THE RAMBLERS

The Ramblers

The Ramblers zijn in de jaren dertig, veertig en vijftig van de twintigste eeuw het populairste jazz- en dansorkest van Nederland en omstreken. Onder leiding van Theo Uden Masman worden in de loop der decennia honderden grammofoonplaten gemaakt. De opnamen met de Amerikaanse topmusici Coleman Hawkins en Benny Carter uit ...
Volledige biografie...

Bezetting

Jacques Schols   basgitaar
Marcel Thielemans   trombone, zang
Theo Uden Masman   dirigent
Jack Bulterman   arrangeur, dirigent
Kees Kranenburg sr.   drums

Overige muzikanten

Sem Nijveen   trompet, viool
Tinus Bruijn   saxofoon
Kees Bruijn   saxofoon
Sal Doof   saxofoon
Ferry Barendse   trompet
Fred van Ingen   saxofoon
Pierre Wijnnobel   arrangeur, basgitaar, trombone
Jany Bron   zang
Cees Kranenburg   drums
Meer resultaten... Minder resultaten

Genoemd in de biografie van

1908   Jack Bess
1921   Lex van Spall
1930   Annie de Reuver
1935   Jack Bulterman
1936   Johnny and Jones
1937   Sem Nijveen
1946   Sonja Oosterman
1947   Ger van Leeuwen
1947   Jerry van Rooyen
1952   Les Deux Jeateux
1952   Tonny Eyk
1955   Ack van Rooyen
1956   Ado Broodboom
1956   John Woodhouse
1956   Toon van Vliet
1958   Stella
1960   Cees Smal
1963   The Jumping Jewels
1964   Trea Dobbs
1966   Gerrit den Braber
1968   Bart van Lier
1969   Cees Kranenburg
1978   Piet Noordijk
1982   Chris Dekker
1993   Allard Buwalda
1997   Jacques Schols
2006   Trespassers W
2009   Black Market Audio
Meer resultaten... Minder resultaten

Biografie The Ramblers

The Ramblers zijn in de jaren dertig, veertig en vijftig van de twintigste eeuw het populairste jazz- en dansorkest van Nederland en omstreken. Onder leiding van Theo Uden Masman worden in de loop der decennia honderden grammofoonplaten gemaakt. De opnamen met de Amerikaanse topmusici Coleman Hawkins en Benny Carter uit 1935 en 1937 zijn daarbij muzikale hoogtepunten. Ook is de band in tal van films te zien en te horen. Verder verzorgen The Ramblers vanaf 1928 meer dan tweeduizend radio-uitzendingen, voornamelijk voor de VARA. Begin jaren zestig is het Ramblers-tijdperk voorbij; het orkest wordt verdrongen door de teenager-muziek. Maar onder de naam VARA-Dansorkest spelen de meeste musici onder leiding van pianist Charlie Nederpelt nog ruim twintig jaar door. Theo Uden Masman is dan al in januari 1965 overleden.

1926

Het Haagse beroepsorkest de Resonance Seven onder de gezamenlijke leiding van trompettist Willem Burbach en saxofonist Jan Gluhoff wordt wegens interne onenigheid medio 1926 ontbonden. Uit de kern van deze band ontstaan The Original Ramblers met als muzikaal leider Jan Gluhoff. Pianist Theo Uden Masman wordt zakelijk leider en is tevens de bedenker van de nieuwe orkestnaam. De eerste repetities van The Original Ramblers vinden plaats in augustus 1926 in een bovenzaal van het Scheveningse Circusgebouw. De samenstelling is: Louis de Vries (trompet), Gerard Spruyt (trombone), Jan Gluhoff (klarinet, altsaxofoon, leider), Theo Uden Masman (piano), Jacques Pet (banjo), Jack de Vries (sousafoon), Kees Kranenburg (drums). Het eerste engagement loopt van 1 september tot en met 20 november 1926 in cabaret-dansant La Gaité in het Amsterdamse Tuschinski Theater. Het contract is waarschijnlijk enkele maanden eerder gesloten met de Resonance Seven, die dus niet meer bestaan. Zakelijk leider Theo Uden Masman heeft, vermoedelijk met hulp van zijn vroegere klasgenoot Willy Tuschinski, geregeld dat het engagement op naam komt te staan van de Ramblers. Het gevolg is dat op 30 oktober en 20 november 1926 in de Nederlandse dagbladen advertenties verschijnen met de vermelding: 'The Ramblers, the Hottest Syncopators of Holland.' Na het Amsterdamse Ramblers-debuut volgt een engagement van 21 november tot en met december 1926 in het cabaret-dansant van het Rotterdamse Tuschinski Theater. Dan ontstaan er opnieuw interne spanningen, en door ingrijpen van Abraham Tuschinski zelf worden muzikaal leider Jan Gluhoff en de gebroeders Louis en Jack de Vries uit de band verwijderd, en twee nieuwe krachten aangenomen.

