Groep rondom de broers Gregg en Duane Allman die begin jaren zeventig het rockpubliek verbazen met hun soepele combinatie van blues, country en rock. Gitarist Duane is dan al een gewaardeerd sessiemuzikant voor diverse soulartiesten. Helaas kan Duane niet lang genieten van zijn succes: hij verongelijkt in 1971 op 24-jarige leeftijd met zijn motor. Een jaar later komt bassist Berry Oakley onder precies dezelfde omstandigheden om het leven. In de late jaren zeventig gaat het bergafwaarts met de groep en Gregg kiest voor een, naar later blijkt, weinig succesvolle solocarrière. Vanaf het einde van de jaren tachtig toert de groep weer regelmatig door de Verenigde Staten. De belangstelling voor de groep, die het Zuiden van de VS een uniek rockgeluid gaf, is onverminderd groot.
meer
Addis Abeba klinkt als een onwaarschijnlijke plaats voor een goed nachtleven maar gedurende de jaren zeventig was de bijnaam van de Ethiopische hoofdstad ‘Swinging Addis’. Muzikanten speelden in de nachtclubs een typisch Ethiopisch mengsel van jazz, soul en lokale volksmuziek. Mahmoud Ahmed (Addis 1941) was één van de sterren van zijn tijd en nam in korte tijd een groot aantal singles op. Het Amhaars, de taal waarin hij zingt, klinkt vreemd voor Westerse oren, terwijl de swingende muzikale ondersteuning vaak wél vertrouwd klinkt. De gewelddadige machtsovername van de communistische militairen maakte een ruw eind aan Ahmeds zangcarrière. Vanaf de jaren tachtig werd de zanger herontdekt en werd zijn muziek op Europese platenlabels opnieuw uitgebracht.
Reggaezanger Jimmy Cliff scoorde in zijn eigen Jamaica al op 14-jarige leeftijd zijn eerste hit. Zijn doorbraak in het buitenland kwam eind jaren zestig. Cliff toonde zich een veelzijdige zanger die zowel protestsongs (Vietnam) als liefdesliedjes (Wonderful World Beautiful People) kon zingen. In 1972 speelde hij de hoofdrol in de Jamaicaanse gangsterfilm The Harder They Come waarvoor hij zelf de uitstekende soundtrack schreef. In tegenstelling tot veel van zijn generatiegenoten bleef Cliff populair in de jaren tachtig en negentig. Hij scoorde ook in Nederland hits met Reggae Night (1983) en Hakuma Matata (1995). In 2012 keert de zanger terug met het verrassend sterke album Rebirth.
James Osterberg startte zijn muzikale carrière als drummer in verschillende bands in Detroit. The Iguanas waren de bekendste en zij bezorgden hem de bijnaam Iggy Pop. Pop vormde The Stooges, geïnspireerd door de smerige sound van de Chicago blues, de mores van garagebands en een optreden van The Doors. The Stooges werd een zeer invloedrijke protopunkband, die de primaire oerkracht van rock combineerde met explosieve, vaak gewelddadige optredens. Na het opdoeken van de band in 1974 vertrok Pop naar Berlijn waar hij met hulp van bewonderaar David Bowie een succesvolle solocarrière startte. Als blijvend icoon, en één van de hoeders van old-skool punkrock, brengt Iggy Pop nog regelmatig platen uit. Daarnaast acteerde hij in films als Dead Man van Jim Jarmusch en Cry Baby van John Waters.
