Van alle Britse R&B-bands die begin jaren zestig de podia van Londen onveilig maakten waren The Animals ongetwijfeld één van de meest talentvolle. Blikvanger was zanger Eric Burdon, die met zijn majestueuze stemgeluid niet onderdeed voor de zwarte blues- en soulzangers waardoor de band zich liet inspireren. Met The House Of The Rising Sun, een prachtig bewerkte folksong, scoorde de groep zijn grootste hit. Vrij snel daarna begon het te rommelen in de gelederen van de groep, mede door een conflict over royalties. Toch wist de band nog klassieke singles als Don’t Let Me Be Misunderstood, Bring It On Home To Me en We Got To Get Out Of This Place af te leveren.
meerDe Californische popgroep The Beach Boys werd aan het begin van de jaren zestig opgericht door de broers Brian, Carl en Dennis Wilson, hun neef Mike Love en schoolvriend Al Jardine. Al snel was de muzikale formule duidelijk: een mix van rock-‘n-roll en de complexe samenzang van groepen als The Four Freshmen en de Hi-Lo’s, verpakt in liedjes waarin de geneugten van Californië (zon, strand en surfen) werden bezongen. In Brian Wilson had de groep de beschikking over een geniale songschrijver. Met de debuutsingle Surfin’ (1961) scoorden de Beach Boys een lokale hit aan de westkust. Met Surfin’ Safari (1962) en Surfin’ USA (1963) volgde een landelijke en later ook de internationale doorbraak. Ook tijdens de zogenaamde Britse popinvasie bleef de groep onder leiding van Brian, die met optreden was gestopt om zich fulltime met het opnameproces bezig te kunnen houden, de strijd aangaan met de groepen van overzee. Die competitiedrang met vooral The Beatles resulteerde in het album Pet Sounds (1966), dat nog steeds wordt beschouwd als een van de beste popplaten aller tijden. Tijdens het werken aan de opvolger Smile werd de druk op de labiele Brian, die zwaar experimenteerde met drugs, zo groot dat hij instortte. Hij werd nooit meer de oude. Hoewel hij op onregelmatige basis mee bleef werken aan de platen van de groep, ging het met de carrière van de Beach Boys sindsdien bergafwaarts. Dennis Wilson kampte met een zware alcoholische verslaving en verdronk in 1983. Carl Wilson overleed in 1998 aan kanker. De groep bleef in verschillende bezettingen al die jaren optreden in het Golden Oldies-circuit. Brian kampte decennialang met zware psychische problemen. Hij verraste hij aan het eind van de eeuw zijn fans met het prima soloalbum Imagination (1998) en door op wereldtournee te gaan met de groep The Wondermints, tijdens welke hij de beste liedjes van Pet Sounds en Smile vertolkte.
(bron: wikipedia)Manfred Mann, geboren als Manfred "Mike" Lubowitz, (Johannesburg (Zuid-Afrika), 21 oktober 1940) is een keyboardspeler en oprichter van de gelijknamige Britse rhythm-and-blues-band uit de jaren zestig.
Mann vormde zijn eerste band in 1962 samen met Mike Hugg, The Mann Hugg Blues Brothers, maar beiden bleven op de achtergrond tijdens optredens. Hun manager wist een contract los te peuteren bij Decca, echter na een week liet Decca het afweten, ze zagen er geen brood in. Daarna werd het geprobeerd bij EMI... meer
Van alle Britse beatbands in de jaren zestig scoorde The Hollies (vernoemd naar Buddy Holly) veruit het grootste aantal hits. Het smetteloze vijftal borduurde verder op de meerstemmige beat van de vroege Beatles, lang nadat deze groep al lang andere wegen was ingeslagen. The Hollies poetsten zorgvuldig de ruwe randjes eraf, wat resulteerde in een onweerstaanbare radiovriendelijke sound die ook decennia later nog fris en aanstekelijk klinkt. Aangezien de groep ondanks enkele pogingen daartoe op geen enkele manier meeliep in de voorhoede van de popmuziek, en het eerder van singles dan van albums moest hebben, wordt het in veel overzichten en naslagwerken over het hoofd gezien. Als lid van Crosby Stills Nash & Young wist frontman Graham Nash na zijn oversteek naar de Verenigde Staten in 1968 alsnog de overstap van teenybopper naar respectabel rockartiest te maken.
(bron: wikipedia)Herman's Hermits is een Britse popgroep, opgericht in 1963 in Manchester. Oorspronkelijk heette de groep Herman & The Hermits. De groep speelde simpele maar aanstekelijke muziek, waarmee veel succes werd geoogst. Een van de bekendste nummers van de groep was No Milk Today, dat werd geschreven door Graham Gouldman van 10cc.
