op The Bends en bereikten een iconische status met hun doorbraakalbum OK Computer. Dankzij hen werd artrock weer cool. De wispelturige groep wachtte drie jaar met een opvolger. Het werd een scherpe bocht naar links, vol ambient elektronica en aan Can refererende klankdeconstructies. Ook de daaropvolgende albums en soloprojecten gingen verder in deze richting. De verbindende factor gedurende al deze bandfases bleef de intense, wanhopige stem van Thom Yorke.
(bron: wikipedia)Santigold, artiestennaam van Santi White (1976), is een Amerikaans zangeres en producer. In februari 2009 veranderde ze haar artiestennaam van Santogold naar Santigold na een sommatie van juwelier Santo Gold.
Santigold brak in 2007 door met de single Creator en was te horen op het album Version van Mark Ronson. In 2008 kwam haar debuutalbum uit en stond zij onder andere op Nederlandse Lowlands. In juli 2009 trad Santigold op in Paradiso te Amsterdam, op het Nederlandse elektronische muziekfestival 5daysoff... meer
Nog voordat ze een cd had uitgebracht, was de Londense zangeres Adele Adkins al een sensatie. Amper negentien jaar oud had ze een platencontract op zak, trad ze op in de tv-show van
Jools Holland en deed ze voorprogramma's voor gearriveerde artiesten als
Raul Midon,
Amos Lee en
Devendra Banhart. Ze schreef zelf de teksten voor haar debuutalbum
19 (2008) die gaan over de problemen van een meisje tussen de 18 en 19. Veel liefdesverdriet dus, dat ze met haar krachtige stem invoelbaar weet te maken. Opvolger
21 (2011) was nauwelijks minder succesvol en bevestigde haar reputatie als wereldster.
Met hemelbestormende en idealistische rocksongs boden de Manic Street Preachers uit Wales een welkom tegenwicht aan de a-politieke en zelfgenoegzame Britpopbands van de jaren negentig. De eerste periode van hun carrière kenmerkte zich door ‘larger than life’ thema’s, zoals verwoord in de klassieke roadsong Motorcycle Emptiness. Daarnaast raakten de bandleden niet zelden verwikkeld in bizarre schandaaltjes. Na de mysterieuze verdwijning van gitarist Richey Edwards, die tot op heden niet is opgehelderd, besloot de band tot een doorstart die ze in muzikaal rustiger vaarwater bracht. Dat leverde met de als vanouds politiek betrokken single If You Tolerate This Your Children Will Be Next hun eerste nummer één single in hun thuisland op.
Een brutaal mens heeft de halve wereld. De Britse Lily Allen veroverde moeiteloos de popscene met puntige liedjes waarin een ratjetoe aan stijlen en geestige, vaak gewaagde teksten hand in hand gingen. Ook schuwde ze de publiciteit niet, ze was goed voor menig relletje. Moderne communicatiemiddelen als MySpace en YouTube wist ze daarbij vakkundig in haar voordeel te gebruiken. Voor haar platen Alright, Still (2006) en It's Not Me, It's You (2009) kreeg ze assistentie van enkele van de meest creatieve producers van haar tijd: Mark Ronson en Greg Kurstin.
Rond 2005 kende Engeland absoluut geen tekort aan jonge singer/songwriters. De Schotse tiener Paolo Nutini pakte de zaken alleen net iets anders aan. Zijn geluid werd niet alleen beïnvloed door geijkte inspiratiebronnen als David Gray en Damien Rice, maar ook door soulzangers als Marvin Gaye en Wilson Pickett. Op zijn debuutalbum These Streets laat hij zijn verrassend rauwe stem horen. Het past prima bij het materiaal dat onmiskenbaar pakkend en commercieel is.