Nina Simone was een geweldig pianiste, een meeslepend vocaliste en een compromisloze persoonlijkheid. Met haar politiek-maatschappelijk bewustzijn en brede smaak onderscheidde ze zich van de concurrentie. Haar interpretaties van soul, jazz, blues en standards zijn verbluffend en uniek, niet voor niets noemen de fans haar “The Goddess”. Ze vestigde haar naam als jazzgrootheid met een ontroerende vertolking van George Gershwins I Loves You Porgy. Tot haar invloedrijke werk uit de jaren zestig behoren Forbidden Fruit en I Put A Spell On You. Een van haar singles, Don’t Let Me Be Misunderstood, werd later een wereldhit voor The Animals. Later zou ze minder regelmatig opnemen, maar in 1987, tijdens een periode waarin ze zich vrijwillig had teruggetrokken in Frankrijk, had ze een toevalshit nadat haar versie (uit de jaren vijftig) van My Baby Just Cares For Me was gebruikt in een tv-reclame. Simone overleed in 2003 in haar huis in Frankrijk. Ze werd 70 jaar.
Serge Gainsbourg was een even rusteloze als muzikale kameleon die vanaf de jaren vijftig zijn unieke stempel drukte op de Franse muziek. Hij begon als keurig gekapte chansonnier. Zijn liedjes uit de jaren zestig werden sterk beïnvloed door beat en rock-‘n-roll. Met het ondeugende Je T’Aime (Moi Non Plus) scoorde hij, ondanks de weigering van veel radiostations om het nummer te spelen, een grote hit. Op latere albums experimenteerde Serge ook met rock, reggae (in samenwerking met
Sly & Robbie), filmmuziek, disco en electro. Daarbij ging hij in zijn teksten geen enkele controverse uit de weg. Zo leidden een reggaeversie van het Franse volkslied (
Aux Armes Et Caetera) en een smakeloos duet met zijn jonge dochter (Lemon Incest) tot woedende reacties. Gainsbourg overleed in 1991. Zijn Parijse huis aan de Rue de Verneuil groeide uit tot een bedevaartsoord onder zijn fans.
Dichteres en schrijfster Patti Smith geniet begin jaren zeventig al bekendheid in de New Yorkse underground met haar energieke poëzievoordrachten. Haar werk is doorspekt met een iconische verering voor rockhelden als Jim Morisson, Brian Jones en Jimi Hendrix. Namen aan wie zij zich ook meet wanneer zij begint te zingen en in 1975 haar debuutplaat Horses maakt onder leiding van producer John Cale. Horses heeft een krachtig garagerock-achtig geluid, het decor waartegen Smith haar epische teksten half gesproken/half gezongen uitspuwt. Zij vindt niet veel later een prominente plek in de New Yorkse new wave scene en heeft in 1978 zelfs een wereldwijde hit met het, samen met Bruce Springsteen geschreven nummer Because The Night. Jarenlang verdwijnt zij vervolgens van het toneel om zich te wijden aan haar echtgenoot Fred 'Sonic' Smith (MC5) en hun kinderen. Pas na het overlijden van Smith keert zij in 1996 terug aan het muziekfront met Gone Again. Ondanks de voorafgegane persoonlijke tragedie klinkt de zangeres hierop krachtiger en geïnspireerder dan ooit. Patti Smith was de eerste zangeres die haar vrouwelijkheid onopgesmukt en met androgyne kracht verbond aan persoonlijke obsessie en spiritualiteit. Een rockpriesteres die navolging vond in onder andere Alanis Morissette en P.J. Harvey. (MR)
(bron: wikipedia)Jorge Duílio Lima Meneses (Rio de Janeiro, 22 maart 1945) is een Braziliaanse zanger en componist die bekend is als Jorge Ben Jor.
Zijn eerste artiestennaam was Jorge Ben naar de naam van zijn moeder, die van Ethiopische origine was. In 1989 veranderde hij zijn naam in Jorge Benjor en kort daarna in Jorge Ben Jor Dit zou een reactie zijn op een incident waarbij een deel van zijn royalty's per ongeluk naar de Amerikaanse jazzgitarist George Benson ging.... meer
(bron: wikipedia)Family was een Britse rockband uit Leicester (Engeland), die van 1966 tot 1973 onder deze naam actief was.
