HANS DULFER

Hans Dulfer

Hans Dulfer is één van Nederlands bekendste en meest veelzijdige musici. Hij volgt nauwlettend de nieuwste trends, maar blijft altijd jazzmuzikant in hart en nieren. Jarenlang opereert hij als podiumdier pur sang en komt het maken van platen op het tweede plan. Als hij daar in de jaren negentig eindelijk ...
Volledige biografie...

Instrumenten

saxofoon

Overige muzikanten

Thijs Vermeulen   basgitaar
Jeroen van Iterson   elektronica, producer, toetsinstrumenten
Boris Vanderlek   saxofoon
Ishaq van Niel   basgitaar
Martin Zand-Scholten   basgitaar
Eric Barkman   contrabas
Ruben van Roon   draaitafels, drums
John Helder   rap
Hans Eijkenaar   drums
Egon Verhoeven   gitaar
Kino Haitsma   toetsinstrumenten
Meer resultaten... Minder resultaten

Genoemd in de biografie van

1959   Saskia Laroo
1960   Max Woiski Jr.
1965   Ahora Mazda
1967   Kees Hazevoet
1968   Harry Verbeke
1968   Willem Van Manen
1970   Arjen Gorter
1972   Bertus Borgers
1972   Boy Edgar
1973   Franky Douglas
1974   Glenn Gaddum sr.
1974   Group 1850
1976   Scope
1977   Jan Cees Tans
1978   Samba Salad
1979   Barrelhouse
1979   Spargo
1980   Attie Bauw
1981   Candy Dulfer
1982   Hanyo van Oosterom
1986   De Gigantjes
1987   Sjako!
1988   B.G.K.
1989   Lesley Joseph
1989   Loveslug
1990   Henny Vrienten
1990   Loveslug
1991   Dina Medina
1991   Lucas van Merwijk
1991   Robert Curiel
1992   Bmaster
1992   Kid Dynamite
1992   Maximum Bob
1992   Robby Valentine
1992   The Rumble Cats
1993   Hans Eijkenaar
1993   Hans van den Hurk
1994   Seven Eleven
1995   De Nazaten
1996   Denise Jannah
1996   Horn Of Plenty
1997   Jeroen van Iterson
1997   Project 2000
1998   The Shavers
1999   Kane
1999   Lilian Vieira
2001   Ronald Snijders
2003   Juicebox
2003   Rob Gaasterland
2003   Seven Eleven
2004   Gerard Joling
2006   Jules Deelder
2008   Phaedra Kwant
2012   Jules Deelder
2012   Ties Mellema
Meer resultaten... Minder resultaten

Concerten & Festivals

i.s.m. Podiuminfo / Festivalinfo

15-12-23, ECI Cultuurfabriek, Roermond
3-3-24, TivoliVredenburg, Utrecht

Biografie Hans Dulfer

Hans Dulfer is één van Nederlands bekendste en meest veelzijdige musici. Hij volgt nauwlettend de nieuwste trends, maar blijft altijd jazzmuzikant in hart en nieren. Jarenlang opereert hij als podiumdier pur sang en komt het maken van platen op het tweede plan. Als hij daar in de jaren negentig eindelijk serieus werk van maakt volgt grootschaliger succes in Nederland en zelfs een sterstatus in Japan.

In bezetting van

Clous van Mechelen Combo   saxofoon
De Perikels   saxofoon
Future Groove Express   saxofoon
Reflud   saxofoon
Tough Tenors   saxofoon

1940 - 1968

Opgroeiend in Amsterdam-West, raakt Hans Dulfer (Amsterdam, 28 mei 1940) als tiener geïnteresseerd in jazz-muziek. Hij leert zichzelf saxofoon spelen en speelt vanaf 1957 in de big band van Theo Deken. In 1958 voegt hij zich bij het Clous van Mechelen Combo, in 1961 is hij lid van het Metropolitain Quintet. Halverwege de jaren zestig speelt hij met Willem Breuker en is hij lid van de Big Ballad Boogie Blues Beat Bounce Band. Dulfer speelt ook free-jazz met Peter Snoei. Inmiddels is hij dan uitgegroeid tot één van de meest markante figuren die de Nederlandse jazzwereld rijk is.

Clous van Mechelen Combo

1968 - 1972

Van 1968 tot 1969 leidt Dulfer de band Heavy Soul Inc. met Willem van Manen (trombone), Maarten van Regteren Altena (bas) en Han Bennink(slagwerk). Hij start in september 1968 met de serie Jazz in Paradiso. In 1969 wint Dulfer de Wessel Ilcken-prijs. Dulfers interesse in popmuziek leidt tot samenwerking met popgroepen als Groep 1850 en Barrelhouse. Samen met Jan Akkerman maakt Dulfer de plaat The Morning After The Third in 1970, gevolgd door de soloplaten Candy Clouds en El Saxofon. Hij wordt daarbij onder meer begeleid door de latinmuzikanten van Ritmo Natural.