Met zijn gepassioneerde stemgeluid en ondersteund door de soepele grooves van de Hi Records huisband (onder leiding van Willie Mitchell) was Al Green heer en meester van zowel de Memphis soul als de rhythm & blues van de vroege jaren zeventig. Hij was een ware hitmachine gedurende die jaren maar na een persoonlijke openbaring switchte hij naar gospelmuziek en kocht hij een kerk waarin hij ging prediken. De spirituele albums die hij regelmatig uitbrengt benaderen nog moeiteloos zijn oude werk en bevestigen zijn status van een van de grootse zangers die de soul ooit voortbracht.
De vier leden van Vampire Weekend noemen hun eigen muziek ‘Upper West Side Soweto’ en in die kwalificatie liggen twee muzikale invloeden besloten. Upper West Side is de buurt van Manhattan waar de bandleden vandaan komen. Soweta slaat op de South Western Townships van Zuid-Afrika. Vampire Weekend combineert Amerikaanse gitaarmuziek met typische Afrikaanse ritmes en krijgt daarmee sinds 2008 flink wat aandacht. Het eerste titelloze album eindigt in menig jaarlijstje en ook het wat meer op elektronische klanken gebaseerde Contra (2009) weet het publiek en de muziekpers te bekoren.
De wereld leerde Steven Patrick Morrissey (Manchester, 1959) kennen als de zanger van The Smiths. Met die groep verwierf hij in de jaren tachtig een cultstatus onder liefhebbers van indierock. De romantische intellectueel Morrissey was het boegbeeld van de band. Nadat de groep in 1987 uit elkaar valt, gaat Morrissey solo verder. Vooral in Engeland blijft de zanger het goed doen, ondanks de soms wisselende kwaliteit van zijn werk. Morrissey is één van de meest uitgesproken artiesten in Groot-Brittannië en zijn verbale aanvallen op het koningshuis, politici en de vleesindustrie zijn minstens zo creatief verwoord als zijn unieke poëtische songteksten.
Glamrockgroep, muzikaal ergens halverwege de Rolling Stones en de Sex Pistols. Tijdens hun liveshows dosten de bandleden zich uit als verlopen travestieten. Naast het podium leefde groep minstens zo onstuimig met als dieptepunt de fatale overdosis van drummer Billy Murcia. De groep bestond maar vijf jaar, maar schreef met hun titelloze debuutalbum (uit 1973) wel een rockklassieker. De muziek van ‘The Dolls’ bleek van grote invloed op de New Yorkse punkbeweging van de late jaren zeventig. Van alle Dolls bleek zanger David Johansen het meest succesvol. In 2004 kwamen de nog levende oprichters van de groep bij elkaar voor een reünie.
Vooral in zijn eigen Engeland is Paul Weller (1958) een volksheld, vaak liefkozend geduid met zijn bijnaam ‘The Modfather’. Weller groeit op in Londen waar hij in 1976 de populaire new wavegroep The Jam oprichtte. Nadat die groep uit elkaar valt speelt hij nog even in The Style Council, waarin hij zijn voorliefde voor soul en jazz uitleeft. Als solo-artiest boekt Weller succes met de albums Wild Wood en Stanley Road. Wanneer de bandleden van Oasis hem uitroepen tot een grote inspiratiebron, weet Weller een nieuw, jong publiek aan te boren.
Als een van de weinige acts van hun tijd hield Madness de traditie levend van typisch Britse singlesbands als The Kinks, The Small Faces en The Jam. De band kwam op in het zogenaamde Two Tone tijdperk van eind jaren zeventig, als een hele generatie Britse bands zich laat beïnvloeden door de ska en rocksteady uit Jamaica. De band valt op door een excentrieke, ‘nutty’ podiumact en grappige videoclips. In de jaren tachtig scoorde de band hit na hit waarbij de oorspronkelijke skasound nooit helemaal verlaten werd, al evolueerde die zich langzaam tot een volwassen popgeluid. Met de nasale zang van voorman Suggs als immer herkenbaar handelsmerk weet de band stand te houden tot in de eenentwintigste eeuw. In 2009 verschijnt na jarenlange stilte een heus conceptalbum over de geschiedenis van Londen: Liberty Of Norton Folgate.