In 1962 vormden vier studenten (John "Charlie" Whitney, Tim Kirchin, Harry Ovenall en Jim King) aan het Leicester Art College de rhythm-and-bluesgroep The Farinas. Rick Grech verving in 1965 Kirchin en een jaar later voegde Roger Chapman zich bij de groep. Nadat ze een tijdlang onder de naam The Roaring Sixties op hadden getreden, kozen de bandleden in het najaar van 1966... meer
Marvin Gaye begon zijn carrière in de late jaren vijftig, toen hij zong met verschillende vocale rhythm and bluesgroepen. Hij ging al snel verder als sessiedrummer en zanger bij Motown. Gayes eigen albums in de jaren zestig werden gekenmerkt door stuwende, energieke rhythm and blues en duetten met Mary Wells en Tammi Terrell. In de jaren zeventig creëerde hij een unieke, hoogstpersoonlijke visie op rhythm and blues, waarin hij maatschappijkritische elementen, atmosferische arrangementen en overkoepelende albumthema's verwerkte. Zijn vroege, gewelddadige dood beroofde de wereld van een waar genie.
(bron: wikipedia)Jean-Michel André Jarre (meestal geschreven als Jean Michel Jarre) (Lyon, 24 augustus 1948) is een Frans componist en muzikant, gespecialiseerd in het maken van elektronische muziek met behulp van synthesizers. Hij wordt gezien als een van de pioniers van het genre, samen met andere artiesten zoals Tangerine Dream, Vangelis, Kraftwerk, Klaus Schulze, Larry Fast, Kitaro en Isao Tomita.
Jarre staat bekend om zijn spectaculaire openluchtconcerten met lasers en vuurwerk, waarvan er drie het Guinness Book of Records haalden vanwege het... meer
Simply Red groeide in de jaren tachtig en negentig uit tot één van de best verkopende Britse acts. De groep, onder leiding van zanger Mick Hucknall, bestudeerde de klassieke Amerikaanse soul zorgvuldig en werkte onder meer samen met de legendarische Motown-producer Lamont Dozier. Een cover van de Philly soul-klassieker If You Don't Know Me By Now werd een grote hit voor de groep. In het geluid van Simply Red klinkt de bewondering voor hun oude soulhelden door, maar ondanks dat weet de band een even fris als eigen geluid neer te zetten.
In de jaren zestig was de blonde zangeres Marianne Faithfull de droom van menig schooljongen en het voorwerp van afgunst van de meisjes. Met haar onwerkelijke schoonheid en affaires met rockzangers als Mick Jagger stond ze model voor het ‘swinging London’ van de jaren zestig. Prominenten stonden in de rij om haar te voorzien van songmateriaal. Helaas ondervond ze ook de kater van de jaren zeventig aan den lijve, een decennium dat ze door een ernstige heroïneverslaving ternauwernood overleefde. Ze kwam sterker uit de strijd en bouwde een geduchte reputatie op als vertolker van doorleefd liedrepertoire.
In de jaren tachtig groeide reggae uit tot een mondiaal fenomeen. De Jamaicanen hadden niet langer het monopolie op de muziek. Ook in Europa en Afrika stortten muzikanten zich op reggae. Alpha Blondy (Ivoorkust, 1953) kwam in 1973 voor het eerst contact met reggae toen hij in New York woonde. Nadat hij in Afrika terugkeert gaat hij opnemen onder het pseudoniem Alpha Blondy. Blondy’s muziek is sterk geënt op de rootsreggae van Bob Marley. In zijn teksten toont hij zich maatschappijkritisch (een van zijn bekendste nummers heet Apartheid Is Nazism). Aan de andere kant heeft Alpha Blondy belangstelling voor spiritualiteit, zoals blijkt uit songs als God Is One. Vanaf 2005 is Alpha Blondy namens de VN ook Ambassadeur voor de Vrede.