1927 - 1929

Met de nieuwe orkestleden wordt begin 1927 gerepeteerd en in maart 1927 zijn de Original Ramblers weer te horen in cabaret-dansant La Gaité in het Rotterdamse Tuschinski. Masman heeft inmiddels ook de muzikale leiding van de band overgenomen. De samenstelling is nu: Eddy Meenk (trompet, altsaxofoon), Gerard Spruyt (trombone, tenorsaxofoon), de Belg Jean Wéry (klarinet, alt- & baritonsaxofoon), Theo Uden Masman (leider, piano, arrangementen), Jacques Pet (banjo), Kees Kranenburg (drums). Zondagochtend 1 april 1927 vertrekken de Original Ramblers per trein van Rotterdam naar variététheater & dancing Alkazar aan de Reeperbahn in Hamburg. Het engagement loopt tot eind augustus 1927. Vanaf 1 september zijn de Original Ramblers terug in het Rotterdamse La Gaité, tot april 1928. Daarna is de band weer te horen in het Amsterdamse La Gaité, van mei tot september 1928. Tevens worden er 22 radio-uitzendingen verzorgd voor de AVRO. Gedurende deze periode vinden in Amsterdam de Olympische Spelen plaats. De band oogst vooral bij de Amerikaanse en Engelse bezoekers groot succes met de in Red Nichols-stijl vertolkte nummers. Masman heeft in de voorafgaande weken enkele nummers van Red Nichols-platen gekopieerd en zelf ook een paar arrangementen gemaakt in de stijl van deze Amerikaanse kornettist en leider van zijn Five Pennies. In oktober 1928 spelen de Ramblers in dancing Die Jungmühle in Düsseldorf. Na terugkeer in Nederland verlaat Jean Wéry de band; hij wordt vervangen door Wim Poppink en Maurits Dreese. De maand november 1928 wordt doorgebracht met repetities omdat de uitbreiding en nieuwe aanpak nogal wat werk verschaft. Een van de nieuwigheden is een zangtrio. De vocale prestaties van het trio Eddy Meenk, Wim Poppink en Maurits Dreese blijken een grote attractie te zijn. In december 1928 zijn de Ramblers weer terug in La Gaité in Amsterdam. Daar begeleiden ze van 6 tot en met 9 december de eerste van vele beroemde gastsolisten. Het is de dan befaamde 'whispering baritone' Jack Smith. De Amerikaanse zanger is zo enthousiast over zijn samenwerking met de Ramblers dat hij een aanbevelingsbrief schrijft aan de directie van de Duitse Electrola/His Master's Voice-vestiging in Berlijn. Jack Smith zegt in zijn brief dat grammofoonplaten van de Ramblers in Nederland goed verkocht zullen worden. De gevolgen van de aanbeveling zullen niet uitblijven. Maar het is de Duitse firma Odeon die als eerste met een opnameteam naar Nederland komt om de klanken van de Ramblers op de plaat vast te leggen. Op 3 juli 1929 worden de Ramblers, met instrumenten en al, per vrachtauto van Rotterdam naar Amsterdam vervoerd. Daar staat in het Muzieklyceum een transportabel opname-apparaat van platenmaatschappij Odeon gereed. Voor het eerst worden enkele platen gemaakt van een geheel uit Nederlandse musici bestaand modern dansorkest. In de zomer van 1929 speelt de band vanaf 28 juni in de foyer en het Palais de Danse van het Scheveningse Kurhaus. In augustus krijgen de Ramblers onverwacht bezoek van de beroemde Amerikaanse bassaxofonist Adrian Rollini. Hij speelt zelfs een uurtje met de band mee. Daarna volgt in oktober 1929 de tweede plaatsessie in Den Haag. Ditmaal voor de in Berlijn gevestigde vertegenwoordiging van het Engelse platenmerk His Master's Voice, dankzij de aanbeveling van Jack Smith. Op 1 december 1929 openen de Ramblers in het Central Theater Casino in Leipzig en verblijven daar vijf maanden. Er volgen tien vrije dagen voor de musici, waarna de band via Berlijn en Lübeck naar Denemarken vertrekt.