Herman's Hermits bereikten in 1964 de top van de Engelse hitparade met I'm into Something Good. In de VS deden ze dat zelfs tweemaal: in 1965 met Mrs. Brown,... meer
(bron: wikipedia)Liverpool
Gerry & the Pacemakers was een Britse muziekgroep uit de jaren zestig rond Gerry Marsden.
In 1962 kregen Gerry & the Pacemakers een contract bij manager Brian Epstein als tweede groep naast de Beatles. Ze kregen hits als "Ferry cross the Mersey" (1964/65) en "Don't let the sun catch you crying" (1964). Het nummer "You'll Never Walk Alone" (1963) van Richard Rodgers & Oscar Hammerstein, dat indruk had gemaakt op Marsden nadat hij de film Carousel had gezien in... meer
(bron: wikipedia)Glen Travis Campbell (Billstown, Pike County, Arkansas, 22 april 1936 – Nashville, Tennessee, 8 augustus 2017) was een Amerikaans countryzanger en gitarist.
Glen Campbell was nummer zeven van twaalf kinderen in een arme boerenfamilie in Billstown nabij Delight in Arkansas. Op zijn vierde gaf zijn oom Boo hem een gitaar en bracht hem de eerste kneepjes bij. Toen hij zes was trad hij op voor lokale radiostations. De techniek leerde hij zichzelf; zijn meest bewonderde voorbeeld was Django Reinhardt. Op... meer
Het grote publiek kent Shirley Bassey vooral van de themasongs die ze opnam voor drie Bond-films. Vooral het lied Goldfinger (1964), met een hoofdrol voor haar theatrale stem, groeide uit tot een evergreen. Bassey, dochter van een Engelse moeder en een Nigeriaanse vader, groeide op in een ruige buurt van Cardiff. Aanvankelijk werkte ze vooral als musicalactrice, maar vanaf de jaren zestig doken haar liedjes steeds vaker op in de hitlijsten. Begin jaren zeventig nam Bassey een aantal succesvolle albums op voor het UA-label. In 1998 maakte de zangeres een onverwachte comeback als gastzangeres op het nummer History Repeatin’ van The Propellerheads. Ze scoorde er een flinke hit mee in Engeland.
(bron: wikipedia)Cilla Black (Liverpool, 27 mei 1943 – Estepona (Spanje), 1 augustus 2015) was een Brits zangeres en televisiepresentatrice. Ze was de enige vrouwelijke vertegenwoordiger van de Merseybeat die internationale bekendheid verwierf. Ze was vooral bekend van haar hits Anyone Who Had a Heart, You're my world en You've Lost That Lovin' Feelin'. In de jaren 80 en 90 presenteerde ze de televisieprogramma's Blind date en Surprise, surprise voor het Britse ITV.
Cilla Black werd als Priscilla Maria Veronica White geboren... meer
(bron: wikipedia)Robert Thomas Velline (Fargo (North Dakota), 30 april 1943 - Rogers (Minnesota), 24 oktober 2016), bekend als Bobby Vee, was een Amerikaans zanger en acteur.
Bobby Velline, die in 1959 de artiestennaam Bobby Vee aannam, kwam uit een muzikaal gezin van Noorse en Finse herkomst. Vader Sidney Velline was kok van beroep, maar speelde ook viool en piano. Zijn zoons Bill en Sidney Jr. richtten een bandje op, dat ze The Shadows noemden. Met Bill Velline als zanger werd het... meer
Dion is de artiestennaam van Dion DiMucci (New York City, 18 juli 1939), een Amerikaans zanger en componist die in 1961 een nummer 1-hit had met het nummer Runaround Sue. Dion groeide op in The Bronx, New York als zoon van een vaudeville-entertainer. In de vroege jaren 60 was Dion, als zanger van Dion & The Bellmonts, een tieneridool. Na de komst van The Beatles naar Amerika raakten The Bellmonts uit de gratie, maar Dion bouwde later een solocarrière op als singer/songwriter. Dion werkte onder meer samen met Phil Spector en Lou Reed. De albums die Dion vanaf 2000 uitbracht zijn sterker beïnvloed door de blues.