Met hun albums Rattus Norvegicus en No More Heroes vestigden The Stranglers in 1977 hun naam. Hun korte, directe liedjes sloten aan bij de punk maar The Stranglers waren eigenlijk te oud en te muzikaal voor een echte punkband. Het Doors-achtige orgelgeluid van toetsenist Dave Greenfield en de melodieuze baslijnen van Jean-Jacques Burnel gaven de groep een uniek geluid. Ook in Nederland was de groep populair met top-40 hits en optredens in Toppop en op Pinkpop. Zanger/gitarist Hugh Cornwell stapt in 1990 uit de groep en de overige drie leden gaan onophoudelijk door en daarmee blijkt The Stranglers een groep met een opvallend lange adem.
(bron: wikipedia)Catharina (Nina) Hagen (Oost-Berlijn, 11 maart 1955) is een Duitse zangeres, actrice en songwriter.
Nina Hagen werd in de Oost-Duitse hoofdstad Berlijn geboren als dochter van actrice Eva-Maria Hagen en schrijver van filmscripts Hans Oliva-Hagen. Haar stiefvader werd de cabaretier en protestzanger Wolf Biermann, die enige tijd met haar moeder samenwoonde. Hagen zou de opleiding voor actrice volgen, maar kwam niet door de selectieprocedure. Daaropvolgend werd zij zangeres voor diverse bands, waaronder Automobil. Al snel werd dit haar begeleidingsband. Toen... meer
Van hippie naar bona fide rockster, zo zou je de carriere van Lenny Kravitz kunnen omschrijven. Op zijn debuut Let Love Rule, dat hij in zijn ééntje in elkaar knutselde, overheerste religieuze thema's en kwetsbare liefdesliedjes aan zijn toenmalige verloofde Lisa Bonet. In zijn muziek spreekt dan al een sterke voorkeur voor het jaren zeventig rockgeluid van Led Zeppelin en de soloplaten van John Lennon. Later legde Kravitz zich meer en meer toe op het perfectioneren van zijn imago als onaantastbare rocker. Zijn platen gingen steeds meer op elkaar lijken maar er stonden altijd wel één of meer ijzersterke singles op. Zijn in 2000 uitgebrachte Best Of album maakte duidelijk dat Kravitz langzaam is uitgegroeid tot één van de grootste sterren van zijn tijd. Als producer werkte hij in de loop van zijn carriere met de meest uiteenlopende popsterren, van Vanessa Paradis tot Mick Jagger. De albums Lenny (2001) en Baptism (2004) zijn vertrouwd klinkende, solide rockplaten.
(bron: wikipedia)Alfred McCoy Tyner (Philadelphia (Pennsylvania), 11 december 1938 – New Jersey, 6 maart 2020) was een Amerikaans jazzpianist. Hij is het bekendst geworden om zijn werk voor The John Coltrane Quartet.
Tyner werd geboren in Philadelphia als oudste van drie kinderen. Hoewel het hele gezin muzikaal was, stimuleerde Tyners moeder hem het meest om zich op muzikaal gebied te ontwikkelen. Hij begon op zijn 13e piano te spelen en na twee jaar was hij volledig in de greep van de... meer
Terry Callier (1945-2012) was een originele artiest die uiteenlopende stijlen als soul, jazz en folk wist samen te smelten tot een uniek geluid, dat door critici ook wel betiteld werd als ‘jazz-folk’ of ‘akoestische soul’. Callier groeide op in een arme wijk van Chicago. Al op 17-jarige leeftijd mocht hij zijn eerste single opnemen voor het legendarische Chess Records. De albums die Callier tussen 1968 en 1974 uitbracht ontvingen goede kritieken, maar een doorbraak naar een breed publiek bleef uit. Callier trok zich daarom terug uit de muziekindustrie totdat hij in 1983 een telefoontje kreeg uit Engeland. Daar was zijn muziek herontdekt door een jonge generatie muzikanten, met name in stijlen als acid jazz en triphop. Callier werkte op latere leeftijd nog samen met Massive Attack, 4 Hero en Beth Orton. Ook het werk van Michael Kiwanuka is hoorbaar beïnvloed door Terry Callier.
(bron: wikipedia)Garrett Drew Dutton (Philadelphia, 3 oktober 1972), ook wel bekend onder zijn artiestennaam G. Love, is een Amerikaanse zanger en gitarist en frontman van G. Love & Special Sauce.