1930 - 1931

De Ramblers openen op 10 mei 1930 in de Arena-dancing in het Kopenhaagse uitgaanscentrum Tivoli. Daarna spelen zij twee weken in het noordelijker gelegen Aalborg. Dan volgt in oktober en november 1930 een engagement in de Hamburgse dancing Boccaccio. Van december 1930 tot en met januari 1931 is de band door enkele problemen niet actief. Maurits Dreese heeft intussen besloten zijn muzikale loopbaan te beëindigen. Hij wordt vervangen door de Belgische saxofonist en violist André Vanderouderaa. In februari en maart 1931 is er een engagement in Haus Siegler te Hamburg. Inmiddels heeft ook trompettist Eddy Meenk het orkest verlaten. Zijn vervanger is Henk Hinrichs. Na een maand in Amsterdam vertrekt de band in mei 1931 naar dancing Metropol in Zürich. Drummer Kees Kranenburg wordt ziek en tijdelijk vervangen door een onbekend gebleven buitenlandse drummer. In mei 1931 maakt het Engelse label Edison Bell opnamen van de Ramblers. Het betreft voornamelijk Duitse schlagers; de platen zijn zeer zeldzaam en voor zover bekend nooit heruitgebracht op LP of CD. Volgens een krantenbericht uit die tijd worden in totaal 14 platen gemaakt. Iedere titel is twee maal opgenomen en zowel op groot (25 cm) als klein (20 cm) formaat grammofoonplaat uitgebracht. Enkele of alle opnamen zijn ook verschenen op het platenmerk EpaCord, maar zonder de naam van het orkest. Vanaf 3 september 1931 werken de Ramblers in Casino Cecil in het Zwitserse Lugano, en in oktober is de band weer terug in Amsterdam. Met ingang van die maand wordt het tienjarig bestaan gevierd van het Amsterdamse Tuschinski Theater. Ter gelegenheid van het jubileum wordt een orkest van 25 man samengesteld uit de Ramblers en het Tuschinski-Orkest, het geheel onder leiding van Tuschinski-dirigent Max Tak.

Max Tak

1932 - 1933

In maart 1932 zijn de Ramblers in dancing Fantasio in de Zwitserse stad Biel. Kees Kranenburg is weer geheel hersteld. Daarna volgt weer een engagement in Casino Cecil te Lugano. Terug in Nederland speelt het orkest tien dagen in het Haagse café Centraal. Tijdens dit engagement, zonder een rumoerige dansende menigte, wordt de grondslag gelegd voor het idee van een showband. In de zomer van 1932 werken de Ramblers in de tuin van Hotel Hamdorff in Laren (N.H.). In augustus wordt trompettist Henk Hinrichs wegens ziekte tijdelijk vervangen door Eddy Meenk. De volgende maanden brengt het orkest een non-stop show van een half uur in verschillende bioscooptheaters. In november 1932 vertrekken de Ramblers per boot vanuit het Belgische Oostende via Dover naar Londen om bij platenmaatschappij Decca te debuteren. Voor deze gelegheid wordt de band uitgebreid met twee amateur-musici, altsaxofonist Jack Demenint en bassist Dick Hilarius. Ook Henk Hinrichs is weer aanwezig. De tweede dag van de opnamen moet de weer onwel geworden Hinrichs worden vervangen door de Engelse trompettist Sid Buckman. Na terugkeer in Nederland werkt de band drie maanden in het Zuid-Hollandsch Koffiehuis in Den Haag en daarna in mei 1933 in het Haagse West End Theater. Eddy Meenk wordt vervangen door trompettist Sem Dasberg. Op 21 mei 1933 vertrekken de Ramblers voor de tweede keer naar Londen. Als arrangeur is ditmaal Klaas van Beeck aangetrokken. Dick Hilarius, trompettist Jules Hagenaar en klarinettist/saxofonist Rinus van Zelm worden aan de band toegevoegd. André Vanderouderaa neemt de vioolsolo Ragging the Fiddle op. Ook worden twee opnamen van de Nederlandse zangeres Gaby Ehrhardt gemaakt met begeleiding van een kleine Ramblers-combinatie. Na het tweede Londense avontuur zijn de Ramblers van 27 mei tot eind augustus 1933 weer actief in de tuin van Hotel Hamdorff. Het engagement wordt enkele dagen onderbroken omdat de band, met toestemming van Hamdorff-directeur Buurke, het beroemde Amerikaanse zangtrio de Boswell Sisters gaat begeleiden in het Scheveningse Kurhaus. De optredens vinden plaats op 18 en 19 juli 1933. Enkele nummers van het eerste concert worden op de snijplaat vastgelegd en zijn bewaard gebleven. Tegen het eind van het Hamdorff-engagement verlaat Gerard Spruyt de band. Hij wordt op 27 augustus 1933 opgevolgd door de Belgische trombonist en zanger Marcel Thielemans. Verder wordt de band uitgebreid tot tien man, onder wie Joop Huisman alias Jack Hollis (kl, as). De andere nieuwe orkestleden zijn David van Weezel (trompet) en Jaap Meyer (contrabas, sousafoon). Van 1 tot 16 september 1933 debuteren de Ramblers in hun nieuwe samenstelling in het Rembrandt-Theater te Utrecht. Daarna is de band van 18 september tot eind november 1933 werkzaam in het Amsterdamse Carlton Hotel. Van 9 tot en met 12 november 1933 treedt in Carlton ook Louis Armstrong met een begeleidingsorkest op. In augustus en november 1933 maakt de band in Hilversum zijn eerste opnamen voor de Hollandsche Decca-distributie. In december 1933 zijn de Ramblers weer in het Haagse West End Theater. Gedurende dezelfde maand worden opnamen gemaakt met de Tilburgse zanger en muziekhandelaar August de Laat. De Ramblers zullen vanaf nu geregeld functioneren als begeleidingsorkest voor binnen- en buitenlandse vocalisten en instrumentale solisten.

