JOE VANENKHUIZEN

Pseudoniemen

Joe Van Enkhuizen

Joe Vanenkhuizen

Joop van Enkhuizen (Wormerveer, 24 juni 1939) heeft zichzelf verschillende malen opnieuw uitgevonden. Hij begint als een middengewicht boptenorist die geleidelijk onder de invloed van John Coltrane raakt. Vanaf begin jaren tachtig maakt hij een grootse comeback met een serie platen met vermaarde Amerikanen. In 2000 besluit hij echter, gedesillusioneerd ...
Volledige biografie...

Instrumenten

accordeon, tenorsaxofoon

Genoemd in de biografie van

1965   Arnold Dooyeweerd
1987   Robert Jan Vermeulen

Biografie Joe Vanenkhuizen

Joop van Enkhuizen (Wormerveer, 24 juni 1939) heeft zichzelf verschillende malen opnieuw uitgevonden. Hij begint als een middengewicht boptenorist die geleidelijk onder de invloed van John Coltrane raakt. Vanaf begin jaren tachtig maakt hij een grootse comeback met een serie platen met vermaarde Amerikanen. In 2000 besluit hij echter, gedesillusioneerd door de volgens hem weinig originele Europese jazz-scene, zich te concentreren op de driekwartsmaat en de accordeon.

1949 - 1959

Hij krijgt als jongen van tien een knoppenaccordeon en heeft gedurende drie jaar les op het instrument. Zodra hij naar jazz begint te luisteren, wil hij overstappen op de saxofoon. Dat wordt eerst een alt van een plaatselijk harmonieorkest en een jaar later een eigen tenor. Hij leert zichzelf erop spelen in het kielzog van Hank Mobley, Sonny Rollins en anderen, en begint al snel te schnabbelen in Noord-Holland.

1960 - 1965

Van Enkhuizen werkt als beroepsmuzikant in Frankrijk voor de Amerikaanse militairen, waar hij voor het eerst een plaat van Coltrane hoort. Die laat een diepe indruk achter; overdag bestudeert hij diens LP's, 's avonds horen zijn begeleiders daar de resultaten van. Eenmaal terug in Nederland wint hij met een kwartet het Loosdrecht Jazz Concours 1965. Hij is niet in staat daar de vruchten van te plukken, aangezien op datzelfde moment de publieke belangstelling voor zijn muziek drastisch vermindert door de opkomst van de popmuziek enerzijds en de tumultueuze entree van de freejazz anderzijds.

1966 - 1982

Terug in Noord-Holland verdient hij zijn brood als antiekhandelaar en uitbater van eerst een koffiehuis en later een dancing. De zaken gaan niet slecht, maar van spelen komt steeds minder terecht. Hij vindt in de omgeving geen publiek en vrijwel geen muzikanten. De saxofoon gaat in de koffer en komt er jarenlang niet uit.

1983 - 1999

De saxofonist krijgt een telefoontje; een paar lokale muzikanten vragen of hij in hun bandje komt spelen. De betreffende band vindt hij weinig interessant, maar als hij zijn instrument weer warmblaast, is er voorlopig geen weg terug; hij móet weer gaan spelen. Om zijn comeback niet onopgemerkt te laten voorbijgaan, verandert hij zijn naam in Joe Van Enkhuizen (later Joe Vanenkhuizen) en omringt hij zich op de podia en vooral in de platenstudio met topmuzikanten uit binnen- en buitenland. Hij maakt platen met Amerikaanse sterren, onder wie pianist Benny Green en bassist Major Holley. Ook gerenommeerde emigranten zoals bassist John Clayton en pianist Horace Parlan weet hij naar de studio te halen. Tekenend voor zijn doortastende aanpak is, dat hij in 1986 simpelweg de ritmesectie vraagt van een van zijn favoriete platen: Doin' Allright van Dexter Gordon, uit 1961. Op Joe Meets The Rhythm Section is hij derhalve te horen met Horace Parlan, bassist Rufus Reid (vervanger van de inmiddels overleden George Tucker) en drummer Al Harewood. Dit blijft niet onopgemerkt in The Penguin Guide To Jazz On CD. De recensent oordeelt: 'He has a great sound and plenty of élan - southern-styled tenor, full of bullish good humour, homeboy swing and a bearhug tenderness on the slow ones. He is, though, from Holland.'

2000 - 2011

Van Enkhuizen raakt gedesillusioneerd door de jazz - Europese musici spelen te veel de Amerikanen na, vindt hij - en door het spelen in clubs en op festivals. Leuren om speelbeurten, lange reizen, rumoerig publiek; het hoeft niet meer voor hem. De gevolgen: hij stopt geheel met optreden en keert terug naar zijn eerste instrument, de accordeon. Ook concentreert hij zich op de driekwartsmaat. Vrijwel moeiteloos weet hij zijn improvisatorische kwaliteiten over te dragen naar de accordeon, die hij soms met een Piazzolla-achtige zwier bespeelt. Hij bestookt zijn netwerk met e-mails in de trant van: 'Om je authentiek te tonen, is je oorsprong relevant, geleende jazz gedijt niet, daarmee blijf je 'n figurant.' Desgevraagd laat hij weten: 'Mijn concept is uitsluitend te horen op CD en YouTube.' Hij schrijft zijn artiestennaam tegenwoordig als Joe Vanenkhuizen.

Foto's Joe Vanenkhuizen

Audio/Video Joe Vanenkhuizen