Barrelhouse Group 1850 Jan Akkerman Ritmo Natural

1975 - 1981

In deze periode treedt Dulfer op met De Perikels, waarin Rinus Groeneveld en een aantal ex-leden van de Amsterdamse funkband Solat meespelen: Mr. Slim (steeldrums, percussie), Frank Douglas (gitaar), Glenn Gaddum sr. (piano, clavinet), Eddie Veldman (drums, zang), Mitchell Callender (bas, zang), Koko Kowsolea (conga's), Glenn van Windt (timbales), Lilian Jackson (zang), Peggy Larson (zang) en Mildred Douglas (zang). Daarnaast is Dulfer bestuurslid bij het Bimhuis, adviseur van het North Sea Jazz Festival, en schrijft hij columns voor de OOR. Hij helpt Herman Brood in 1978 met zijn Cha Cha-project, en speelt weer geregeld met Barrelhouse. Het boek Jazz In China, dat in 1980 verschijnt, bevat stukken die Dulfer door de jaren heen voor verschillende bladen heeft geschreven. Nadat hij met de Perikels op het Varagram-label het album I Didn't Ask maakt ontbindt hij in 1981 de groep.

De Perikels Herman Brood

1982 - 1987

Dulfer gaat zich toeleggen op het maken van elektrische freefunk met zijn nieuwe formatie Reflud (Dulfer omgekeerd) met o.a. Thijs Vermeulen op basgitaar. Ondanks de vele bezettingswisselingen bouwt de groep een uitstekende live-reputatie op. In 1983 staat Dulfer samen met Herman Brood op het North Sea Jazz Festival en speelt hij als gastmuzikant mee met de avantgarde-formaties Kiem en Nine Tobs. In 1985 werkt Dulfer met Peter te Bos van Claw Boys Claw aan een bluesproject. Een groot deel van de band Sjako! vormt een tijdje zijn begeleidingsband.

Claw Boys Claw Herman Brood Kiem Peter te Bos Reflud Sjako! Thijs Vermeulen

1989 - 1993

Terwijl dochter Candy steeds beroemder wordt met mainstream pop-jazz, gaat de interesse van Dulfer sr. uit naar speed- en thrashmetal. In 1990 wordt hij aangesteld als directeur van de Paradiso, een functie die hij na een jaar wegens ruzie weer opgeeft. In 1990 begint Dulfer een nieuwe formatie: Tough Tenors. Voor de VPRO presenteert hij achtereenvolgens de radioprogramma's Streetbeats en Hothouse. De saxofonist presenteert in 1992 samen met het Surinam Music Ensemble onder leiding van Eddie Veldman de Kid Dynamite Suite, een ode aan de legendarische Surinaamse tenorsaxofonist Kid Dynamite. In 1993 ontvangt hij de North Sea Jazz Bird Award, waarna hij besluit een andere richting in te slaan.

Candy Dulfer Kid Dynamite Tough Tenors

1994

Dulfer maakt een dansplaat getiteld Big Boy. Deze levert hem een hit op met de single Streetbeats, ook wordt hij wereldberoemd in Japan. Naar aanleiding van het Japanse succes maakt Dulfer speciaal voor de Japanse markt Hyperbeat, wat zijn sterstatus daar nog eens onderstreept. De plaat wordt in Japan de best verkopende instrumentale plaat van het jaar. In Japan ontvangt hij een Golden Disc Award.

1995

Het album Express Delayed (1978) samen met organist Herbert Noord verschijnt op cd. Dulfer gaat voor het eerst op tournee door Japan.

Herbert Noord

1996

Het album Dig! Ligt in de lijn van Big Boy. Dulfer maakt bij de gelijknamige single zelfs een videoclip. Het album is wederom een succes in diverse Europese landen en met name Japan. Dulfer gaat voor de tweede maal op tournee in het Verre Oosten en speelt in Europa ondermeer tijdens het Deense festival Roskilde.

1998

Het nieuwe album Skin Deep! kent ook big band- en drum'n'bass-invloeden. Ook dit album is redelijk succesvol. Dulfer blijft radioprogramma's presenteren voor de VPRO en is nog steeds bijna elke woensdag te zien in jazzcafé Alto te Amsterdam met zijn jazzcombo. Deze optredens laten zien dat Dulfer zijn wortels absoluut niet is vergeten. Voor de Japanse markt wordt de compilatie The Greatest samengesteld.

1999

Hans Dulfer is wederom succesvol op tournee in Japan. Een gepland optreden in China gaat door plotselinge politieke spanningen rond de Kosovo-crisis op het laatste moment niet door. Opnamen van een concert in Club Quatro te Tokyo uit 1998 verschijnen op de cd Papa's Got A Brand New Sax. Een nummer van Dulfer is te horen op soundtrack van de Nederlandse speelfilm The Delivery.

2000

Dulfer viert zijn zestigste verjaardag in Paradiso. Naast zijn eigen band spelen o.a. ook zijn dochter Candy en Saskia Laroo. In december lukt het Dulfer als eerste Nederlandse muzikant geld te ontvangen van 'naburige rechten' die in Japan zijn verdiend. El Saxofon Part II is het laatste album voor EMI.