1934

In januari en februari 1934 werken de Ramblers in de Haagse dancing Tabaris, zonder bassist Jaap Meyer. Ook trompettist David van Weezel verlaat eind februari 1934 het orkest. De resterende bandleden maken in maart en april 1934 een tournee door Nederland. In maart geven de Ramblers concerten in respectievelijk dancing Het Gulden Vlies in Alkmaar en het Casino te Den Helder. Ook worden weer twee Decca-platen gemaakt. Klaas van Beeck, de arrangeur van de op te nemen nummers, vervangt tijdens de sessie Masman als pianist. Van 12 mei tot en met augustus 1934 werken de Ramblers hun derde zomer-engagement af in de tuin van het Larense Hotel Hamdorff. Inmiddels heeft de Nederlandse Decca-maatschappij de Casino-zaal van Hamdorff als studio in gebruik genomen. Hier maakt de band in augustus opnamen. In Eindhoven voltooien de Ramblers hun medewerking aan het synchroniseren van alweer de derde film die ze voor de firma Philips maken. Ditmaal betreft het een tekenfilm van de Hongaar George Pál. Van 7 september tot eind november 1934 spelen de Ramblers in het Haagse Hotel Centraal. Op 1 december reist de band naar Zwitserland voor een veertiendaags engagement in het Casino van Bern. Op 19 december 1934 vertrekken de Ramblers weer richting Nederland; van 22 tot en met 30 december treden zij op in de Harmonie te Groningen.

