Terug naar boven

Playlist Red Hot Chili Peppers

Onverwachte samenwerkingen en minder bekende nummers van de band die dit jaar voor de vijfde keer op Pinkpop staat.

  1. Was es ist Nina Hagen
  2. Hollywood Red Hot Chili Peppers
  3. Idiots rule Jane's Addiction
  4. Soul to squeeze Red Hot Chili Peppers
  5. Shut D fonk up Dr. John
  6. No. 1 da woman Tricky & John Frusciante
  7. Inertiatic esp The Mars Volta
  8. Cereal song The Bicycle Thief
  9. Frenzy Iggy Pop
  10. Stage John Frusciante
  11. The longest wave Red Hot Chili Peppers
  12. Eddie Red Hot Chili Peppers
lees meer
Op zondag 18 juni 2023 spelen de Red Hot Chili Peppers voor de vijfde keer op Pinkpop in Landgraaf. Naar aanleiding van deze langverwachte terugkeer een playlist met minder bekende nummers van de band en onverwachte samenwerkingen.

Was Es Ist - Nina Hagen (1983)
In 1983 waren de Chili Peppers nog maar net opgericht, toen bassist Flea en zanger Anthony Kiedis werd gevraagd om voor de plaat Angstlos van de Duitse zangeres Nina Hagen een nummer te schrijven. Was Es Ist heeft overduidelijk alle kenmerken van de vroege Red Hot Chili Peppers. Hagen zingt het nummer In het Duits, dat wel. Aanvankelijk zouden zij ook op het album te horen zijn, maar de verantwoordelijke producer vond de vier bandleden niet professioneel genoeg. Hoe dan ook, de bassist van dienst heeft keurig de demo nagespeeld, want - hoewel wat minder aggressief - de baspartij is moeilijk te onderscheiden Flea’s spel indertijd. De bewuste demo werd uitgebracht op verzamelaar Out In L.A. (1994).

Hollywood - Red Hot Chili Peppers (1985)
De nog jonge Peppers staken hun invloeden niet onder stoelen of banken. Op Freaky Styley (1985) hun tweede studioalbum, is in ietwat verhulde vorm een cover van The Meters terug te vinden. Het nummer, dat eigenlijk Africa heet, is passend omgedoopt tot Hollywood, de thuishaven van de band. De sessies voor dit album werden geproduceerd door Parliament-Funkadelic-leider George Clinton, die naast de funky zijde van de band ook hun psychedelische kant naar voren haalde.

Idiots Rule - Jane’s Addiction (1988)
(Hard)rockband Jane’s Addiction werd alom bewonderd door de leden van Chili Peppers. Op Nothing’s Shocking uit 1988 is Flea te horen op trompet, maar ook in latere jaren vindt er een flinke uitwisseling tussen bandleden plaats: gitarist Dave Navarro was medio jaren 90 enkele jaren de gitarist van de Peppers en omgekeerd waren zowel Flea als latere Peppersgitarist Josh Klinghoffer op zeker moment onderdeel van Jane’s Addiction.

Soul To Squeeze - Red Hot Chili Peppers (1991)
Na het overlijden van oorspronkelijke gitarist Hillel Slovak in 1988 nam de toen 18-jarige John Frusciante zijn plek in. Op Blood Sugar Sex Magik (1991) - tevens de eerste keer dat de band samenwerkte met producer Rick Rubin - drukte hij verder zijn stempel op de muziek van de Chili Peppers. De muziek werd melodieuzer en er waren ook invloeden uit bijvoorbeeld progrock te horen. Omdat de bandleden nog niet helemaal afscheid wilden nemen van hun energieke punk en funk-reputatie, vonden ze dat er niet teveel ballads op de plaat mochten. Zo kwam het dat het prachtige Soul To Squeeze niet op het album terecht kwam, en slechts als B-kantje werd uitgebracht.

Shut The Fonk Up - Dr. John (1994)
Zeker in hun beginjaren is de Californische band echt een funkband. Dat funk vele verschijningsvormen kent, valt op als we Dr. John van zijn funky kant horen. Hele andere koek dan de Peppers. Toch nodigde de artiest uit New Orleans Anthony Kiedis uit om een bijdrage te leveren op Shut The Fonk Up, die zo een brug sloeg tussen Los Angeles en New Orleans.

#1 Da Woman - Tricky (2001)
Net als Nina Hagen bijna 20 jaar eerder, gebruikte de Britse rapper en producer Tricky de Red Hot Chili Peppers om een ander geluid te creëren. Zijn briljante en duistere doorbraakplaat Maxinquaye (1995) was van grote invloed op de ontwikkeling van de triphop in het Verenigd Koninkrijk. Op Blowback (2001) slaat hij andere muzikale wegen in. Op #1 Da Woman zijn Flea en John Frusciante (die ook de voornaamste zangpartij voor zijn rekening neemt) te horen. Het karakteristieke Peppers-geluid, gecombineerd met Tricky’s haast stemloze raps is een vreemde eend tussen het andere werk van Tricky, maar een bijzondere samenwerking is het zeker.