G. Love werd geboren als zoon van een bankmedewerker in de wijk Society Hill in Philadelphia, Pennsylvania. Hij begon met gitaar spelen toen hij 8 jaar oud was en schreef zijn eerste nummer in de ninth grade; derde klas middelbare school. Dutton haalde zijn inspiratie uit de muziek van onder andere... meer
De geliefde meesters van het traditionele Cubaanse ‘son’-genre kwamen in 1996 nog één keer samen voor het maken van het album Buena Vista Social Club. Het idee kwam van de Amerikaanse muzikant Ry Cooder die een eerbetoon wilde opnemen voor muzikale veteranen als Ruben Gonzales, Ibrahim Ferrer en Compay Segundo. Het album van en de documentaire over deze muzikanten werd een onverwacht succes. Op hun oude dag groeiden de deelnemende artiesten uit tot internationale sterren en kwam ze de roem toe die ze al jarenlang was gegund.
Ali Farka Touré wordt in 1939 geboren in Timbuktu, in het noorden van Mali. Rond zijn vijftigste wordt Touré’s muziek ontdekt in Europa. Zijn hypnotiserende spel op de gitaar herinnert westerse luisteraars aan de blues en Touré wordt daarom vaak omschreven als ‘de Afrikaanse John Lee Hooker’. Net als de deltablues is Touré’s muziek echte plattelandsmuziek. In interviews geeft Ali regelmatig toe zichzelf in de eerste plaats als boer te zien. Zijn collaboraties met Ry Cooder en Toumani Diabaté leveren klassieke albums en juichrecensies op. In 2006 overlijdt Touré. Zijn zoon Vieux Farka Touré zet het muzikale werk van zijn vader voort.
Ryland Peter (Ry) Cooder (Los Angeles, 15 maart 1947) is een Amerikaans gitarist en producer.
Ry Cooder kreeg al op jonge leeftijd les van bluesman Reverend Gary Davis. Midden jaren zestig richtte hij de vooruitstrevende bluesrockgroep Rising Sons op, waar onder anderen Taj Mahal deel van uitmaakte. Toen deze groep uiteenviel, werd hij een prominente sessiemuzikant en deelde hij de studio met praktisch iedereen, van Captain Beefheart tot Randy Newman.
Hij werkte in de late jaren zestig met de Rolling Stones en werd zelfs even gezien als een potentiële opvolger voor Brian Jones. Gedurende zijn carrière maakte hij een aantal albums die zich laten beluisteren als spitsvondige studies van onder andere folk, blues, country en zelfs Hawaïaanse muziek.
In de late jaren negentig initieerde hij de Buena Vista Social Club, een project waarin Cubaanse musicerende veteranen samenkwamen en wereldwijd succes boekten met hun muziek via albums, concerten en een documentaire speelfilm.
In de vroege jaren negentig klonk Polly Jean Harveys muziek als een opwekkende strijdkreet binnen de postpunk, waarmee ze nieuw terrein blootlegde voor vrouwelijke alternatieve rockartiesten, zonder terug te vallen op belerend feminisme. In de loop van de tijd is Harvey gegroeid, ze werd subtieler en stemmiger, en ze ontwikkelde een bredere kijk op haar kunst, waarin zowel triphop, gitaarrock en troubadourschap een plek vonden.
Rachid Taha werd in 1958 geboren in het Algerijnse Oran, maar verhuisde op zijn veertiende met zijn ouders naar Frankrijk. Daar werd de jonge migrant gegrepen door de energie van punk. Begin jaren tachtig zette hij de groep Carte De Séjour (Verblijfsvergunning) op waarmee hij stoeide met een mix van rock en Arabische muziek. Na het uiteenvallen van Carte De Séjour ging Taha solo verder en aan de hand van de Engelse producer Steve Hillage groeide zijn reputatie gestaag. Taha werd bekend door zijn opvallende covers van Louis Trenet (La Douce France) en The Clash (Rock The Casbah), maar bewees ook zelf uitstekende composities te kunnen schrijven. Op zijn twee Diwan-albums verkende Taha het muzikale erfgoed van zijn geboorteland.