1935

In januari en februari 1935 spelen de Ramblers in de Rotterdamse dancing Pschorr. Op 4 januari 1935 is het orkest van Jack Hylton in Nederland aangekomen om enkele van zijn befaamde shows te geven. De stersolist van het Britse gezelschap is de befaamde Amerikaanse tenorsaxofonist Coleman Hawkins. Na de optredens in Nederland vertrekt het Hylton-orkest op 23 januari 1935 naar Duitsland voor een achtdaagse tournee. Coleman Hawkins wordt vanwege zijn huidskleur echter niet toegelaten in nazi-Duitsland. Theo Uden Masman weet Hawkins over te halen om enkele grammofoonplaten met de Ramblers te maken. Bovendien weet Masman te regelen dat de tijdelijk werkloze Hawkins van 8 tot en met 15 februari in Pschorr als gastsolist met de Ramblers meespeelt. Deze unieke combinatie is ook op 12 februari 1935 te horen tijdens een radio-uitzending, waarvan een gedeelte bewaard is gebleven op snijplaten. Na het Pschorr-avontuur maakt de band een tournee door de noordelijke provincies, onder meer een week in Bad Boekelo met als gast zangeres Annie de Reuver. Vanaf 1 mei 1935 volgt een engagement in de Wintertuin van Frigge in Groningen. Tijdens het bezoek aan Groningen maakt Jack Bulterman als tweede trompettist en accordeonist zijn debuut bij de Ramblers. Al spoedig ontpopt hij zich als een toonaangevende Nederlandse arrangeur en componist. Op 1 juni 1935 begint het vierde zomer-engagement van het orkest in de tuin van Hamdorff. In deze periode wordt weer een serie plaatopnamen gemaakt met bekende stersolisten, zoals Coleman Hawkins en de Boswell Sisters. Op 13 augustus 1935 begeleiden de Ramblers een befaamde ex-Rambler van het eerste uur, trompettist Louis de Vries. Het worden diens laatste plaatopnamen, want later in het jaar komt hij bij een auto-ongeluk om het leven. Het tweede bezoek van de Boswell Sisters aan Nederland vindt plaats van 19 tot 29 augustus 1935. Martha, Connie en Vet Boswell zijn via Engeland en Schotland naar Scheveningen gekomen en logeren tijdens hun bezoek in het Kurhaus. In totaal zullen ze drie concerten geven, waarvan er twee worden begeleid door de Ramblers. De overige dagen nemen de dames vakantie en maken zij enkele dagtochten, onder meer naar Spakenburg. Tijdens de persconferentie van 19 augustus op het Kurhaus-terras vertelt Martha Boswell dat zij en haar zusters erg blij zijn dat ze weer worden begeleid door de Ramblers. De volgende middag repeteren de Boswells met de Ramblers van twee tot zes uur. Daarna volgt om kwart over acht uur het concert, dat ook via de radio wordt uitgezonden. Het tweede optreden van de Boswell Sisters, ditmaal zonder orkestbegeleiding, vindt plaats op 21 augustus in het uitverkochte Palais de Danse. Op 23 augustus 1935 geven de Boswells samen met de Ramblers een concert in Hamdorff te Laren. Op 26 augustus wordt één plaatopname van Connie Boswell met Ramblers-begeleiding gemaakt en vier met Coleman Hawkins. In september 1935 spelen de Ramblers in Utrecht en Groningen. Intussen is de band gecontracteerd door de VARA voor een uitgebreide tournee van 26 concerten ter gelegenheid van het tienjarig bestaan van de omroepvereniging. Zanger Albert de Booy maakt de tournee mee. Het eerste optreden van het Ramblers-VARA-Dansorkest vindt plaats op 4 oktober 1935 in de Buitensociëteit te Zwolle. Half november 1935 volgt weer een engagement in het Amsterdamse Carlton Hotel. In dezelfde maand werken de Ramblers in de Cinetone-studio's te Duivendrecht mee aan de speelfim Rubber (naar de scandaleuze roman van Madelon Székely-Lulofs). Daarin zijn zij zowel te zien als te horen.

1936 - 1939

Van 31 januari tot 30 april 1936 zijn de Ramblers te horen in de Rotterdamse dancing Pschorr. Op 20 februari wordt op grootse wijze, maar in feite een half jaar te vroeg, het tienjarig bestaan van de band gevierd. In mei 1936 werkt het orkest tien dagen in de Harmonie in Groningen met vocaliste Topy Glerum. Vier Decca-opnamen met de zangeres, die eind april in Rotterdam min of meer mislukt waren, worden hier nog eens overgedaan. Inmiddels is de ritmesectie uitgebreid met de geregeld invallende gitarist Frits Reinders, tevens saxofonist. Van 30 mei tot en met augustus 1936 wordt het vijfde Hamdorff-seizoen afgewerkt. Gedurende deze periode worden weer verschillende solisten, onder wie de prominente Oostenrijks/Amerikaanse zangeres Greta Keller, bij plaatopnamen vakkundig door Masman en zijn mannen begeleid. De eerste tien dagen van september vervullen de Ramblers een engagement in Hotel Juliana in Zierikzee, Door de komst van saxofonist/violist Sal Doof bestaat het orkest nu uit negen musici. Na lange besprekingen met het VARA-bestuur wordt besloten dat de band in vaste dienst zal komen en in het vervolg zal worden aangekondigd als het VARA-Dansorkest The Ramblers. De bandleden krijgen nu zelfs een vrije dag per week, en de vermoeiende binnen- en buitenlandse trektochten behoren, op enkele uitzonderingen na, tot het verleden. De meeste Ramblers-leden vestigen zich in of rondom Hilversum. De grote Amerikaanse multi-instrumentalist, componist, arrangeur en orkestleider Benny Carter verblijft begin 1937 in Engeland. In maart brengt hij een korte vakantie door in Nederland en ontmoet hij zijn Amerikaanse collega's Coleman Hawkins en pianist Freddy Johnson. Tijdens dit bezoek aan Nederland neemt Benny Carter vier stukken voor Decca op, begeleid door de Ramblers. Ook Coleman Hawkins maakt in 1937 weer platen met de Ramblers. Van mei tot 4 september 1937 hebben de Ramblers hun laatste zomer-engagement in de tuin van het Larense Hamdorff. Ook nu gaat de platenproductie onverminderd voort. In oktober 1937 doet trompettist en violist Sem Nijveen zijn intrede bij de Ramblers. Hij speelt op 11 november voor het eerst op de plaat mee en ontwikkelt zich al snel tot een uitstekend solist op beide instrumenten.