Candy Dulfer Saskia Laroo

2001

Dulfer acteert in twee korte Nederlandse TV-films die in juni worden uitgezonden: The Sound Of Drumming en I Don't Believe (waarin hij de rol van corrupte manager speelt). In juli sluit Dulfer North Sea Jazz af. Samen met dochter Candy neemt Dulfer een cd op die aan het begin van 2002 in Japan verschijnt.

2002

Hans Dulfer wordt koninklijk onderscheiden tot Ridder in de Orde van de Nederlandse Leeuw. In juli en augustus staat de saxofonist op het JVC Madarao festival in Japan. De wereldtournee brengt hem tevens in Vietnam (eind september/begin oktober), de Verenigde Staten (midden oktober) en China (eind oktober). Dulfer/Dulfer, het allereerste duo-album van Hans en Candy Dulfer, verschijnt op 21 september in Japan. Enkele weken later wordt het album wereldwijd uitgebracht. Vader en dochter doen in december enkele optredens in Japanse Blue Note clubs.

2003

Het album Scissors' komt voort uit de samenwerking met danceproducer HandieMan Maurice. Organisatie SENA (beheerder van de 'naburige rechten') maakt bekend dat Hans Dulfer de afgelopen 10 jaar de meest op buitenlandse radio en televisie gedraaide Nederlandse musicus is.

HandieMan maurice

2004

Hans Dulfer levert een bijdrage aan What A Difference A Day Makes, een muzikaal project van Unicef waarbij een groot aantal Nederlandse artiesten en acteurs nummers uit het repertoire van het American Songbook zingt. Van elke verkochte cd gaat € 6,50 naar een Unicef-project. Op de cd speelt Dulfer het nummer Old Folks en begeleidt hiij zanger Gerard Joling. Met zijn band doet Hans Dulfer in september een afterparty na het optreden van de Amerikaanse saxofonist Pharoah Sanders in Zoetermeer. De band bestaat naast Dulder uit DJ Kikke (Ruben van Roon, drummer in o.a. Jazzmeteors), Eric Barkman (bas) en rapper MC Helder (John Helder uit Gung Ho).

Gung Ho Jazzmeteors

2006

Dulfer is onderdeel van het programma tijdens Jazz à Carthage in Tunesië, dat plaatsvindt in Tunis van 12 tot en met 22 april. Hij speelt daar op 19 april samen met Joseph Bowie (Defunkt) en wordt daarbij begeleid door pianist Bas van Lier, bassist Barkman en drummer Erik Kooger. Het album 70 Minutes Of Live Music verschijnt niet op cd, maar als USB-stick.

2013

Tijdens zijn optreden in P60 te Amstelveen op 15 februari krijgt Hans Dulfer uit handen van bevriende acteur Pierre Bokma en dochter Candy een platina plaat voor zijn album Big Boy uit 1994. Van de verschillende versies van de cd zijn in totaal ruim 65.000 exemplaren verkocht.

2014 - 2015

Dulfer verzorgt nog vele optredens. Iedere woensdagavond speelt hij in The Bulldog Palace, de beroemde coffeeshop op het Leidseplein in Amsterdam. Zijn 75ste verjaardag viert hij op 28 mei 2015 in De Melkweg. Er zijn optredens van onder meer dochter Candy, de Kiers & De Vries Band van Wouter Kiers en Ruud de Vries (voor het eerst sinds tien jaar), Nippy Noya, Boris van der Lek, Rinus Groeneveld, Benjamin Herman, Saskia Laroo, Jules Deelder en Suzanne Alt. Tijdens deze avond krijgt de saxofonist namens het gemeentebestuur van Amsterdam de Andreaspenning uitgereikt. Dulfer wordt op 6 september in de gelegenheid gesteld om een eigen programmaonderdeel samen te stellen op de derde editie van het Amsterdam Jazz Festival in de Amsterdam ArenA. Naast Candy Dulfer, New Cool Collective en de Deeldeliers van Jules Deelder nodigt hij ook de 81 jaar oude saxofonist en vibrafonist Manu Dibango uit Kameroen uit. Beide saxofonisten spelen gezamenlijk Dibango’s hit Soul Makossa uit 1972. De muzikant speelt op 1 oktober samen met Candy Dulfer en trompettist Rob van de Wouw op de jubileumavond van het veertigjarige Bimhuis. Zijn band bestaat uit Jerome Hol (gitaar), Eric Barkman (bas) en Cyril Directie (drums). Dulfer speelt in oktober ook een paar keer mee tijdens de optredens van Candy Dulfer in Japan.

Candy Dulfer Saskia Laroo

2016

Op 28 januari vindt in De Melkweg de presentatie plaats van het boek Hans Dulfer: The Story Of My Life, Young & Foolish. De biografie is geschreven door Nathalie Lans en vormgegeven door Eva Winkelman. Lans is naast eigenaar van een communicatiebureau en ook een van de bestuursleden van Jazzpodium Waterweg in Schiedam. De saxofonist tourt verder door Nederland met Dulferjazz. Tussendoor stelt hij zijn radioprogramma Front Runnin’ samen dat hij sinds januari 2013 iedere dinsdag presenteert op de Concertzender.

Foto's Hans Dulfer

Audio/Video Hans Dulfer

Video Hans Dulfer