(bron: wikipedia)De Propellerheads was een Brits danceduo dat behoorde tot de bigbeatstroming. Alex Gifford (1963) en Will White (1973) introduceerden een eigen geluid dat 'spybeat' werd genoemd. Dit vanwege een grote hoeveelheid samples en andere invloeden uit James Bondfilms.
Gifford en White begonnen in 1995 met hun samenwerking. Gifford was eerder al als studiomuzikant betrokken geweest bij The Grid en werkte ook met Van Morrison en de Stranglers. De eerste productie werd de Dive EP (1996), waarvan een nummer in een... meer
Achter de naam Chemical Brothers gaan de deejays Tom Rowlands en Ed Simmons schuil. Aanvankelijk opereerden ze onder de naam Dust Brothers, totdat in Amerika een producersteam met dezelfde naam bleek rond te lopen. Halverwege de jaren negentig verraste het tot Chemical Brothers omgedoopte duo de muziekwereld met platen, waarop een energieke mix van dance en rock te horen was. Samen met Fat Boy Slim waren Tom en Ed de vaandeldragers van een nieuwe stroming die big beat of 'chemical beats' genoemd werd. Als één van de eersten wisten de Chemical Brothers een groot publiek voor dance te winnen, dat daar in aanleg niet in geinteresseerd was. Het leverde ze de megastatus in zowel Europa als Amerika op. (MS)
Een uit de hand gelopen schoolproject, zo zou je Belle & Sebastian kunnen noemen. Het uitbrengen van de eerste plaat van de Schotse band gebeurde in het kader van een opdracht voor een cursus ‘music business’ van frontman Stuart Murdoch. De plaat Tigermilk, waarop een lieflijk en breekbaar folkpopgeluid was te horen, werd vrijwel meteen door de Britse pers omarmd. De spitsvondige teksten en koorknapenzang gaven de band een geheel eigen sound. Het oorspronkelijke plan - twee albums uitbrengen en dan uit elkaar gaan – werd al snel verlaten. Met iedere release wist de band zijn fanschare uit te breiden. Als Belle & Sebastian met niemand minder dan topproducer Trevor Horn samenspant voor het album Dear Catastrophe Waitress is de definitieve doorbraak een feit.
Het Franse duo Air is een buitenbeentje binnen de internationale elektronica. De Parijse studenten Jean-Benoit Dunckel en Nicolas Godin vinden elkaar halverwege de jaren negentig door een gedeelde voorliefde voor de vroege synthesizermuziek van Jean Michel Jarre en Tangerine Dream, artiesten die op dat moment in de vergetelheid dreigen te raken. Ook de elegante melodieën waarmee de twee op de proppen komen, en die geïnspireerd lijken door popcomponisten als Serge Gainsbourg, Brian Wilson en Burt Bacharach, zijn een noviteit in het genre. Na enkele goed ontvangen 12 inches te hebben uitgebracht, debuteert Air in 1998 ijzersterk met het klassieke album Moon Safari. Het wereldwijde succes lijkt een molensteen om de nek van het tweetal te worden, als het publiek de koerswijzing op de volgende platen weigert te accepteren. Talkie Walkie (2004) en Pocket Symphony (2007) laten een voorzichtige terugkeer naar het succesgeluid horen.
(bron: wikipedia)Alison Krauss (Decatur (Illinois), 23 juli 1971) is een Amerikaanse bluegrass-zangeres en -violiste. Ze ontving voor haar werk zevenentwintig Grammy Awards en heeft verscheidene platina platen ontvangen. Haar debuutalbum, Too Late to Cry (1987) kwam uit toen ze 16 jaar oud was.-
Krauss werkt samen met het traditionele bluegrass-ensemble Union Station. Ook nam ze covers op van een aantal nummers van andere artiesten, waaronder The Beatles.