1940 - 1943

Op 9 mei 1940 verzorgen de Ramblers een radio-uitzending voor de Britse BBC. De volgende ochtend daveren Duitse legereenheden de Nederlandse grens over. Reeds na vijf dagen is de Duitse bezetting van Nederland een feit. Aanvankelijk lijkt er weinig van de bezetting te merken. De VARA-radio-uitzendingen van de Ramblers gaan normaal door. Begin 1941 worden de omroepverenigingen opgeheven en op 9 maart 1941 treedt de genazificeerde Nederlandsche Omroep in werking. Het contract van de Ramblers met de VARA wordt per die datum overgenomen door de nieuwe omroeporganisatie. De Ramblers zijn nog steeds het populairste dansorkest; daarom worden hun radio-optredens in veel gevallen gepland rondom nazi-propaganda-uitzendingen. Medio 1941 krijgen alle joodse artiesten een door de Duitse bezetter opgelegd verbod om in het openbaar op te treden. De joodse Ramblers Sem Nijveen en Sal Doof worden vervangen door trompettist/zanger Ferry Barendse en rietblazer Fred van Ingen. Bij het eerste optreden nadien staan demonstratief twee lege stoelen tussen het orkest opgesteld. Sem Nijveen duikt onder en weet met hulp van Theo Uden Masman de oorlog te overleven, maar Sal Doof wordt in het vernietigingskamp Sobibor vermoord. De Ramblers maken met de veranderde bezetting weer een serie Decca-opnamen. Eind 1941 werken de Ramblers mee aan een vijftien minuten lange propagandafilm van de Nederlandsche Omroep onder regie van Bert van Putten. De film komt begin 1942 in roulatie. Van 17 tot 20 januari 1942 geven de Ramblers concerten in Brussel en Antwerpen. In januari 1942 gaat in het Haagse Apollo Theater de Nederlandse Polygoon-film Variéte in première. De film bestaat uit een reeks schetsen waaronder een korte film van de Ramblers terwijl ze plaatopnamen maken voor Decca. Merkwaardig genoeg zijn in deze film de joodse Ramblers Sem Nijveen en Sal Doof nog te zien. In werkelijkheid zijn zij ten tijde van de première al uit de band verwijderd. Per 16 maart 1942 wordt de Engelse naam van het orkest door de Nederlandsche Kultuurkamer verboden. Op zaterdag 14 maart 1942 treden de Ramblers in het Haagse Gebouw voor Kunsten en Wetenschappen op onder de naam 'Remblers'. Ook deze nieuwe naam wordt verboden. In de advertenties en op fotokaarten van het orkest is vanaf eind maart 1942 sprake van 'Theo Uden Masman en zijn Orkest', 'Het Orkest onder leiding van Theo Uden Masman' of 'Het bekende Dansorkest onder leiding van Theo Uden Masman'. Dat het hier de Ramblers betreft is voor het grote publiek overduidelijk. Van 17 tot 20 januari 1942 geven de Ramblers concerten in Brussel en Antwerpen. In de loop van 1942 verzorgt het orkest enkele zogenoemde schouw-avonden in het Amsterdamse Concertgebouw. In september 1943 komt de toonaangevende gitarist Jan Mol de gelederen van de Ramblers versterken. Op zondag 26 december 1943 verzort het orkest een kerstprogramma in het Amsterdamse Concertgebouw met medewerking van onder anderen Hetty Blok, Annie de Reuver, Wim Ibo en Frans van Schaik.