Gedurende haar carriere werd Cher (1946) meerdere keren afgeschreven, maar de zangeres wist zich telkens terug te knokken. Cherilyn Sarkisian brak midden jaren zestig door aan de zijde van zanger/producer Sonny Bono. Als het duo Sonny & Cher scoorde het stel enkele onverwoestbare hits (I Got You Babe, The Beat Goes On). Het uitblijven van echt grote hits als solo-artieste leidde er toe dat Cher zich richtte op acteerwerk. De hits If I Could Turn Back Time (geholpen door een omstreden videoclip met een halfnaakte Cher), The Shoop Shoop Song (1990) zette de zangeres weer volop in de schijnwerpers, maar die successen verbleekten bij de dancehit Believe (1998). Van het album met dezelfde naam verkocht Cher wereldwijd twintig miljoen exemplaren, waarmee ze haar status als topzangeres overtuigend onderstreepte.
Bluesgroep uit de late jaren zestig, bekend van de evergreens Goin’ Up The Country en On The Road Again. Canned Heat brak door na hun optredens op legendarische popfestivals als Monterey Pop en Woodstock. De band werd opgericht door gitarist Alan ‘Blind Owl’ Wilson en zanger Bob ‘The Bear’ Hite, beide fanatieke verzamelaars van oude bluesplaten. Toch groeide de groep nooit uit tot een gevestigde naam binnen de popmuziek. Dat had alles te maken met de vroege sterfgevallen van Wilson (in 1970) en Hite (in 1981).
Wanda Jackson wordt ook wel 'The Queen Of Rockabilly' genoemd. De in Oklahoma geboren zangeres werd in 1954 tijdens een talentenjacht ontdekt door countryzanger Hank Thompson. Ze deelde vaak het podium met Elvis Presley, die haar adviseerde om zich te richten op een zangcarrière in het rockabillywereldje. Ze sloeg zijn advies niet in de wind en mede dankzij haar unieke rauwe stemgeluid steeg haar populariteit in de jaren zestig en zeventig tot grote hoogte. In de jaren die volgden maakte ze korte uitstapjes naar de country- en gospelmuziek, maar de rock-’n-roll bleef door haar aderen stromen. Voor haar dertigste album The Party Ain’t Over (2010) werkte ze samen met White Stripes-frontman Jack White. Ze deed dat in de stijl waarmee ze zes decennia eerder ook al hoge ogen gooide.
Antoine ‘Fats’ Domino werd in 1928 geboren in New Orleans en het geluid van die stad klinkt door in het werk van de zanger/pianist. Domino was een van de pioniers van de rock-'n-roll, maar zijn muzikale palet was veel breder dan rock-'n-roll alleen. Vooral in de jaren vijftig en zestig was hij populair en scoorde hij hits met Blueberry Hill (1957), My Girl Josephine (1960), Jambalaya (1962) en There Goes My Heart Again (1963). Wanneer de orkaan Katrina in 2005 over zijn woonplaats raast, is de zanger een aantal dagen vermist. Fats overleeft de ramp, maar verliest wel de helft van zijn 23 gouden platen.
Eén van de reuzen in de Britse progrock, vooral populair aan het begin van de jaren zeventig. De groep werd in 1968 opgericht in Blackpool door de Schotse zanger/dwarsfluitist Ian Anderson. De groep, door haar fans liefkozend ‘Tull’ genoemd, viel op door de stevige invloeden uit Engelse en Keltische volksmuziek. Ook wanneer progrock minder populair wordt, blijft Jethro Tull een graag geziene gast op internationale podia. Niet in de laatste plaats door de sterke liveshows met Anderson als troef, die vaak fluit speelt staande op één been. De groep verbaast in 1990 vriend en vijand door een Grammy Award voor beste ‘heavy metal act’ te winnen, ten koste van Metallica. Jethro Tull reageert met de voor hun kenmerkende humor op de daaropvolgende consternatie. Ze plaatsen in een Engels tijdschrift een paginagrote advertentie met de tekst: ‘The flute is a (heavy) metal instrument’.
The Band begon haar leven onder de naam The Hawks, als begeleidingsband van de rockabillyzanger Ronnie Hawkins. Midden jaren zestig verkoos Bob Dylan ze tot zijn orkest en The Band hielp Dylan met de veelbesproken overgang van een akoestisch naar een elektrisch geluid. Aan het einde van de jaren zestig nam de band voor het eerst zelfstandig platen op. De aardse rootsrock van de band sprak vooral luisteraars aan die genoeg hadden van de excessen van de psychedelische muziek. De grotendeels Canadese groep wist een grote verscheidenheid aan traditioneel Amerikaanse stijlen samen te smelten tot een uniek geluid waarin de afzonderlijke bandleden konden excelleren. Het album en film The Last Waltz uit 1978 leek de zwanenzang van The Band te zijn, maar een aantal bandleden ging begin jaren tachtig toch verder, weliswaar zonder zanger/songschrijver Robbie Robertson.