Intertiatic ESP - The Mars Volta (2003)
Door gezamenlijke tournees en projecten ontstaat er een hechte band tussen de Peppers en The Mars Volta. Deze laatste band, voortkomend uit de harcoreband At The Drive-In, maakt snoeiharde progrock, waarin ook de punk- en latinachtergrond van de leden terug te horen is. Hun bejubelde album De-Loused In The Comatorium werd geproduceerd door vaste Chili Peppers-producer Rick Rubin en alle baspartijen kwamen voor rekening van Flea, die als sessiemuzikant hun net vertrokken bassist, Eva Gardner verving. Op latere albums van The Mars Volta en hun gitarist Omar Rodriguez-Lopez was ook John Frusciante geregeld te horen.

Cereal Song - The Bicycle Thief (2000)
Thelonious Monster-zanger Bob Forrest is van groot belang geweest voor de levens van de bandleden. Zowel John Frusciante en Anthony Kiedis kampten met heftige drugsverslavingen, maar mede dankzij ex-verslaafde Bob Forrest zijn zij afgekickt. Eenmaal clean kwam Frusciante in 1998 weer bij de band, waar hij in 1992 uit was vertrokken. Niet lang na de opnames speelde hij een gitaarsolo in bij The Bicycle Thief, een duoproject van Forrest en Josh Klinghoffer. In het aangrijpende Cereal Song vat Forrest zijn verslaving samen: ‘Heroin and cocaine [...] And what has it gotten me / Just some teeth I can't chew / My favorite cereal with’.

Frenzy - Iggy Pop (2023)
Van alle Peppers-leden heeft drummer Chad Smith altijd de grootste liefde voor hardrock gehad. Op zijn aandringen nam Ozzy Osbourne Ordinary Man (2019) op, maar ook andere rocksterren hebben hem graag achter het drumstel. Zo drumde hij op platen van Eddie Vedder en Elton John, maar ook popartiesten als Miley Cyrus en Charli XCX. Op Every Loser (2023) van Iggy Pop toont hij nog maar eens aan waarom hij zo’n gewilde rockdrummer is. Het album is tevens één van de laatste platen waarop de in 2022 overleden Foo Fighters-drummer Taylor Hawkins, een boezemvriend van Smith, te horen is.

Stage - John Frusciante (2014)
In 2009 kondigt John Frusciante voor de tweede keer aan dat hij de Peppers verlaat. Het leven als gitarist van een stadionrockband bevalt hem niet en hij wil ombelemmerd kunnen creëren. Hij duikt meer en meer in de elektronische muziek, wat uiteindelijk leidt tot drum & bass-platen als Maya (2020). Op Enclosure is een soort overgangsvorm te horen. Het is een combinatie van de melodische popliedjes uit zijn eerdere werk en het hardcore elektronische werk van later. Zoals eigenlijk al zijn werk is het vooral compromisloos. Met een eventueel publiek houdt hij geen rekening en dat is nou precies het aantrekkelijke eraan.

The Longest Wave - Red Hot Chili Peppers (2016)
Een opvolger voor Frusciante was snel gevonden. Tijdens de tournee van de band in 2007 was gitarist Josh Klinghoffer actief als tweede gitarist. Volstrekt logisch dus om hem een pasje naar voren te laten doen. Aangezien Klinghoffer een muzikant met uitstekende ideeën is, veranderde het bandgeluid aanzienlijk. Met name op het tweede album dat hij met de band opnam, het door Danger Mouse geproduceerde The Getaway, klinken de Peppers significant anders dan met Frusciante. Een niet door iedereen gewaardeerde, maar zeker frisse wind.

Eddie - Red Hot Chili Peppers (2022)
Toch mist Frusciante de muzikale band die hij met de andere leden heeft en besluit hij eind 2019 terug te keren bij de band. Dat betekent ook dat Klinghoffer, die de 10 jaar daarvoor in dienst was van de band, weer moet vertrekken. De band kent een ongekend productieve periode en brengt in 2022 liefst twee tot de nok toe gevulde albums uit. Return Of The Dream Canteen bevat een ode aan de in 2020 overleden gitarist Eddie Van Halen. Het nummer eindigt met een solo die niet zozeer qua stijl, maar des te meer qua intensiteit, doet denken aan de van geboorte Nederlandse gitarist.

Samenstelling en tekst: Jur Vermijs
Vormgeving: Judith de Rond