1944

Naast de wekelijkse radio-uitzendingen voor de Nederlandsche Omroep treden de Ramblers van begin 1944 tot en met augustus 1944 op in het gehele land en zelfs een enkele maal in België. Op 23 oktober 1944 worden tijdens de grote razzia in Hilversum ook de leden van de Ramblers opgepakt, met uitzondering van Ferry Barendse, Jan Mol, Marcel Thielemans en de nieuwe tweede trombonist Herman 'Rits' Groothand. Met enige duizenden lotgenoten worden ze gedwongen naar het concentratiekamp Amersfoort te lopen. Masman, Jack Bulterman en André Vanderouderaa worden op kantoor te werk gesteld in Hamersveld. Jack Bulterman komt als eerste vrij omdat zijn vrouw een Rijks-Duitse is. Een week later zijn de overige orkestleden weer op vrije voeten en naar Hilversum teruggekeerd. Als laatste vertrekt Theo Uden Masman vanwege eczeem en maagklachten. In werkelijkheid is hij echter niet ziek. Inmiddels hebben Herman Groothand en Jan Mol het orkest verlaten, terwijl Wim Poppink is ondergedoken. In februari en maart 1945 verzorgen de overgebleven Ramblers, met enkele invallers, nog vijf radio-uitzendingen voor de Nederlandsche Omroep.

1945

Na de bevrijding, in mei en juni 1945, spelen de Ramblers in kleine bezetting op dansavonden voor de Canadese bevrijders. Op 1 juni 1945 volgt een show-optreden in Leiden en op 4 juni een concert in het Amsterdamse Krasnapolsky Hotel voor de Binnenlandse Strijdkrachten. Kort daarna vertrekken de Ramblers naar België. Van 29 juni tot 27 september 1945 treden de Ramblers in een zestienmans bezetting op voor de Amerikaanse soldaten in Brussel. Daar wordt ook weer een serie platen gemaakt. Inmiddels is Jan Mol vervangen door gitarist Wim Sanders, terwijl Sem Nijveen in het orkest is teruggekeerd. Van 8 oktober tot eind december 1945 is Theo Uden Masman terug in Hilversum. De inmiddels weer negen leden tellende Ramblers spelen zonder hun leider van oktober tot en met december in de Amerikaanse Club in Antwerpen. Gedurende hun verblijf in België krijgen de Ramblers bij verstek door de Eereraad voor de Kleinkunst zware sancties opgelegd wegens hun activiteiten onder de Duitse bezetting. Op 12 november 1945 wordt tijdens een zitting van de Eereraad, waarbij Theo Uden Masman aanwezig is, de eerder gedane uitspraak van 28 augustus 1945 herzien. De definitieve uitspraak van de Eereraad voor de Kleinkunst houdt in: Het verbod van de naam 'Ramblers' wordt ingetrokken, aangezien deze naam ook al werd verboden door de Duitse bezetter. Theo Uden Masman mag tot 5 mei 1946 geen orkestleider zijn. Hij mag echter wel optreden als pianist. Het gevolg is dat drummer Kees Kranenburg tijdelijk als orkestleider fungeert. De overige leden van de Ramblers zijn uitgesloten van optredens tot 31 december 1945. Intussen zijn de meeste Ramblers nog steeds actief in België, met de teruggekeerde Marcel Thielemans Er wordt zelfs weer een Decca-plaat gemaakt. Ditmaal echter zonder Theo Uden Masman.

1946

Per 1 januari 1946 zijn de Ramblers weer verbonden aan de VARA. Het orkest wordt gecontracteerd voor elf maanden per jaar. Tijdens de vakantiemaand augustus treedt het orkest de eerstvolgende drie jaar op in Duitsland voor de Amerikaanse soldaten. Op 27 februari 1946 vindt de eerste naoorlogse VARA-uitzending van de Ramblers plaats.