Op vijfjarige leeftijd begon Krauss viool te leren spelen en drie jaar later deed... meer
(bron: wikipedia)St Germain is het pseudoniem van Ludovic Navarre (Saint-Germain-en-Laye, 10 april 1969), een Frans muzikant. Zijn muziek is een samensmelting van acid jazz, nu jazz en deep house, en kan in bredere zin ook wel tot de loungemuziek gerekend worden.
Navarre begon met het uitbrengen van muziek in 1991. Hij was een van de eerste Franse artiesten die via FNAC, gerund door Laurent Garnier en Eric Morand, een platencontract kreeg. Daar bracht hij onder verschillende namen techno en deephouse uit.... meer
(bron: wikipedia)Erykah Badu, geboren als Erica Abi Wright (Dallas, 26 februari 1971), is een Amerikaanse neo-soul-, R&B- en hiphopzangeres.
Ze heeft inmiddels vijf studioalbums en één livealbum uitgebracht. Haar eerste album, Funky Cousins, bracht ze samen met haar neef uit onder het pseudoniem Erykah Free. Ze brak door met haar tweede plaat en eerste soloalbum: Baduizm.
Wrights vader verliet zijn gezin toen ze nog jong was. Erykah groeide op in een eenoudergezin samen met haar broer en zuster. Haar grootmoeder nam... meer
Orchestra Baoabab behoort tot de meest succesvolle Afrikaanse groepen. Hun ‘afro-son’, geïnspireerd op Cubaanse dansmuziek, bracht uin de jaren zeventig de heupen van West-Afrika in beweging. De groep werd opgericht in 1970 en vernoemd naar de karakteristieke baobab-boom die overal in Senegal is te vinden. Verschillende invloedrijke muzikanten passeerden de rangen van de groep. In 1987 viel de groep uiteen, omdat het Senegalese publiek liever de mbalax hoorde. Vanuit het Westen groeide de belangstelling voor de groep en in 2001 kwam het orkest weer bijeen. Het album Pirates Choiche werd één van de best verkopen Afrikaanse albums van 2001.
Met het debuutalbum La Revancha Del Tango uit 2001 leverde het Franse Gotan Project een sterk visitekaartje af. Op voorbeeldige wijze vermengden Phillippe Cohen Salalle, Christophe H. Müller en Eduardo Makaroff melodieën uit de traditionele Argentijnse tango met moderne muziekvormen als dub en downbeat. De instrumentale bijdragen (o.a. op bandoneon en viool) van Argentijnse topmusici als Nini Flores en Gustavo Beijtelman worden ondersteund door de nieuwste beats uit de electronische muziek. Door de wisselwerking tussen akoestische en electronische instrumenten is Gotan Project ook live een ware belevenis. (MS)
Schotse band die vanaf het einde van de jaren negentig gezien wordt als één van de belangrijkste spelers van de postrock. De groep brengt lange instrumentale stukken die vaak liefelijk beginnen maar kunnen eindigen in een woeste climax. Tijdens liveshows werkt het zestal langzaam maar zeker naar een oorverdovende climax. In weerwil van hun doorwrochte muziek koesteren de bandleden hun imago van ‘gewone jongens’ die dol zijn op bier drinken en voetbal kijken.
Beck Hansen verscheen vanuit het niets aan het popfirmament met de ijzersterke single Loser, die naar verluidt met zeer beperkte middelen in één middag was opgenomen. Volgens Beck was het zijn eerste poging tot een hiphopnummer, iets waarmee hij in de tekst de draak mee steekt. Het voor een habbekrats opgenomen videoclipje was niet van MTV af te slaan en Beck werd het toppunt van 'cool' voor alternatieve jongeren. Op de cd Mellow Gold (1994) mixte hij een veelvoud van stijlen en lardeerde het met grappige, onnavolgbare teksten. Datzelfde jaar verraste hij zijn fans met het sobere folkalbum One Foot in The Grave, een terugkeer naar zijn roots als straatmuzikant. Het derde album Odelay (1996) was een hoogtepunt in zijn nog jonge oeuvre. In topliedjes als Where It's At, The New Pollution en Devil's Haircut smeedde hij op een geniale manier uiteenlopende stijlen als hiphop, rock, folk, dance en blues tot een uniek geheel. Beck weigert vervolgens om in een keurslijf te raken en maakt achtereenvolgens de rustige rootsplaat Mutations (1998), de uitbundige funkplaat Midnight Vultures (1999) en het weemoedige Sea Change (2002). Beck blijft zijn publiek uitdagen en vertrouwt bij iedere plaat op zijn intuïtie.
