Hoewel hij nooit echt commercieel doorbrak wordt de uit Louisiana afkomstige singer/songwriter en gitarist Tony Joe White in de muzikantenwereld en door liefhebbers van bluesrock bestempeld als de ‘King of Swamp Rock’. Zijn songs werden vooral bekend in versies van anderen, in de late jaren zestig en vroege jaren zeventig, zoals Willie And Laura Mae Jones door Dusty Springfield en Polk Salad Annie door Elvis Presley. Met zijn luie, donkerfluwelen stemgeluid en rootsy gitaarspel bleef hij zelf een artiest die vooral bewonderd wordt door collega’s en die Lucinda Williams, Eric Clapton, Joe Cocker en Bonnie Riatt tot zijn fans mag rekenen.
The Doors gingen in tegen de lieflijke aard van flower power van de jaren zestig. Ze namen een non-conformistisch kijkje in de onderbuik van de Amerikaanse psyche, als het trippende en meer mystieke West Coast equivalent van The Velvet Underground. De duistere en surrealistische poëzie van
Jim Morrison gaf de op blues geschoeide rock van de band een intellectueel karakter, terwijl hij met zijn wilde podiumgedrag als een medicijnman het publiek wist te hypnotiseren. Vanaf hun debuutsingle Light My Fire tot en met latere platen als Riders On The Storm bleven The Doors intrigeren, ook toen hun songs dat niet meer deden. Een neergang die vooral te wijten was aan Morrison en zijn wispelturige persoonlijkheid. Uiteindelijk haalde zijn ruige levensstijl hem in. Hij stierf in Parijs toen hij nog maar 27 was, een erfenis nalatend die talloze jongere muzikanten zou inspireren.
Met haar bandnaam ('The Motor City Five' ) eerde The MC5 haar woonplaats Detroit. De groep werd eind jaren zestig in die fabriekstad opgericht. Van meet af aan viel het vijftal op door hun harde op rock'n'roll en rhythm & blues gebaseerde geluid. De opruiende teksten ('kick out the jams, motherfuckers!') sloten goed bij de tijdsgeest van roerige jaren zestig. Het bestaan van de band was kort (vijf jaar) en niet bijster succesvol, maar het elementaire geluid van MC 5 was vanaf de jaren zeventig van grote invloed op veel punk- en garagerockgroepen. Gitarist Wayne Kramer boekte ook solo bescheiden successen.
Het verhaal van Fleetwood Mac is er een van eindeloze wijzigingen in stijl en bezetting. In de jaren zestig waren ze, onder leiding van Peter Green en Mick Fleetwood, een van de meest originele Britse bluesbands. Later groeiden ze uit tot leveranciers van een gepolijst, meesterlijk LA popgeluid, waarmee ze in de jaren zeventig de Amerikaanse ether veroverden. Hun meest succesvolle album, Rumours uit 1977 – dat werd gemaakt door de bekendste bezetting van de groep: Fleetwood, John McVie, Christine McVie, Lindsey Buckingham en Stevie Nicks – is een van de bestverkochte albums aller tijden. Hoewel ze er nooit echt in slaagden dat succes te evenaren, bleef de band tijdens de drie decennia die volgden op onregelmatige basis toeren en platen opnemen, in verschillende samenstellingen.