1950 - 1956

Najaar 1950 wordt zangeres Jenny Roda geëngageerd als vaste zangeres van de Ramblers. Begin januari 1951 wordt Jenny Roda, na drie maanden, vervangen door de nieuwe Ramblers-vocaliste Jany Bron. Op vrijdag 12 januari vertrekken de Ramblers per bus naar Hoek van Holland. Vandaar gaat het gezelschap per boot en trein richting Londen. In maart 1952 krijgt Theo Uden Masman bij de VARA een functie als programmaleider. Hij moet kiezen voor een eervolle positie met pensioen of terug in het muzikantenvak. Uiteindelijk kiest hij voor het laatste en in juni 1952 staat Masman weer voor zijn orkest, dat nog steeds succesvol voor de radio en in den lande optreedt. Op 20 december 1956 wordt in de voormalige Tuschinski cabaret-dancing La Gaité in Amsterdam het dertigjarig jubileum van de Ramblers gevierd. Het anderhalf uur durende feest wordt door de VARA-tv uitgezonden

1957 - 1959

In augustus 1957 brengen de Ramblers hun laatste bezoek aan Café Stadt Wien in München. Vooral de kleine combo, bestaande uit de jongste aanwinst van het orkest Ado Broodboom (trompet) en daarnaast Kees Bruijn en Toon van Vliet (tenorsaxofoon), Charlie Nederpelt (piano), Dub Dubois (contrabas) en Kees Kranenburg (drums), heeft veel succes. Ado Broodboom speelt de Tiger Rag op twee trompetten en oogst daarmee ovaties. Vanaf september 1957 verzorgt het orkest twee radio-uitzendingen per week. Op 30 november 1957 spelen de Ramblers tijdens een grote feestavond in het Palais Saint-Sauveur in Brussel. In 1958 wordt Theo Uden Masman ernstig ziek en neemt Charlie Nederpelt de leiding van het orkest tijdelijk waar. Na zijn herstel hervat Masman zijn VARA-radioprogramma's Vers van de pers en Hits aan de spits. Tegen het eind van 1958 staat hij ook weer als vanouds voor zijn orkest. In juli 1959 vervullen de Ramblers een engagement in het grote stadspark Planten un Blomen in het hartje van Hamburg.

1963 - 1964

In de loop van 1963 wordt de muzikale aanpak van de Ramblers drastisch veranderd. De moderne big band-klanken maken meer en meer plaats voor actueel teenager-repertoire. Op 14 september 1963 zendt de VARA-tv een groot showprogramma uit vanaf de Firato in de Amsterdamse RAI. Tijdens deze uitzending neemt Jany Bron, na dertien jaar, afscheid van de Ramblers. Zij wordt vervangen door het tienerzangeresje Greetje Mona. Om nog meer aan de wensen van het jeugdige publiek te voldoen wordt ook zanger Rob de Nijs met zijn popgroep The Lords aan de Ramblers toegevoegd. Het orkest zal in de nieuwe samenstelling de muziek verzorgen bij de komende VARA-tv-shows. In de winter van van 1963 trekken de Ramblers het land in met de teenagershow Hit Parade. Door deze nieuwe aanpak zijn de Ramblers, tot ongenoegen van de leider, opnieuw Nederlands populairste dansorkest geworden. Theo Uden Masman besluit, vooral wegens zijn aversie tegen de smaak van de moderne tieners, zijn veertigjarig jubileum te laten schieten. Hij vindt dat zijn orkest niet langer past in radioprogramma's zoals VARA's maandelijkse teenagershow Vijf seconden van woef. Volgens een uitspraak van Masman is het enige verschil tussen het tienerpubliek en koeien, dat koeien er intelligenter uitzien. Op 11 april 1964 vindt de laatste VARA-uitzending van de Ramblers plaats. De bekende eindtune The Farewell Blues en Masmans klassieke afkondiging 'Maarrrr… wij komen terug' zijn voorgoed uit de ether verdwenen. Kort voor het einde van de Ramblers blijkt dat de het orkest het oudste nog bestaande beroepsorkest ter wereld is. De naam Ramblers is door Theo Uden Masman bedacht en mag niet zonder zijn toestemming worden gevoerd. Hij wil de naam Ramblers slechts tegen betaling van 5000 gulden aan de VARA afstaan. De VARA-directie gaat niet op het voorstel in, en de naam Ramblers wordt geschrapt. Als VARA-Dansorkest blijft de band onder leiding van Charlie Nederpelt nog ruim twintig jaar voortbestaan. Theo Uden Masman zal dat niet lang meemaken. Op 27 januari 1965 overlijdt hij in het Rode Kruis Ziekenhuis te Den Haag, minder dan een jaar na het einde van het orkest dat hij vanaf 1926 bijna veertig jaar geeft geleid.

Foto's The Ramblers

Audio/Video The Ramblers

Video The Ramblers