(bron: wikipedia)
Charlotte Lucy Gainsbourg (Londen, 21 juli 1971) is een Brits-Franse actrice en zangeres. Ze is de dochter van Serge Gainsbourg en Jane Birkin.
Gestimuleerd door haar moeder begon Gainsbourg haar acteercarrière al op vroege leeftijd. In 1984 debuteerde Gainsbourg in de film Paroles et Musique. Kort daarna speelde ze in L'Effrontée, een rol die haar een César-onderscheiding voor de meest veelbelovende actrice opleverde. Hierna was ze nog in verscheidene producties te zien, waaronder Jane Eyre naar het boek... meer
(bron: wikipedia)Balthazar is een Belgische indierockgroep. De band bestaat uit Maarten Devoldere, Jinte Deprez, Simon Casier, Michiel Balcaen en Tijs Delbeke. De bandleden komen uit de omgeving van Kortrijk en Gent.
De opbouw van de groep startte in de tweede helft van 2004. In het voorjaar van 2005 wonnen Maarten Devoldere, Patricia Vanneste en Jinte Deprez als achttienjarigen de nationale Kunstbende wedstrijd voor jongeren met Lost and Found. Op 3 december dat jaar wonnen ze ook Westtalent, de rockwedstrijd van de... meer
Joan As Police Woman is de artiestennaam van Joan Wasser. Ze gebruikt de naam alleen als ze zelf zingt. Naast zangeres is Joan ook sessiemuzikant. Ze staat in tal van cd-boekjes genoemd als mede-auteur, achtergrondzangeres, pianiste of violiste; Joan Wasser is geen onbekende in de studio. Vooral in de alternatieve hoek droeg ze haar steentje bij. Ze werkte mee aan albums van Antony and the Johnsons, Rufus Wainwright en Tanya Donelly (ex-Throwing Muses). Wasser begon pas op haar 36e als soloartiest, met het album Real Life. Na dat album kreeg ze de smaak te pakken, want er verschijnt sindsdien met enige regelmaat een nieuwe plaat van Joan As Police Woman.
Het Metropole Orkest is het enige fulltime orkest in de wereld dat uitvoeringen verzorgt in jazz en pop. Daarmee is het uniek in de wereld en de lijst aan internationale coryfeeën die met het orkest werken is dan ook lang. Oprichter is Dolf van der Linden, die het orkest in de jaren vijftig wist neer te zetten als het toonaangevende omroeporkest. De opkomst van de televisie zorgde ervoor dat het Metropole ook de Nederlandse inzendingen voor het Eurovisie Songfestival begeleidde. Latere dirigenten waren Rogier van Otterloo (1980-1988), Dick Bakker (1988-1995) en Vince Mendoza (1995-). In 2010 dreigt het Orkest te moeten verdwijnen, omdat het rechtse minderheidskabinet de subsidies volledig wil intrekken. Het leidt tot een protest onder muziekliefhebbers.
Tindersticks wordt in 1991 opgericht in de Engelse stad Nottingham. Spil van de band is Stuart A. Stapels die met zijn sonore stem een stempel zet op het melancholieke geluid van de groep. Na Simple Pleasure (1999) kiest de groep voor een rijkere sound waarin ook plaats is voor invloeden uit soul en jazz. Vanaf 2005 Staples ook een paar albums onder eigen naam op.