percussie

Geschiedenis van Percussie

Muziek waarin (vrijwel) alleen slagwerkinstrumenten te horen zijn.

In de popmuziek vormt slagwerk (drumstel en/of de percussie) 'slechts' de ritmische basis van een liedje. Het zijn instrumenten als de gitaar, piano en de menselijke stem die voor de melodie zorgdragen. Als er ter afwisseling al eens een instrument wordt weggelaten binnen de pop, dan betreft dat dikwijls juist het slagwerk. Rockbands van de oude snit willen tijdens concerten echter nog weleens ruimte inlassen voor een drumsolo. In diverse Afrikaanse en Centraal- en Zuid-Amerikaanse landen zijn slagwerkinstrumenten de belangrijkste instrumenten binnen de muziek. Het is dan ook daar dat men composities voor enkel slagwerk kan vinden. Het uitgeven van geluidsdragers met alleen slagwerkinstrumenten gebeurt in eerste instantie alleen in de culturele antropologie. Zulke platen geven een overzicht van de verschillende soorten slagwerk in een bepaalde cultuur en de wijze waarop die bespeeld worden. Pas in de loop van de jaren tachtig ontstaat het fenomeen percussiegroep, een binnen de context van de popmuziek functionerende band met (vrijwel) alleen slagwerkinstrumenten.

Slagerij van Kampen wordt in 1982 opgericht door Willem van Kruijsdijk met een geheel ander uitgangspunt. Zijn idee is een popgroep met alleen maar percussie-instrumenten. Expressie en dynamiek staan hoog in het vaandel, de gebruikelijke overdaad aan kennis en techniek ontbreekt. Met de jaren ontpopt zich wel als rode draad een duidelijke verbondenheid met de muziek en cultuur van verschillende etnische volkeren. Aanvankelijk start de groep met enkel akoestische drums, al snel komen daar ook elektronische bij. De doorbraak volgt in 1989 met het derde album A long Walk On A Short Pier, die in binnen- en buitenland goed wordt ontvangen. Gerenommeerd avant-gardegitarist Adrian Belew gebruikt er zelfs een track van als titelstuk voor een solo-cd. Slagerij van Kampen blijft platen uitbrengen, zijn muziekstijlen verbreden en touren, met gaandeweg de nodige bezettingswisselingen.

Slagerij Van Kampen

Het succes van Slagerij van Kampen maakt de weg vrij voor andere, min of meer soortgelijke groepen. De bekendste daarvan is Motel Bokassa, opgericht door Stefan van Campenhout. Voordat deze band tot volle wasdom kan komen, komt Van Campenhout in 1993 bij een ongeluk om het leven. De half Turkse, half Nederlandse percussionist Sjahin During trekt eind jaren tachtig voor een studie in Afro-Cubaanse muziek naar Cuba. Daar ontwikkelt hij zich vooral als bespeler van de bata. Terug in Nederland richt hij begin jaren negentig de groep Yoruba-Ilu op, met o.a. Stefan Kruger en Jos de Haas. De puur traditionele Afro-Cubaanse percussiemuziek slaat echter niet aan, waarop hij de veel succesvoller fusiongroep Bayuba Cante opricht. De te Curaçao geboren percussionist Martin Verdonk vormt in 1995 samen met drummer René Creemers de wereldmuziekgroep Tribal Fusion. In 1995 verschijnt een gelijknamige cd. De crème de la crème van het Nederlandse salsawezen, Lucas Van Merwijk (drums, percussie), Gerardo Rosales (conga, timbales), Niels Fischer (conga, timbales), Gianna Tam (conga, timbales), start in 2000 met Pape Thiam (percussie), Ali N'daye Rose (percussie) en Ro Krom (draaitafels, percussie, vocalen) de groep Drums United.

Motel Bokassa Martin Verdonk Drums United Bayuba Cante

In Nederland zijn ook diverse percussionisten actief die vooral deel uitmaken van begeleidingsbands, bijvoorbeeld bij Marco Borsato. De bekendste namen zijn Nippy Noya, Sandra Sahupala, Martin Verdonk en Eddie Conard.

Eddie Conard Nippy Noya Martin Verdonk